Pagkaunawa sa Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang Diyos Mismo, ang Natatangi I (2)

Pagkaunawa sa Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang Diyos Mismo, ang Natatangi I (2)

　　Sa Ikalawang Araw, Isinasaayos ng Awtoridad ng Diyos ang mga Katubigan, at Ginagawa ang mga Kalawakan, at Isang Puwang para sa Pinaka-pangunahing Kaligtasan ng Sangkatauhan ay Nagpapakita

　　Basahin natin ang ikalawang talata ng Biblia: “At sinabi ng Dios, Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig, at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig. At ginawa ng Dios ang kalawakan, at inihiwalay ang tubig na nasa ilalim ng kalawakan mula sa tubig na nasa itaas ng kalawakan: at nagkagayon” (Gen 1:6-7). Anong mga pagbabago ang mga nangyari matapos sabihin ng Diyos “Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig, at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig”? Sa mga Kasulatan sinasabi na: “At ginawa ng Dios ang kalawakan, at inihiwalay ang tubig na nasa ilalim ng kalawakan mula sa tubig na nasa itaas ng kalawakan.” Ano ang resulta matapos itong sabihin at gawin ng Diyos? Ang mga kasagutan ay nakahimlay sa huling bahagi ng talata: “at nagkagayon.”

　　Ang dalawang maikling mga pangungusap na ito ay nagtatala ng isang kahanga-hangang pangyayari, at naglalarawan ng kamangha-manghang kaganapan—ang napakalaking pamamahala kung saan ang Diyos ang namahala sa mga katubigan, at lumikha ng espasyo kung saan ang tao ay maaaring mamuhay….

　　Sa larawang ito, ang mga katubigan at ang kalawakan ay lumitaw sa harap ng Diyos sa isang iglap, at sila ay pinaghiwalay ng awtoridad ng salita ng Diyos, at pinaghiwalay sa itaas at ibaba sa paraang iniutos ng Diyos. Na ang ibig-sabihin, hindi lamang sakop ng kalawakan na nilikha ng Diyos ang mga katubigan sa ibaba, kundi pati na rin ang mga katubigan sa itaas…. Dito, walang magagawa ang tao kundi ang matulala, mamangha sa kagandahan habang pinagmamasdan ang kagandahan ng pangyayari kung saan inilipat ng Maylalang ang mga katubigan, at inutusan ang mga katubigan, at nilikha ang kalawakan, at sa kapangyarihan ng Kanyang awtoridad. Sa pamamagitan ng mga salita ng Diyos, nagtamo ang Diyos ng isa pang dakilang gawa. Hindi ba ito ang kapangyarihan ng Awtoridad ng Maylalang? Gamitin natin ang mga kasulatan upang ipaliwanag ang mga gawa ng Diyos: Sinambit ng Diyos ang mga salita, at dahil sa mga salitang ito ng Diyos nagkaroon ng kalawakan sa gitna ng mga katubigan. At sa parehong panahon, ang napakalaking pagbabago ay nangyari sa kalawakan dahil sa mga salita ng Diyos, at hindi ito nabago sa isang ordinaryong pakiramdam, ngunit isang paghalili kung saan walang nangyari sa isang bagay. Ito ay nabuhay mula sa mga kaisipan ng Maylalang, at naging isang bagay mula sa wala dahil sa mga salita na sinambit ng Maylalang, at, higit pa roon, at mula rito, ito ay maaaring umiral at maitatag, para sa kapakanan ng Maylalang, at maaaring lumipat, magbago, at mabago kaayon sa mga kaisipan ng Maylalang. Inilalarawan ng talatang ito ang pangalawang kilos ng Maylalang sa paglikha ng buong mundo. Ito ay isa pang pagpapahayag ng awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang, at isa pang pangunahing pamamahala ng Maylalang. Ang araw na ito ay ang ikalawang araw ng Maylalang na nagpahinga simula sa pagbuo ng mundo, at ito ay isa pang kahanga-hangang araw para sa Kanya: Siya ay naglakad sa gitna ng ilaw, Dinala Niya ang kalawakan, inayos at pinamahalaan ang mga katubigan, at ang Kanyang mga gawa, ang Kanyang awtoridad, at ang Kanyang kapangyarihan ay inilagay sa gawain sa bagong araw….

　　May kalawakan na ba sa gitna ng mga katubigan bago bigkasin ng Diyos ang Kanyang mga salita? Siyempre wala! At paano naman noong matapos sabihin ng Diyos na “Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig”? Lumitaw ang mga bagay na sinadya ng Diyos; nagkaroon ng kalawakan sa gitna ng mga katubigan, at naghiwalay ang mga katubigan dahil sinabi ng Diyos “at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig.” Sa paraang ito, sa pagsunod sa mga salita ng Diyos, dalawang bagong bagay, dalawang kagagawang bagay ang lumitaw sa kalagitnaan ng lahat ng mga bagay bilang resulta ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. At ano ang naramdaman ninyo sa paglitaw ng dalawang bagay na ito? Ramdam ba ninyo ang kadakilaan ng kapangyarihan ng Lumikha? Ramdam ba ninyo ang natatangi at pambihirang puwersa ng Maylalang? Ang kadakilaan ng naturang pwersa at kapangyarihan ay dahil sa awtoridad ng Diyos, at ang awtoridad na ito ay ang pagkatawan sa Diyos Mismo, at natatanging katangian ng Diyos Mismo.

　　Binigyan ba kayo ng talatang ito ng panibagong malalim na pakiramdam ng pagiging natatangi ng Diyos? Ngunit malayo ito sa kasapatan; ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang ay lampas pa rito. Ang Kanyang pagiging natatangi ay hindi lang dahil mayroon Siyang diwa na hindi katulad ng anumang nilikha, ngunit dahil din ang Kanyang awtoridad at kapangyarihan ay pambihira, walang limitasyon, kataas-taasan, at namamayagpag sa lahat, at bukod dito, dahil ang Kanyang awtoridad at kung ano ang mayroon at kung ano Siya ay kayang lumikha ng buhay, at nakakagawa ng mga himala, at kayang likhain ang bawat at lahat ng kagila-gilalas at pambihirang minuto at segundo, at sa parehong oras, kaya Niyang pamahalaan ang buhay na Kanyang nililikha, at hawakan ang kapangyarihan sa loob ng bawat milagro at bawat minuto at segundo na kanyang nililikha.

　　Sa Pangatlong Araw, Nagbigay ng Buhay sa Lupa at sa Karagatan ang mga Salita ng Diyos, at Nagdulot ang Awtoridad ng Diyos sa Mundo ng Nag-uumapaw na Buhay

　    Susunod, basahin natin ang unang pangungusap sa Genesis 1:9-11: “At sinabi ng Dios, Mapisan ang tubig na nasa silong ng langit sa isang dako, at lumitaw ang katuyuan.” Ano ang mga pagbabagong naganap matapos simpleng sabihin ng Diyos ang, “Mapisan ang tubig na nasa silong ng langit sa isang dako, at lumitaw ang katuyuan”? At ano ang nasa espasyong ito bukod sa liwanag at sa kalawakan? Sa mga Kasulatan, nakasulat ito: “At tinawag ng Dios ang katuyuan na Lupa, at ang kapisanan ng tubig ay tinawag niyang mga Dagat: at nakita ng Dios na mabuti.” Ibig sabihin, nagkaroon na ng lupa at mga karagatan sa espasyong ito, at naghiwalay ang lupa at karagatan. Ang paglitaw ng mga bagong bagay na ito ay sumunod sa utos mula sa bibig ng Diyos, “at nagkagayon.” Inilarawan ba sa Kasulatan na naging abala ang Diyos habang ginagawa Niya ito? Inilarawan ba nito na Siya’y pisikal na gumagawa? Kaya, paano ba ito lahat ginawa ng Diyos? Paano ba ginawa ng Diyos ang mga bagong bagay na ito? Malinaw na, gumamit ang Diyos ng mga salita para makamit ang lahat ng ito, para likhain ang kabuuang ito.

　　Sa tatlong mga talata sa itaas, napag-aralan natin ang mga pangyayari ng tatlong malalaking kaganapan. Lumitaw itong tatlong malalaking kaganapan, at binigyang buhay, sa pamamagitan ng mga salita ng Diyos, at dahil sa Kanyang mga salita na, matapos ang isa, nagpakita ang mga ito sa harapan ng Diyos. Kaya maaaring makita na ang “Nagsalita ang Diyos, at matutupad ito; Iniutos Niya, at maitatatag ito” ay hindi mga salitang walang bisa. Itong diwa ng Diyos ay kumpirmado agad sa oras na ang Kanyang mga iniisip ay nabuo, at kapag binuksan ng Diyos ang Kanyang bibig para magsalita, lubos na nasasalamin ang Kanyang diwa.

　　Magpatuloy tayo sa huling pangungusap ng talatang ito: “At sinabi ng Dios, Sibulan ang lupa ng damo, pananim na nagkakabinhi, at punong kahoy na namumunga ayon sa kaniyang pagkakahoy, na taglay ang kaniyang binhi sa ibabaw ng lupa: at nagkagayon.” Habang nagsasalita ang Diyos, ang lahat ng mga bagay na ito ay nagkaroon ng buhay ayon sa mga kaisipan ng Diyos, at sa isang sandali, ang iba’t-ibang uri ng mga maselang maliliit na anyo ng buhay ay walang pagtigil sa pag-usli sa kanilang mga ulo palabas ng lupa, at bago pa nila maipagpag ang mga maliliit na dumi mula sa kanilang mga katawan, sabik na silang kumakaway sa bawat isa sa pagbati, tumatango at ngumingiti sa mundo. Pinasalamatan nila ang Lumikha sa buhay na Kaniyang ibinigay sa kanila, at inihayag sa mundo na bahagi sila ng lahat ng mga bagay, at ang bawat isa sa kanila’y ilalaan ang kanilang mga buhay sa pagpapakita ng awtoridad ng Lumikha. Habang binibigkas ang mga salita ng Diyos, naging malago at berde ang lupa, tumubo at umusbong mula sa lupa ang lahat ng uri ng mga halaman na maaaring tamasahin ng tao, at ang mga bundok at kapatagan ay kumapal nang todo dahil sa mga puno at kagubatan…. Itong tigang na mundo, na kung saan walang anumang bakas ng buhay, ay mabilis na natakpan ng mga masaganang damo, mga halaman at mga puno at umaapaw sa kaberdehan…. Ang samyo ng damo at ang halimuyak ng lupa ay kumalat sa hangin, at nagsimula ang mga uri ng halaman na huminga kasabay ng sirkulasyon ng hangin, at nagsimula sa proseso ng paglaki. Kasabay nito, salamat sa mga salita ng Diyos at kasunod ng mga kaisipan ng Diyos, sinimulan ng lahat ng mga halaman ang magpakailanmang ikot ng buhay na kung saan sila ay lalago, mamumulaklak, mamumunga, at dadami. Nagsimula silang buong galang na sumunod nang mahigpit sa kanilang mga landas ng buhay, at nagsimulang buong galang na gawin ang kanilang mga tungkulin sa kabila ng lahat ng mga bagay…. Isinilang sila lahat, at nabuhay, dahil sa mga salita ng Maylalang. Tatanggap sila nang walang humpay na probisyon at pagpapakain mula sa Maylalang, at laging matatag na mabubuhay sa bawat sulok ng lupain para maipakita ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang, at lagi nilang ipapakita ang pwersa ng buhay na ipinagkaloob sa kanila ng Maylalang….

Pambihira ang buhay ng Maylalang, pambihira ang Kanyang mga kaisipan, at pambihira ang Kanyang awtoridad, at kaya, kapag binigkas ang Kanyang mga salita, ang huling resulta ay “at nagkagayon.” Malinaw na, hindi kailangan ng Diyos na magtrabaho gamit ang Kanyang mga kamay kapag Siya ay kumikilos; ginagamit Niya lang ang Kanyang kaisipan para mag-utos, at ang Kanyang mga salita para mag-atas, at sa ganitong mga paraan, nakakamit ang mga bagay. Sa araw na ito, tinipon ng Diyos ang mga katubigan sa iisang lugar, at pinalitaw ang tuyong lupa, pagkatapos noon ay pinausbong ng Diyos ang damo mula sa lupa, at tumubo doon ang mga halaman na nagbibigay ng mga buto, at ang mga puno na namumunga, at inuri ng Diyos ang bawat isa ayon sa uri, at nagdulot sa bawat isa na magkaroon ng sarili nitong buto. Nangyari ang lahat ng mga ito ayon sa kaisipan ng Diyos at sa mga utos ng mga salita ng Diyos, at lumitaw ang bawat isa, matapos ang isa, dito sa bagong mundo.

　　Nang hindi pa Niya sinisimulan ang Kanyang gawain, mayroon nang larawan ang Diyos sa Kanyang isipan kung ano ang gusto Niyang gawin, at nang itinalaga na ng Diyos itong mga bagay na gagawin, kung saan din ay nang buksan ng Diyos ang Kanyang bibig para bigkasin ang nilalaman ng larawang ito, nagsimulang mangyari ang mga pagbabago sa lahat ng mga bagay, salamat sa awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Paano man ginawa ito ng Diyos, o ginamit ang Kanyang awtoridad, ang lahat ay nakamit nang dahan-dahan ayon sa plano ng Diyos at dahil sa mga salita ng Diyos, at nangyari ang mga sunud-sunod na pagbabago sa pagitan ng langit at lupa, salamat sa mga salita at awtoridad ng Diyos. Nagpakita ang lahat ng mga pagbabago at pangyayaring ito ng awtoridad ng Maylalang, at ng di-pagkakaraniwan at kadakilaan ng kapangyarihan ng buhay ng Maylalang. Hindi mga simpleng kuru-kuro ang Kanyang kaisipan, o isang bakanteng larawan, ngunit isang awtoridad na nagtataglay ng kalakasan at pambihirang enerhiya, at ito ang kapangyarihang magdudulot para ang lahat ng mga bagay ay mabago, gumaling, mapanumbalik, at mawala. At dahil dito, gumagana ang lahat ng mga bagay dahil sa Kanyang mga kaisipan, at, sa parehong pagkakataon, ay nakamit dahil sa mga salita mula sa Kanyang bibig….

　　Bago lumitaw ang lahat ng mga bagay, matagal nang nabuo sa kaisipan ng Diyos ang isang kumpletong plano, at matagal nang nakamit ang isang bagong mundo. Bagama’t sa pangatlong araw doon lumitaw ang lahat ng uri ng mga halaman sa lupa, walang dahilan ang Diyos para pigilan ang mga hakbang ng Kanyang paglikha sa mundong ito; sinadya Niyang magpatuloy sa pagbigkas sa Kanyang mga salita, para magpatuloy na makamit ang paglikha ng bawat bagong bagay. Magsasalita Siya, ibibigay ang Kanyang mga utos, at ipatutupad ang Kanyang awtoridad at ipapakita ang Kanyang kapangyarihan, at hinanda Niya ang lahat ng mga bagay na Kanyang plinano para ihanda ang lahat ng mga bagay at ang sangkatauhan na nilalayon Niyang gawin….

　   Sa Pang-apat na Araw, ang mga Panahon, mga Araw, at mga Taon ng Sangkatauhan ay Dumating habang Muling Ipinatupad ng Diyos ang Kanyang Awtoridad

　    Ginamit ng Maylalang ang Kanyang mga salita para tapusin ang Kanyang plano, at sa paraang ito, natapos Niya ang mga unang tatlong araw ng Kanyang plano. Sa loob ng tatlong araw na ito, hindi nakitang naging abala ang Diyos, o napagod ang Kanyang sarili; bagkus, natapos Niya ang kamangha-manghang unang tatlong araw ng Kanyang plano, at nakamit ang dakilang gawain ng pagpapanukala ng malubhang pagbabago sa mundo. Isang bagong mundo ang lumitaw sa Kanyang harapan, at, isa-isa, ang magandang larawan na nakatago sa loob ng Kanyang kaisipan ay sa ganap na naibunyag na sa mga salita ng Diyos. Ang paglitaw ng bawat bagong bagay ay parang kapanganakan ng isang bagong silang na sanggol, at nalugod ang Maylalang sa larawang minsa’y nasa Kanyang kaisipan, ngunit ngayon ay nabigyan na ng buhay. Sa oras na ito, nagkaroon ng kapirasong kasiyahan ang Kanyang puso, ngunit nagsisimula pa lamang ang Kanyang plano. Sa isang kisap mata, dumating na ang bagong araw—at ano ang susunod na pahina sa plano ng Maylalang? Ano ang sinabi Niya? At paano Niya ipinatupad ang Kanyang awtoridad? At, kasabay nito, anong mga bagong bagay ang dumating dito sa bagong mundo? Sa pagsunod sa gabay ng Maylalang, matutuon ang ating pagtingin sa pang-apat na araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga bagay, isang araw na kung saan ay may panibagong simula. Siyempre, para sa Lumikha, walang duda na ito’y kamangha-manghang panibagong araw, at panibagong araw na napakahalaga para sa sangkatauhan sa kasalukuyan. Ito nga, siyempre, ay isang araw na hindi matantya ang halaga. Paano ito naging maganda, paano ito naging napakahalaga, at paanong hindi matantya ang halaga nito? Makinig muna tayo sa mga salitang binigkas ng Maylalang….

　　“At sinabi ng Dios, Magkaroon ng mga tanglaw sa kalawakan ng langit upang maghiwalay ng araw sa gabi; at maging pinakatanda, at pinakabahagi ng panahon, ng mga araw at ng mga taon: At maging pinakatanglaw sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa” (Gen 1:14-15). Isang pagpapatupad na naman ito ng awtoridad ng Diyos na ipinakita ng mga nilalang na sumunod sa Kanyang paglikha ng tuyong lupa at ang mga halamang narito. Para sa Diyos, ang naturang gawa ay parehong madali, dahil may naturang kapangyarihan ang Diyos; kasinggaling ng Diyos ang Kanyang salita, at matutupad ang Kanyang salita. Iniutos ng Diyos na lumitaw ang liwanag sa langit, at ang mga liwanag na ito ay hindi lang nagpaliwanag sa kalangitan at sa lupa, ngunit naging mga senyales din ng araw at gabi, para sa mga panahon, mga araw, at mga taon. Sa paraang ito, habang binibigkas ng Diyos ang Kanyang mga salita, ang bawat gawa na gustong makamit ng Diyos ay nangyari ayon sa kahulugan ng Diyos at sa paraang hinirang ng Diyos.

　　Ang mga liwanag sa langit ay bagay sa kalangitan na kayang magbigay ng sinag ng liwanag; kaya nitong ilawan ang langit, at kayang ilawan ang lupa at mga karagatan. Umiikot ang mga ito ayon sa ritmo at dalas na utos ng Diyos, at liniliwanagan ang iba’t-ibang oras ng mga panahon sa lupa, at sa ganitong paraan, ang pag-ikot ng liwanag ang nagiging sanhi ng araw at gabi para lumabas sa silangan at kanluran ng lupa, at hindi lamang sila mga senyales ng gabi at araw, ngunit sa pamamagitan nitong mga iba’t-ibang pag-ikot, palatandaan din sila ng mga pista at iba’t-ibang espesyal na mga araw ng sangkatauhan. Perpektong pambuo at kasama ang mga ito sa apat na panahon—tagsibol, tag-araw, taglagas, at taglamig—na inutos ng Diyos, kasama kung saan ang mga liwanag ay magkakatugma na nagsisilbing regular at tiyak na mga marka para sa anyo ng buwan, mga araw, at mga taon ng sangkatauhan. Bagama’t noong dumating lamang ang pagsasaka na ang sangkatauhan ay nagsimulang maintindihan at makita ang paghihiwalay ng mga anyo ng buwan, mga araw at mga taon na dulot ng mga liwanag na nilikha ng Diyos, sa katunayan ang mga anyo ng buwan, mga araw, at mga taon na naiintindihan ng tao ngayon ay nagsimula ng maipakita nang matagal noong pang-apat na araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga bagay, at gayun din ang pagpapalitan ng pag-ikot ng tagsibol, tag-araw, taglagas, at taglamig na naranasan ng tao ay nagsimula noon pang ika-apat na araw ng paglika ng Diyos sa lahat ng mga bagay. Ang ginawang mga liwanag ng Diyos ay nakatulong sa tao na regular, tiyak, at malinaw na matukoy ang kaibahan ng gabi at araw, at bilangin ang mga araw, at malinaw ng subaybayan ang mga anyo ng buwan at mga taon. (Ang araw ng bilog na buwan ay pagkumpleto ng isang buwan, at mula rito, alam ng tao na ang pagpapalinaw ng mga ilaw ay simula ng bagong pag-ikot; ang araw na may kalahating buwan ay pagkumpleto sa kalahati ng buwan, kung saan sinasabi sa tao na nagsimula na ang isang bagong anyo ng buwan, mula rito maaaring maipahiwatig kung gaano karami ang mga araw at gabi sa isang anyo ng buwan, kung gaano karami ang anyo ng buwan sa isang panahon, at kung gaano karaming panahon ang mayroon sa isang taon, at karaniwang naipapakita ang lahat ng ito.) At kaya, madaling masubaybayan ng tao ang mga anyo ng buwan, mga araw, at mga taon na minarkahan ng mga pag-ikot ng mga liwanag. Mula sa puntong ito, hindi namamalayan ng sangkatauhan at ng lahat ng mga bagay na namumuhay sila sa gitna ng maayos na pagpapalitan ng gabi at araw at ng mga pagpapalitan ng mga panahon na sanhi ng mga pag-ikot ng mga liwanag. Ito ang kahalagahan ng paglikha ng Maylalang sa mga liwanag sa pang-apat na araw. Katulad nito, ang mga layunin at kahalagahan nitong pagkilos ng Maylalang ay hindi pa rin maaaring ihiwalay mula sa Kanyang awtoridad at kapangyarihan. At kaya, ang mga liwanag na ginawa ng Diyos at ang kahalagahan na nalalapit nitong dalhin sa tao ay panibagong kumpas ng kahusayan sa pagpapatupad ng awtoridad ng Maylalang.

　  Sa bagong mundong ito, na kung saan hindi pa lumilitaw ang sangkatauhan, inihanda ng Maylalang ang “gabi at umaga,” “ang kalawakan,” “lupa at mga karagatan,” “damo, halaman at iba’t-ibang uri ng mga puno,” at “ang mga liwanag, mga panahon, mga araw, at mga taon” para sa bagong buhay na nalalapit Niyang likhain. Ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang ay naipakita sa bawat bagong bagay na Kanyang ginawa, at ang Kanyang mga salita at mga nagawa ay nangyari nang sabay, nang walang maliit na kaibahan, at nang walang bahagyang pagitan. Ang paglitaw at pag-usbong ng lahat ng mga bagong bagay ay patunay ng awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang: Kasing-galing Niya ang Kanyang salita, at ang Kanyang salita ay matutupad, at ang natupad na ay mananatili magpakailanman. Hindi nagbago ang katunayang ito: kaya ito ang nangyari noon, kaya ganito rin ngayon, at kaya ito rin ang mangyayari magpakailanman. Kapag muli ninyong tiningnan ang mga salitang iyon sa kasulatan, para bang bago ang mga ito sa inyo? May nakita ba kayong mga bagong nilalaman, at may mga natuklasan ba kayong bago? Iyon ay dahil hinipo ng mga gawa ng Maylalang ang inyong puso, at ginabayan ang direksiyon ng inyong kaalaman sa Kanyang awtoridad at kapangyarihan, at binuksan ang pintuan ng inyong kaunawaan sa Lumikha, at ang Kanyang mga gawa at awtoridad ay nagbigay ng buhay sa mga salitang ito. At kaya sa mga salitang ito, nakita ng tao ang isang totoo, malinaw na pagpapakita ng awtoridad ng Maylalang, at tunay na nasaksihan ang pananaig ng Maylalang, at minasdan ang di-pangkaraniwang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang.

　 Ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang ay lumilikha ng sunod-sunod na himala, at pinupukaw Niya ang pansin ng tao, at walang magawa ang tao kundi ipako na lamang ang tingin sa mga kahanga-hangang gawa na nanggaling sa pagpapatupad ng Kanyang awtoridad. Ang Kanyang di-pangkaraniwang kapangyarihan ay nagdadala nang sunud-sunod na kasiyahan, at naiwan ang tao na puno ng mangha at labis na tuwa, at napapabuntong hininga sa paghanga, tulala, at masaya; ano pa, ang tao ay halatang naantig, at nabuo sa kanya ang respeto, paggalang, at pagkagiliw. May malaking epekto ang awtoridad at mga gawa ng Maylalang sa espiritu ng tao, at nililinis ang espiritu ng tao, at, bukod dito, nagbibigay ng kaganapan sa espiritu ng tao. Ang bawat kaisipan Niya, bawat pagbigkas Niya, at ang bawat pagbubunyag ng Kanyang awtoridad ay isa sa pinakamahusay na gawa sa lahat ng mga bagay, at isang malaking gawaing pinakakarapat-dapat sa malalim na kaunawaan at kaalaman ng nilikhang sangkatauhan. Kung bibilangin natin ang bawat nilikha na nagmula sa mga salita ng Maylalang, ang mga espiritu natin ay napapalapit sa paghanga sa kapangyarihan ng Diyos, at makikita natin ang ating mga sarili na sinusundan ang mga yapak ng Maylalang hanggang sa susunod na araw: ang panlimang araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng mga bagay.

　 Patuloy nating basahin ng isa-isa ang talata sa Kasulatan, habang tinitingnan natin ang mas marami pa sa mga gawa ng Maylalang.

　　Sa Panglimang Araw, Itinanghal ng Iba’t-iba at Magkakaibang Anyo ng Buhay ang Awtoridad ng Lumikha sa Iba’t-ibang Paraan

　　Sabi ng mga Kasulatan, “At sinabi ng Dios, Bukalan ng sagana ang tubig ng mga gumagalaw na kinapal na may buhay, at magsilipad ang mga ibon sa itaas ng lupa sa luwal na kalawakan ng himpapawid. At nilikha ng Dios ang malalaking hayop sa dagat, at ang bawa’t may buhay na kinapal na gumagalaw, na ibinukal na sagana ng tubig, ayon sa kanikaniyang uri at ang lahat na may pakpak na ibon, ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti” (Gen 1:20-21). Malinaw na sinasabi ng Kasulatan na, sa araw na ito, ginawa ng Diyos ang mga nilalang sa mga katubigan, at ang mga ibon ng himpapawid, ibig sabihin ay Kanyang ginawa ang iba’t-ibang isda at ibon, at inuri ang mga ito ayon sa klase. Sa ganitong paraan, pinasagana ng paglikha ng Diyos ang lupa, kalangitan, at mga katubigan….

　　Habang binibigkas ang mga salita ng Diyos, isang sariwang bagong buhay, na ang bawat isa ay may iba’t-ibang anyo, ang agad na nabuhay habang binibigkas ang mga salita ng Maylalang. Dumating sila sa mundong ito na nakikipaggitgitan sa posisyon, nagtatalunan, nagkakatuwaan sa galak…. Lumangoy sa mga katubigan ang mga isda na may iba’t-ibang hugis at sukat, lumabas sa mga buhangin ang iba’t-ibang klase ng kabibe, ang may kaliskis, may talukab, at walang gulugod na mga nilalang ay nagmamadaling lumaki sa mga iba’t-ibang anyo, kahit pa malaki o maliit, mahaba o maikli. Gayun din nagsimulang lumaki nang mabilis ang mga iba’t-ibang klase ng halamang-dagat, sumasabay sa galaw ng iba’t-ibang mga nabubuhay sa tubig, umaalun-alon, hinihimok ang mga kalmadong katubigan, na para bang sinasabi sa kanila: Galawin mo ang paa mo! Isama mo ang mga kaibigan mo! Dahil kailanman di ka na mag-iisa! Simula sa sandali na ang mga iba’t-ibang buhay na nilalang na ginawa ng Diyos ay nagpakita sa katubigan, nagbigay sigla sa mga katubigan na naging tahimik nang matagal ang bawat sariwang bagong buhay, at sinalubong ang isang bagong panahon…. Simula sa puntong iyon, kumiling sila sa bawat isa, at sinamahan ang bawat isa, at namuhay nang walang pagkakaiba sa bawat isa. Nabuhay ang katubigan para sa mga nilalang na nasa loob nito, pinapalusog ang bawat buhay na naninirahan sa loob ng sinasaklawan nito, at ang bawat buhay ay nabuhay alang-alang sa katubigan dahil sa pagpapakain nito. Isinalalay ang buhay sa bawat isa, at sa parehong oras, ang bawat isa, sa parehong paraan, ay naging testamento sa kahimalaan at kadakilaan ng paglikha ng Maylalang, at sa di-mapantayang kapangyarihan ng awtoridad ng Maylalang….

　　Dahil hindi na tahimik ang karagatan, gayun din nagsimulang punuin ng buhay ang mga kalangitan. Isa-isa, ang mga ibon, malaki at maliit, ay lumipad sa kalangitan mula sa lupa. Di tulad ng mga nilalang sa karagatan, may mga pakpak sila at balahibo na bumabalot sa kanilang mga payat at kaaya-ayang mga anyo. Ipinapayagpag nila ang kanilang mga pakpak, ipinagmamalaki at mayabang na ipinakikita ang kanilang kaaya-ayang balahibo at ang kanilang espesyal na mga tungkulin at kakayahanh ibinigay sa kanila ng Maylalang. Malaya silang lumipad, at mahusay na pabalik-balik sa pagitan ng langit at lupa, patawid sa mga damuhan at mga kagubatan…. Sila ang mga ginigiliw ng hangin, sila ang ginigiliw ng lahat ng mga bagay. Sila ang magiging ugnayan sa pagitan ng langit at lupa, at magdadala ng mga mensahe sa lahat ng mga bagay…. Kumakanta sila, masaya silang mabilis na lumilipad, nagbibigay sila ng saya, halakhak, at kasiglahan sa minsang walang buhay na mundo…. Gamit nila ang kanilang malinaw, mahimig na pagkanta, gamit ang mga salita sa kanilang mga puso upang purihin ang Maylalang para sa buhay na ibinigay sa kanila. Masaya silang sumayaw para ipakita ang pagkaperpekto at kahimalaan ng paglikha ng Maylalang, at igugugol ang kanilang buong buhay sa pagbibigay katibayan sa awtoridad ng Maylalang sa pamamagitan ng espesyal na buhay na Kanyang ibinigay sa kanila….

　　Kahit pa sila’y nasa tubig, o sa mga kalangitan, sa pamamagitan ng utos ng Maylalang, ang dami ng mga buhay na nilalang ay umiral sa iba’t-ibang kalagayan ng buhay, at sa utos ng Maylalang, nagsama-sama sila ayon sa kanya-kanyang uri—at ang batas na ito, ang patakarang ito, ay di maaaring baguhin ng anumang mga nilalang. Di kailanman sila nangahas na lumampas sa mga hangganang itinakda sa kanila ng Maylalang, ni hindi nila nagawa ito. Tulad ng iniatas ng Maylalang, nabuhay sila at nagpakarami, at mahigpit na sumunod sa kurso ng buhay at mga batas na itinakda sa kanila ng Maylalang, at sadya silang sumunod sa Kanyang mga di-binigkas na mga utos at sa mga kautusan at tuntunin ng kalangitan na Kanyang ibinigay sa kanila, hanggang sa ngayon. Nakikipag-usap sila sa Maylalang sa kanilang sariling espesyal na paraan, at kinilala ang kahulugan ng Maylalang, at sumunod sa Kanyang mga utos. Wala kailanman ang lumabag sa awtoridad ng Maylalang, at ang Kanyang kapangyarihan at utos sa kanila ay ipinatupad sa loob ng Kanyang mga kaisipan; walang mga salitang binigkas, ngunit ang awtoridad na natatangi sa Maylalang ang kumontrol nang tahimik sa lahat ng mga bagay nang di gumamit ng wika, at kung saan ay kaiba sa sangkatauhan. Ang pagpapatupad ng Kanyang awtoridad sa espesyal na paraang ito ay humimok sa tao na magkaroon ng bagong kaalaman, at makagawa ng bagong pakahulugan, sa natatanging awtoridad ng Maylalang. Dito, kailangan kong sabihin sa inyo na sa bagong araw na ito, ipinakita muli ng pagpapatupad ng awtoridad ng Maylalang ang pagiging bukod-tangi ng Maylalang.

　    Susunod, tingnan natin ang huling pangungusap sa talatang ito ng kasulatan: “nakita ng Dios na mabuti.” Ano sa tingin ninyo ang ibig nitong sabihin? Dito, masisilip natin ang mga damdamin ng Diyos. Pinanood ng Diyos na mabuhay ang lahat ng mga bagay na Kanyang nilikha at itinatag dahil sa Kanyang mga salita, at dahan-dahang nagbabago. Sa oras na ito, nasiyahan ba ang Diyos sa iba’t-ibang mga bagay na Kanyang ginawa sa pamamagitan ng Kanyang mga salita, at ang iba’t-ibang gawa na Kanyang nakamtan? Ang sagot ay “nakita ng Dios na mabuti.” Ano ang nakikita ninyo rito? Ano ang isinasagisag ng “nakita ng Dios na mabuti”? Ano ang isinisimbolo nito? Ibig sabihin nito, may kapangyarihan at karunungan ang Diyos para isagawa ang Kanyang binalak at inatas, para tuparin ang mga layuning Kanyang inilatag. Nang nakumpleto ng Diyos ang bawat gawain, nagsisi ba Siya? Ang sagot ay “nakita ng Dios na mabuti.” Sa madaling salita, hindi lang sa hindi Siya nagsisi, ngunit sa halip ay nasiyahan. Ano ba ang ibig sabihin ng wala Siyang pagsisisi? Sinasabi nito na perpekto ang plano ng Diyos, na perpekto ang Kanyang kapangyarihan at karunungan, at sa pamamagitan lamang ng Kanyang awtoridad na ang naturang pagkaperpekto ay maaaring mapatupad. Kapag may ginagawa ang tao, kaya ba niya, tulad ng Diyos, na makita na ito’y maganda? Kaya bang gawin ng tao ang lahat ng bagay nang mayroong pagka-perpekto? Kaya bang kumpletuhin ng tao ang isang bagay minsan at nang hanggang magpakailanman? Tulad ng sinasabi ng tao, “walang perpekto, mas gumanda lang,” walang bagay na ginawa ng tao ang maaaring maging perpekto. Nang nakita ng Diyos na maganda ang lahat na Kanyang ginawa at nakamtan, itinakda ng salita Niya ang lahat ng ginawa ng Diyos, kung saan maaaring sabihin na, noong “nakita ng Dios na mabuti,” ang lahat na Kanyang ginawa ay naging permanente na ang anyo, inuri ayon sa klase, at binigyan ng permanenteng posisyon, layunin, at tungkulin, minsan at nang hanggang magpakailanman. Bukod dito, ang kanilang papel sa lahat ng mga bagay, at ang landas na dapat nilang tahakin sa panahon ng pamamahala ng Diyos sa lahat ng mga bagay, ay itinalaga na ng Diyos, at di mababago. Ito ang batas ng kalangitan na ibinigay ng Maylalang sa lahat ng mga bagay.

　　“Nakita ng Dios na mabuti,” itong simple, di masyadong pinahahalagahang mga salita, na kadalasang binabalewala, ay ang mga salita ng batas ng kalangitan at alituntunin ng kalangitang ibinigay sa lahat ng mga nilalang ng Diyos. Isa na naman itong sagisag ng awtoridad ng Maylalang, na mas praktikal, at mas malalim. Sa pamamagitan ng Kanyang mga salita, hindi lamang nakuha ng Maylalang kung ano ang itinakda Niya para makuha, at makamtan ang lahat ng itinakda Niyang makamtan, ngunit kaya ring kontrolin sa Kanyang mga kamay ang lahat ng Kanyang nilikha, at pagharian ang lahat ng mga bagay na Kanyang ginawa sa ilalim ng Kanyang awtoridad, at, dagdag pa rito, sistematiko at karaniwan ang lahat. Nabuhay at namatay rin ang lahat ng mga bagay sa pamamagitan ng Kanyang salita at, bukod diyan, nabuhay sila sa gitna ng batas na Kanyang itinakda sa pamamagitan ng Kanyang awtoridad, at walang di saklaw! Nagsimula agad ang batas na ito nang “nakita ng Dios na mabuti,” at ito’y iiral, magpapatuloy, at gagana para sa ikabubuti ng plano sa pamamahala ng Diyos hanggang sa araw na ipawalang bisa ito ng Maylalang! Hindi lang ipinakita ang natatanging awtoridad ng Maylalang sa Kanyang kakayahang lumikha ng lahat ng mga bagay at utusan ang lahat ng mga bagay na mabuhay, ngunit sa kakayahan din Niya na pamahalaan at magpanatili ng kapangyarihan sa lahat ng mga bagay, at magkaloob ng buhay at kasiglahan sa lahat ng mga bagay, at, bukod pa rito, ang Kanyang kakayahang magdulot, minsan at hanggang magpakailanman, sa lahat ng mga bagay na gagawin Niya sa Kanyang plano para lumitaw at mabuhay sa mundong gawa Niya sa perpektong hugis, at perpektong istruktura ng buhay, at isang perpektong tungkulin. Gayun din naipakita ito sa paraan kung saan ang mga kaisipan ng Maylalang ay hindi sumasailalim sa anumang mga limitasyon, na di-limitado ng oras, puwang, o heograpiya. Tulad ng Kanyang awtoridad, ang natatanging pagkakakilanlan ng Maylalang ay walang hanggang di magbabago. Ang Kanyang awtoridad ay laging huwaran at sagisag ng Kanyang natatanging pagkakakilanlan, at magpakailanman na mananatili ang Kanyang awtoridad kasabay ng Kanyang pagkakakilanlan!

　　Sa Pang-anim na Araw, Nagsalita ang Maylalang, at ang Bawat Uri ng Buhay na Nilalang sa Kanyang Isipan ay Lumitaw, nang Isa-isa

　　Hindi namalayan, nagpatuloy ang paggawa ng Manlilikha sa lahat ng mga bagay nang limang araw, kasunod agad na sinalubong ng Manlilikha ang pang-anim na araw ng Kanyang paglikha ng lahat ng mga bagay. Panibagong simula na naman ang araw na ito, at panibagong pambihirang araw. Ano, ngayon, ang plano ng Maylalang sa bisperas ng bagong araw na ito? Anong mga bagong nilalang ang Kanyang ilalabas, lilikha ba Siya? Makinig, iyan ang boses ng Maylalang….

　　“At sinabi ng Dios, Bukalan ang lupa ng mga may buhay na kinapal, ayon sa kanikaniyang uri ng hayop at ng mga kinapal na umuusad, at ng mga ganid sa lupa, ayon sa kanikaniyang uri: at nagkagayon. At nilikha ng Dios ang ganid sa lupa ayon sa kaniyang uri, at ang hayop ayon sa kaniyang uri, at ang bawa’t umuusad sa ibabaw ng lupa ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti” (Gen 1:24-25). Anong mga buhay na nilalang ang kasama rito? Ang sabi ng Kasulatan: mga hayop, at mga gumagapang na nilalang, at mga iba’t-ibang uri ng hayop sa lupa. Ibig sabihin, sa araw na ito, hindi lang mayroong iba’t-ibang uri ng mga buhay na nilalang sa lupa, ngunit nakauri sila lahat ayon sa klase, at ganoon din, “nakita ng Dios na mabuti.”

　　Tulad ng nakaraang limang araw, sa parehong tono, sa pang-anim na araw inutos ng Maylalang ang pagbibigay buhay sa mga gusto Niyang mga buhay na nilalang, at lumitaw sila sa lupa, ayon sa uri ng bawat isa. Kapag ipinatupad ng Maylalang ang Kanyang awtoridad, wala sa Kanyang mga salita ang mababalewala, at kaya, sa pang-anim na araw, ang bawat buhay na nilalang na Kanyang gustong likhain ay lumitaw sa itinakdang oras. Tulad ng sinabi ng Maylalang “Bukalan ang lupa ng mga may buhay na kinapal, ayon sa kanikaniyang uri,” agad na napuno na naman ang mundo ng buhay, at biglang naglitawan sa lupa ang hininga ng lahat ng klase ng mga buhay na nilalang…. Sa berdeng damuhang kaparangan, matatabang baka, na pumapalo ang kanilang buntot nang paroon at parito, ang isa-isang lumitaw, nagtipon-tipon ang mga umuungang tupa, at nagsimulang tumakbo nang may palukso ang mga kabayo…. Sa isang iglap, napuno ng buhay ang malawak na tahimik na damuhan…. Magandang tanawin ang paglitaw ng iba’t-ibang uri ng mga hayop sa tahimik na damuhan, at kasama nito ang walang hanggang kasiglahan…. Sila ang mga kasama ng mga damuhan, at mga amo ng mga damuhan, na nakadepende sa bawat isa; gayon din sila ang magiging tagabantay at tagapangalaga ng kalupaang ito, kung saan ay magiging permanenteng tirahan nila, at kung saan ay magbibigay sa kanila ng lahat ng kailangan nila, pagmumulan ng walang hanggang pagkain para sa kanilang pamumuhay….

　　Sa parehong araw na nabuhay ang iba’t-ibang mga hayop na ito, sa pamamagitan ng salita ng Maylalang, lumitaw rin ang maraming insekto, isa-isa. Kahit na sila ang pinakamaliit sa mga buhay na nilalang, ang mga puwersa ng kanilang buhay ay mahimalang paglikha pa rin ng Maylalang, at hindi sila huling dumating…. Ikinampay ng iba ang kanilang maliliit na pakpak, habang gumapang nang mabagal ang iba; tumalon at tumalbog ang ilan, sumusuray-suray ang ilan; gumugulong paharap ang ilan, habang mabilis na umaatras ang iba; gumagalaw patagilid ang ilan, mataas at mababang tumatalon ang iba…. Abala ang lahat na humanap ng matitirhan para sa kanilang mga sarili: Pinilit ng ilan na pumasok sa damo, naghukay naman ang ilan ng mga butas sa lupa, lumipad sa mga puno ang ilan, nagtago sa mga kagubatan…. Kahit pa maliit, hindi nila gustong magdusa dahil walang laman ang tiyan, at matapos makahanap ng kanilang mga matitirahan, nagmadali silang naghanap ng pagkain para pakainin ang kanilang mga sarili. Umakyat ang iba sa damo para kainin ang mga malalambot nitong talim, sinakmal ng iba ang lupa at kinain ito, kumakain ng may sobrang sarap at kasiyahan (para sa kanila, kahit ang dumi ay masarap na pagkain); nagtatago ang ilan sa mga kagubatan, ngunit hindi sila huminto para magpahinga, habang nagbibigay ng makatas na pagkain ang dagta sa loob ng makintab na berdeng mga dahon…. Matapos silang magsawa, hindi pa rin huminto sa kanilang mga gawain ang mga insekto; bagamat maliit ang tayog, mayroon silang napakatinding enerhiya at walang limitasyong kasiglahan, at kaya sa lahat ng mga nilalang, sila ang pinakamaliksi, at pinakamasipag. Hindi sila kailanman naging tamad, at kailanman ay hindi nagpahinga. Matapos magsawa, ginagawa pa rin nila ang kanilang mga trabaho alang-alang sa kanilang hinaharap, abala ang kanilang mga sarili at nagmamadali para sa kanilang kinabukasan, para sa kanilang pamumuhay…. Marahan silang humuhuni ng mga iba’t-ibang himig at ritmo para hikayatin at himuking magpatuloy ang mga sarili. Nagbigay rin sila ng kasiyahan sa damo, mga puno, at sa bawat pulgada ng lupa, ginagawa ang bawat araw, at bawat taon na, natatangi…. Sa kanilang sariling mga wika at sa kanilang mga sariling paraan, nagdadala sila ng mga kaalaman sa lahat ng mga buhay na nilalang sa kalupaan. At gamit ang kanilang sariling espesyal na kurso ng buhay, minamarkahan nila ang lahat ng mga bagay, kung saan nag-iiwan sila ng mga bakas…. Malapit ang relasyon nila sa lupa, sa damo, at sa mga kagubatan, at nagdadala sila ng kalakasan at kasiglahan sa lupa, sa damo, sa mga kagubatan, at dala ang mga pangaral at pagbati ng Maylalang sa lahat ng mga buhay na nilalang….

　　Nakarating ang pagtitig ng Maylalang sa lahat ng mga bagay na Kanyang nilikha, at sa sandaling ito, huminto ang Kanyang mata sa mga kagubatan at kabundukan, umiikot ang isipan Niya. At binigkas ang Kanyang mga salita, sa makapal na mga kagubatan, at sa ibabaw ng mga kabundukan, may lumitaw na isang uri ng mga nilalang na di-tulad ng ibang dati nang dumating: “Mababangis na hayop” ang mga ito na binigkas ng bibig ng Diyos. Inuga nila ang kanilang mga ulo at pinaroon at parito ang kanilang mga buntot, may sarili silang natatanging itsura. Mabalahibo ang ilan, may kalasag ang ilan, may pangil ang ilan, nakangisi ang ilan, mahaba ang leeg ng ilan, at maikli ang buntot ng ilan, mabangis ang mata ng ilan, mahiyain ang tingin ng ilan, yumuyuko ang ilan para kumain ng damo, may dugo ang mga bibig ng ilan, tumatalon-talon sa dalawang paa ang ilan, naglalakad ang ilan gamit ang apat na malalaking kuko, tumitingin sa malayo ang ilan sa itaas ng mga puno, naghihintay ang ilan sa mga kagubatan, naghahanap ang ilan ng mga kweba para magpahinga, tumatakbo at masaya ang ilan sa mga kapatagan, umaali-aligid ang ilan sa mga kagubatan…; umaatungal ang ilan, umaalulong ang ilan, tumatahol ang ilan, umiiyak ang ilan…; soprano ang ilan, baritono ang ilan, buong lalamunan ang ilan, malinaw at malambing ang ilan…; mabagsik ang ilan, maganda ang ilan, nakakadiri ang ilan, nakatutuwa ang ilan, nakatatakot ang ilan, walang muwang na kaakit-akit ang ilan…. Isa-isa, sila ay lumabas. Tingnan kung paano sila lumitaw, masigla, medyo mailap sa bawat isa, walang pakialam na lumingon sa bawat isa…. Nagtataglay ang bawat isa ng partikular na buhay na ibinigay sa kanila ng Maylalang, at ang kanilang pagiging mabangis, at kalupitan, lumitaw sila sa mga kagubatan at sa mga kabundukan. Suwail sa lahat, ganap na nangingibabaw—sino ang gumawa sa kanila para maging mga tunay na amo ng mga kabundukan at kagubatan? Sa sandaling itinakda ang kanilang mga hitsura ng Maylalang, “inangkin” na nila ang mga kagubatan, at “inangkin” na ang mga kabundukan, dahil tinakpan na ng Maylalang ang kanilang mga hangganan at tinukoy na ang sakop ng kanilang pag-iral. Sila lang ang totoong mga panginoon ng mga kabundukan at kagubatan, at kaya napakabangis nila, at napakasuwail. Tinawag silang “mababangis na hayop” dahil lang, sa lahat ng mga nilalang, sila lang ang tunay na mabangis, malupit, at di mapaamo. Hindi sila mapaamo, kaya di sila maalagaan, at di maaaring mamuhay nang maayos kasama ang sangkatauhan o magtrabaho sa ngalan ng sangkatauhan. Ito’y dahil di sila maalagaan, di maaaring magtrabaho para sa sangkatauhan, na kailangan nilang mamuhay nang malayo sa sangkatauhan, at di maaaring lapitan ng tao. At ito’y dahil malayo silang namumuhay sa sangkatauhan, at di maaaring lapitan ng tao, na kayang tuparin ang kanilang katungkulan na ibinigay sa kanila ng Maylalang: binabantayan ang mga kabundukan at ang mga kagubatan. Pinoprotektahan ng kanilang kabangisan ang mga kabundukan at binabantayan ang mga kagubatan, at ang pinakamagandang pag-iingat at kasiguruhan ng kanilang pag-iral at pagpaparami. Kasabay nito, pinapanatili at sinisiguro ng kabangisan nila ang balanse sa lahat ng mga bagay. Nagbigay ng suporta at kanlungan ang kanilang pagdating sa mga kabundukan at mga kagubatan; nagdulot ang pagdating nila ng walang hangganang kalakasan at kasiglahan sa tahimik at walang laman na mga kabundukan at mga kagubatan. Mula sa puntong ito, naging permanenteng tirahan na nila ang mga kabundukan at mga kagubatan, at kailanman di mawawala sa kanila ang kanilang tirahan, dahil lumitaw at ginawa ang mga kabundukan at kagubatan para sa kanila, at tutuparin ng mga mabangis na hayop ang kanilang mga tungkulin, at gagawin ang lahat ng kanilang makakaya, para bantayan ang mga ito. Kaya, gayun din, ang mga mababangis na hayop ay mahigpit na mamalagi sa mga pangaral ng Maylalang na panghawakan ang kanilang mga teritoryo, at patuloy na gamitin ang kanilang malahayop na kalikasan para panatilihin ang balanse ng lahat ng mga bagay na itinatag ng Maylalang, at ipakita ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang!

　　Sa Ilalim ng Awtoridad ng Maylalang, Perpekto ang Lahat ng mga Bagay

　　Ang lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos, kasama na ang mga nakagagalaw at mga di nakagagalaw, tulad ng mga ibon at isda, tulad ng mga puno at mga bulaklak, at kasama ang mga hayop, mga insekto, at mga mababangis na hayop na ginawa noong pang-anim na araw—maganda ang lahat ng mga ito sa Diyos, at, dagdag pa rito, sa mga mata ng Diyos, ang mga bagay na ito, ayon sa Kanyang plano, ay umabot lahat sa rurok ng pagka-perpekto, at narating ang mga pamantayan na nais makamit ng Diyos. Paunti-unti, nagawa ng Maylalang ang mga gawang Kanyang nilalayon ayon sa Kanyang plano. Sunod-sunod, lumitaw ang mga bagay na Kanyang binalak likhain, at ang pagpapakita ng bawat isa ay pagpapahiwatig ng awtoridad ng Maylalang, at pagkatatag ng Kanyang awtoridad, at dahil sa mga pagkatatag na ito, hindi maiwasang kumilala ng utang na loob ang lahat ng mga nilalang sa biyayang ipinagkaloob ng Maylalang, at ang probisyon ng Maylalang. Habang nakikita sa kanilang mga sarili ang mapaghimalang mga gawa ng Diyos, lumobo ang mundong ito, paisa-isa, sa lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos, at nabago mula sa kaguluhan at kadiliman patungo sa kalinawan at kaliwanagan, mula sa nakamamatay na katahimikan hanggang sa kabuhayan at walang hangganang kasiglahan. Sa lahat ng mga bagay sa paglikha, mula sa malaki hanggang sa maliit, mula sa maliit hanggang sa napakaliit, walang hindi nilikha sa pamamagitan ng awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang, at nagkaroon ng natatangi at likas na pangangailangan at kahalagahan sa pag-iral ng bawat nilalang. Sa kabila ng mga kaibahan sa kanilang mga hugis at istruktura, ginawa pa rin sila ng Maylalang para mabuhay sa ilalim ng Kanyang awtoridad. Minsan makakakita ang tao ng insekto, ang isa rito ay napakapangit, at sasabihin nila, “Ang insektong iyan ay nakakatakot, hindi pwede na ang naturang pangit na bagay ay ginawa ng Diyos—hindi pwede na lilikha Siya ng isang bagay na napakapangit.” Isang hangal na pananaw! Ang dapat nilang sabihin ay, “kahit napakapangit ang insektong ito, ginawa ito ng Diyos, at mayroon itong natatanging layunin.” Sa kaisipan ng Diyos, sinadya Niya na bigyan ang bawat isa ng itsura, at lahat ng uri ng mga tungkulin at mga gamit, sa iba’t-ibang mga buhay na nilalang na Kanyang ginawa, at kaya wala sa mga bagay na ginawa ng Diyos ang kinuha mula sa parehong hulmahan. Mula sa kanilang panlabas hanggang sa kanilang panloob na komposisyon, mula sa kanilang nakasanayang pamumuhay hanggang sa kinalalagyan na kanilang sinasakop—magkaiba ang bawat isa. Ang mga baka ay may itsura ng mga baka, ang mga buriko ay may itsura ng mga buriko, ang mga usa ay may itsura ng mga usa, at ang mga elepante ay may itsura ng mga elepante. Maaari mo bang sabihin kung sino ang pinakamaganda, at kung sino ang pinakapangit? Maaari mo bang sabihin kung sino ang pinakamahalaga, at aling pag-iral ang pinaka-hindi kailangan? May mga taong gusto ang itsura ng mga elepante, ngunit walang tao ang gumagamit ng mga elepante para magtanim sa mga bukid; may mga taong gusto ang itsura ng mga leon at tigre, dahil ang kanilang itsura ang pinakakahanga-hanga sa lahat ng mga bagay, ngunit kaya mo ba silang gawing alaga? Sa madaling salita, pagdating sa lahat ng mga bagay, kailangan umayon ang tao sa awtoridad ng Maylalang, ibig sabihin, umayon sa ayos na itinakda ng Maylalang sa lahat ng mga bagay; ito ang pinakamatalinong pananaw. Tanging ang pananaw sa paghahanap, at pagsunod sa orihinal na mga intensyon ng Maylalang ang tunay na pagtanggap at katiyakan sa awtoridad ng Maylalang. Maganda ito sa Diyos, kaya anong dahilan ang mayroon ang tao para maghanap ng kamalian?

　　Kaya, ang lahat ng mga bagay sa ilalim ng awtoridad ng Maylalang ay dapat tumugtog ng isang bagong pagkakaisang-himig para sa pangingibabaw ng Maylalang, dapat magsimula ng isang magandang pambungad para sa Kanyang trabaho sa panibagong araw, at sa sandaling ito, ang Maylalang ay magbubukas rin ng bagong pahina sa gawain ng Kanyang pamamahala! Ayon sa batas ng mga usbong sa tagsibol, paghinog sa tag-init, pag-aani sa taglagas, at ang pag-iimbak sa taglamig na itinakda ng Maylalang, ang lahat ng mga bagay ay dapat umayon sa plano sa pamamahala ng Maylalang, at dapat nilang salubungin ang kanilang sariling bagong araw, bagong simula, at bagong kurso ng buhay, at sila’y magpaparami nang sunod-sunod nang walang katapusan para salubungin ang bawat araw sa ilalim ng kapangyarihan ng awtoridad ng Maylalang….

　　Wala sa mga Nilikha at Di-nilikhang mga Bagay ang Maaaring Pumalit sa Pagkakakilanlan ng Maylalang

　　Mula nang sinimulan Niya ang paglikha sa lahat ng mga bagay, nagsimulang maihayag ang kapangyarihan ng Diyos, at nagsimulang maibunyag, dahil gumamit ng mga salita ang Diyos para lumikha ng lahat ng mga bagay. Kahit ano pa man ang paraan ng paglikha Niya sa kanila, ano man ang dahilan kung bakit Niya sila nilikha, ang lahat ng mga bagay ay nagkaroon ng buhay at itinatag at umiral dahil sa mga salita ng Diyos, at ito ang bukod-tanging awtoridad ng Maylalang. Noong mga panahon bago lumitaw ang sangkatauhan sa mundo, ginamit ng Maylalang ang Kanyang kapangyarihan at awtoridad para lumikha ng lahat ng mga bagay para sa sangkatauhan, at ginamit ang Kanyang mga natatanging paraan para maghanda nang angkop na kapaligiran para sa pamumuhay ng sangkatauhan. Lahat ng Kanyang ginawa ay paghahanda para sa sangkatauhan, kung saan kalaunan ay makatatanggap ng Kanyang hininga. Ibig sabihin, noong panahon bago likhain ang sangkatauhan, naipakita ang awtoridad ng Diyos sa mga nilalang na iba sa sangkatauhan, sa mga bagay na kasing-lawak ng mga kalangitan, ang mga liwanag, ang mga karagatan, at ang lupa, at sa mga maliliit na mga hayop at mga ibon, gayon din sa iba’t-ibang mga insekto at mga sobrang maliliit na mga nilalang, kasama na ang mga iba’t-ibang mikrobyo na di nakikita ng mata. Nabigyan ng buhay ang bawat isa sa pamamagitan ng mga salita ng Maylalang, at lumaganap ang bawat isa dahil sa mga salita ng Maylalang, at namuhay ang bawat isa sa ilalim ng kapangyarihan ng Maylalang dahil sa mga salita ng Maylalang. Kahit na di nila natanggap ang hininga ng Maylalang, ipinakita pa rin nila ang buhay at kasiglahan na ipinagkaloob sa kanila ng Maylalang sa pamamagitan ng kanilang mga iba’t-ibang anyo at mga istruktura; kahit na di sila nakatanggap ng abilidad para makapagsalita na ibinigay sa sangkatauhan ng Maylalang, nakatanggap ang bawat isa ng paraan ng pagpapakita ng kanilang buhay na ipinagkaloob sa kanila ng Maylalang, at kung saan ay iba sa salita ng tao. Hindi lang nagbibigay ng kasiglahan ng buhay ang awtoridad ng Diyos sa mga animo’y di gumagalaw na mga materyal na bagay, para di sila kailanman mawala, ngunit, higit pa rito, ay nagbibigay ng kalikasan para manganak at magparami sa bawat buhay na katauhan, para hindi sila maglaho kailanman, at para, sa mga susunod na henerasyon, ipapasa nila ang ipinagkaloob sa kanila ng Maylalang na mga batas at mga prinsipyo para mabuhay. Ang paraan kung saan nagpapakita ang Maylalang ng Kanyang awtoridad ay hindi masusing sumusunod sa pananaw na malawak o maliit, at hindi limitado sa anumang anyo; Kaya Niyang utusan ang takbo ng sansinukob, at hawakan ang kapangyarihang maghari sa pagkabuhay at pagkamatay ng lahat ng mga bagay, at, higit pa rito, kayang kontrolin ang lahat ng mga bagay para sila’y makapagsilbi sa Kanya; Kaya Niyang pamahalaan ang lahat ng mga ginagawa ng mga kabundukan, ilog, at lawa, at pagharian ang lahat ng mga bagay na nakapaloob sa kanila, at, bukod pa rito, ay kayang ibigay kung ano ang kailangan ng lahat ng mga bagay. Ito ang pagpapahayag ng natatanging awtoridad ng Maylalang sa lahat ng mga bagay bukod sa sangkatauhan. Ang naturang pagpapahayag ay di lang sa buong buhay, at di kailanman hihinto, o titigil, at di maaaring baguhin o sirain ng sinumang tao o bagay, ni hindi kayang dagdagan o bawasan ng sinumang tao o bagay—dahil hindi maaaring palitan ang pagkakakilanlan ng Maylalang, at, samakatuwid, hindi maaaring palitan ang awtoridad ng Maylalang ng sinumang katauhan, at hindi maaabot ng anumang di-nilikhang katauhan. Halimbawa, ang mga mensahero at mga anghel ng Diyos. Wala sa kanila ang kapangyarihan ng Diyos, mas lalong wala sa kanila ang awtoridad ng Maylalang, at ang dahilan bakit wala sa kanila ang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos ay dahil wala sa kanila ang diwa ng Maylalang. Ang mga di-nilikhang katauhan, tulad ng mga mensahero at mga anghel ng Diyos, kahit na kaya nilang gawin ang ilang mga bagay sa ngalan ng Diyos, di sila maaaring kumatawan sa Diyos. Kahit na may ilang kapangyarihan sila na wala ang tao, wala sa kanila ang awtoridad ng Diyos, wala sa kanila ang awtoridad ng Diyos na lumikha ng lahat ng mga bagay, at utusan ang lahat ng mga bagay, at hawakan ang kapangyarihang maghari sa lahat ng mga bagay. At kaya hindi maaaring palitan ang pagiging natatangi ng Diyos ng anumang di-nilikhang katauhan, at, ganoon din, hindi maaaring palitan ng anumang di-nilikhang katauhan ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Sa Biblia, may nabasa ka bang sinumang mensahero ng Diyos na lumikha ng lahat ng mga bagay? At bakit hindi inutusan ng Diyos ang sinuman sa Kanyang mga mensahero o mga anghel na lumikha ng lahat ng mga bagay? Dahil wala sa kanila ang awtoridad ng Diyos, at kaya wala silang abilidad na ipatupad ang awtoridad ng Diyos. Tulad din ng lahat ng mga nilalang, nasa ilalim sila ng kapangyarihang maghari ng Maylalang, at sa ilalim ng awtoridad ng Maylalang, at kaya, sa parehong paraan, ang Maylalang din ang Diyos nila, at Siya rin ang kanilang pinakamakapangyarihang pinuno. Sa bawat isa sa kanila—kahit pa sila’y marangal o hamak, may malaki o maliit na kapangyarihan—wala ni isa ang maaaring makalampas sa awtoridad ng Maylalang, at kaya sa kanilang lahat, wala ni isa ang kayang palitan ang pagkakakilanlan ng Maylalang. Kailanman hindi sila maaaring tawaging Diyos, at kailanman di nila kayang maging Maylalang. Hindi nababago ang mga katotohanan at mga katunayang ito!

　　Sa pamamagitan ng talakayan sa itaas, maaari ba nating igiit ang mga sumusunod: tanging ang Maylalang at Pinuno ng lahat ng mga bagay, Siyang may natatangning awtoridad at natatanging kapangyarihan, ang maaaring tawagin na natatanging Diyos Mismo? Sa puntong ito, maaari ninyong maramdamang masyadong malalim ang naturang katanungan. Kayo ay, sa ngayon, walang kakayahang unawain ito, at hindi maunawaan ang kaibuturan nito, at kaya sa sandaling ito mararamdaman ninyo na mahirap sumagot. Kung gayon, ipagpapatuloy ko ang Aking pagtalakay sa pagsasamahan. Susunod, hahayaan ko kayong makita ang mga aktwal na gawa ng maraming mga aspeto ng awtoridad at kapangyarihan na pag-aari lamang ng Diyos, at kaya hahayaan ko kayong tunay na maunawaan, pahalagahan, at malaman ang pagiging bukod-tangi ng Diyos, at ano ang ibig sabihin ng natatanging awtoridad ng Diyos.

　　2. Ginagamit ng Diyos ang Kanyang mga Salita para Magtatag ng Kasunduan Sa Tao

　　(Gen 9:11-13) At aking pagtitibayin ang aking tipan sa inyo; ni hindi ko na lilipulin ang lahat ng laman sa pamamagitan ng tubig ng baha; ni hindi na magkakaroon pa ng bahang gigiba ng lupa. At sinabi ng Dios, Ito ang tanda ng tipang ginawa ko sa inyo, at sa bawa’t kinapal na may buhay na kasama ninyo sa buong panahon: Ang aking bahaghari ay inilalagay ko sa alapaap, at siyang magiging tanda ng tipan ko at ng lupa.

　　Matapos Niyang Gawin ang Lahat ng mga Bagay, Nakumpirma at Muling Naipakita ang Awtoridad ng Maylalang sa “Kasunduan ng Bahaghari”

　　Palaging nakikita ang awtoridad ng Maylalang at ipinatutupad sa lahat ng mga nilalang, at hindi Niya lang pinamumunuan ang kapalaran ng lahat ng mga bagay, ngunit pinamumunuan din ang sangkatauhan, ang espesyal na nilalang kung saan ay Kanyang nilikha gamit ang Kanyang sariling mga kamay, at kung saan ay mayroong ibang istruktura ng buhay at umiiral sa ibang anyo ng buhay. Matapos gawin ang lahat ng mga bagay, hindi huminto na ipakita ng Maylalang ang Kanyang awtoridad at kapangyarihan; para sa Kanya, ang awtoridad kung saan pinanghawakan Niya ang kapangyarihang maghari sa lahat ng mga bagay at ang kapalaran ng buong sangkatauhan, pormal lamang na nagsimula nang ang sangkatauhan ay tunay na isinilang mula sa Kanyang kamay. Nilayon Niyang pangasiwaan ang sangkatauhan, at pagharian ang sangkatauhan, nilayon Niyang iligtas ang sangkatauhan, nilayon para tunay na makamtan ang sangkatauhan, para makamtan ang sangkatauhan na maaaring mamahala sa lahat ng mga bagay, at nilayon Niyang gawin ang naturang sangkatauhan na mabuhay sa ilalim ng Kanyang awtoridad, at makilala ang Kanyang awtoridad, at sundin ang Kanyang awtoridad. Kaya, opisyal na nagsimulang ipakita ng Diyos ang Kanyang awtoridad sa lahat ng tao gamit ang Kanyang mga salita, at simulang gamitin ang Kanyang awtoridad para maunawaan ang Kanyang mga salita. Siyempre, naipakita ang awtoridad ng Diyos sa lahat ng mga lugar sa panahon ng prosesong ito; kumuha lang ako ng ilang mga partikular, mga kilalang halimbawa kung saan ay maaari ninyong maintindihan at makilala ang pagiging bukod-tangi ng Diyos, at maintindihan at makilala ang natatanging awtoridad ng Diyos.

　　May pagkakapareho sa talata sa Genesis 9:11-13 at ang mga talata sa itaas patungkol sa pagkatala ng paglikha ng Diyos sa mundo, ngunit may kaibahan din. Ano ang pagkakapareho? Ang pagkakapareho ay nasa paggamit ng Diyos ng mga salita upang gawin kung ano ang binabalak Niya, at ang kaibahan sa talatang ito ay ang pakikipag-usap ng Diyos sa tao, kung saan ay nagtatag Siya ng kasunduan sa tao, at sinabi sa tao kung ano ang nilalaman ng kasunduan. Nakamit ang paggamit ng awtoridad ng Diyos sa panahon ng pakikipag-usap Niya sa tao, ibig sabihin na, bago ang paglikha sa sangkatauhan, mga tagubilin ang mga salita ng Diyos, at mga utos, kung saan ay ibinigay sa mga nilalang na Kanyang ninais likhain. Ngunit ngayon mayroon nang makikinig sa mga salita ng Diyos, at kaya ang Kanyang mga salita ay parehong pag-uusap sa tao, at pangaral at payo rin sa tao, at higit pa rito, mga kautusan ito na ibinigay sa lahat ng mga bagay na sakop ng Kanyang awtoridad.

　　Anong pagkilos ng Diyos ang nakatala sa talatang ito? Nakatala rito ang kasunduan na itinatag ng Diyos sa tao matapos ang paggunaw Niya sa mundo sa pamamagitan ng baha, sinasabi nito sa tao na hindi na muling maghahatid ang Diyos ng naturang pagkagunaw sa mundo, at sa dulo nito, lumikha ang Diyos ng tanda—at ano ang tandang ito? Sinabi sa Kasulatan na “Ang aking bahaghari ay inilalagay ko sa alapaap, at siyang magiging tanda ng tipan ko at ng lupa.” Ito ang orihinal na mga salita na binigkas ng Maylalang sa sangkatauhan. Habang sinasabi Niya ang mga salitang ito, lumitaw ang bahaghari sa harapan ng tao, kung saan ay nananatili hanggang ngayon. Nakikita ng lahat ang naturang bahaghari, at kapag nakita mo ito, alam mo ba kung paano ito nagpapakita? Walang kakayahan ang siyensya na patunayan ito, o hanapin ang pinagmulan nito, o tukuyin kung nasaan ito. Dahil tanda ang bahaghari ng kasunduan na itinatag sa pagitan ng Maylalang at tao; hindi nito kailangan ng maka-siyensyang basehan, hindi ito ginawa ng tao, ni hindi ito kayang baguhin ng tao. Pagpapatuloy ito ng awtoridad ng Maylalang matapos Niyang bigkasin ang Kanyang mga salita. Ginamit ng Maylalang ang Kanyang sariling partikular na paraan para tumalima sa Kanyang kasunduan at Kanyang pangako sa tao, at kaya ang paggamit Niya sa bahaghari bilang isang tanda ng kasunduan na Kanyang itinatag ay isang kautusan at batas ng kalangitan na magpakailanman ay mananatiling di nagbabago, kahit pa patungkol sa Maylalang o sa nilikhang sangkatauhan. Ngunit ang di nagbabagong batas na ito, kailangan itong sabihin, ay panibagong tunay na pagpapahayag ng awtoridad ng Maylalang kasunod sa paglikha Niya ng lahat ng mga bagay, at kailangang sabihing walang hangganan ang awtoridad at kapangyarihan ng Maylalang; Ang paggamit Niya sa bahaghari bilang tanda ay pagpapatuloy at karugtong ng awtoridad ng Maylalang. Isa na naman itong kilos na ginawa ng Diyos gamit ang Kanyang mga salita, at tanda ng kasunduang itinatag ng Diyos sa tao gamit ang mga salita. Sinabi Niya sa tao na kung ano ang Kanyang inayos ay matutupad, at sa kung papaanong paraan ito matutupad at makakamit, at sa paraang ito ang bagay ay natupad ayon sa mga salita mula sa bibig ng Diyos. Tanging Diyos lamang ang mayroong ganoong kapangyarihan, at ngayon, ilang libong taon matapos Niyang bigkasin ang mga salitang ito, maaari pa ring tumingin ang tao sa bahaghari na binigkas mula sa bibig ng Diyos. Dahil sa mga salitang binigkas ng Diyos, nanatiling walang pagbabago at di nagbabago ang bagay na ito hanggang sa ngayon. Walang sinuman ang makatatanggal sa bahagharing ito, walang makapagbabago ng mga kautusan nito, at umiiral lamang ito para sa mga salita ng Diyos. Ito mismo ang awtoridad ng Diyos. “Kasingbuti ng Diyos ang Kanyang salita, at matutupad ang Kanyang salita, at kung ano ang naipatupad ay mananatili magpakailanman.” Malinaw na ipinahayag ang mga naturang salita rito, at malinaw itong tanda at katangian ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Wala o di nakita ang naturang tanda o katangian sa anumang mga nilikhang katauhan, ni hindi ito nakita sa anumang di-nilikhang mga katauhan. Sa natatanging Diyos lamang ito, at tinutukoy ang pagkakakilanlan at diwa na ang Maylalang lang ang mayroon mula sa mga nilikhang iyon. Kasabay nito, tanda at katangian din ito na, maliban sa Diyos Mismo, hindi ito maaaring daigin ng anumang nilikha o di-nilikhang katauhan.

Ang pagtatatag ng Diyos sa Kanyang kasunduan sa tao ay isang pagkilos na may malaking kahalagahan, at isang sinadya Niyang gamitin para makipag-usap ng katotohanan sa tao at sabihin sa tao ang Kanyang kalooban, at hanggang sa katapusan gumamit pa rin Siya ng natatanging paraan, gamit ang espesyal na tanda para magtatag ng kasunduan sa tao, tanda na kung saan ay isang pangako ng kasunduan na Kanyang itinatag sa tao. Kung gayon, malaking pangyayari ba ang pagtatatag ng kasunduang ito? At gaano ba ito kalaki? Ito ang napakaespesyal sa kasunduang ito: Hindi ito isang kasunduang itinatag sa pagitan ng dalawang tao, o isang grupo at ng iba, o isang bansa at isa pa, ngunit isang kasunduang itinatag sa pagitan ng Maylalang at ng buong sangkatauhan, at mananatili itong may bisa hanggang sa araw na buwagin ng Diyos ang lahat ng mga bagay. Ang Maylalang ang tagapagpatupad ng kasunduang ito, at ang Maylalang din ang tagapagpanatili nito. Sa madaling salita, ang kabuuan ng “kasunduan ng bahaghari” na itinatag sa sangkatauhan ay natupad at nakamit ayon sa pag-uusap sa pagitan ng Maylalang at sangkatauhan, at nananatili pa rin hanggang ngayon. Ano pa ba ang maaaring gawin ng mga nilalang kundi ang magpasakop, at sumunod, at maniwala, at magpahalaga, at sumaksi, at magpuri sa awtoridad ng Maylalang? Walang sinuman kundi ang bukod-tanging Diyos lamang ang may kapangyarihang magtatag ng naturang kasunduan. Ang pagpapakita ng bahaghari, muli’t muli sa bawat panahon, ay nagpapahayag sa sangkatauhan at tinatawag ang kanyang atensiyon sa kasunduan sa pagitan ng Maylalang at ng sangkatauhan. Sa patuloy na pagpapakita ng kasunduan sa pagitan ngMaylalang at ng sangkatauhan, hindi ipinakikita sa sangkatauhan ang bahaghari o ang mismong kasunduan, ngunit ang di nagbabagong awtoridad ng Maylalang. Ang pagpapakita ng bahaghari, muli’t muli sa bawat panahon, ay nagpapakita ng matindi at mapaghimalang mga gawa ng Maylalang sa mga nakatagong lugar, at kasabay nito, ay isang mahalagang nagpapahiwatig sa awtoridad ng Maylalang na hindi kailanman kukupas, at magpakailanmang di magbabago. Hindi ba ito pagpapakita ng panibagong aspeto ng natatanging awtoridad ng Maylalang?

　　 3. Ang mga Biyaya ng Diyos

　　1) (Gen 17:4-6) Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa. At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka’t ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa. At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

　   2) (Gen 18:18-19) Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa? Sapagka’t siya’y aking kinilala, upang siya’y magutos sa kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang ipinangako tungkol sa kaniya.

　　3) (Gen 22:16-18) … Sa aking sarili ay sumumpa ako, anang Panginoon, sapagka’t ginawa mo ito, at hindi mo itinanggi sa akin ang iyong anak, ang iyong bugtong na anak; Na sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin ko ang iyong binhi, na gaya ng mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat; at kakamtin ng iyong binhi ang pintuang-bayan ng kaniyang mga kaaway; At pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa; sapagka’t sinunod mo ang aking tinig.

　　4) (Job 42:12) Sa gayo’y pinagpala ng Panginoon, ang huling wakas ni Job na higit kay sa kaniyang pasimula: at siya’y nagkaroon ng labing apat na libong tupa, at anim na libong kamelyo, at isang libong tuwang na baka, at isang libong asnong babae.

　　Ang Natatanging Paraan at mga Katangian ng mga Pagbigkas ng Maylalang ay Simbolo ng Natatanging Pagkakakilanlan at Awtoridad ng Maylalang

　　Marami ang gustong makita, at makuha, ang mga biyaya ng Diyos, ngunit di maaaring makuha ng lahat ang mga biyayang ito, dahil may sariling mga prinsipyo ang Diyos, at binibiyayaan ang tao sa Kanyang sariling paraan. Ang mga pangakong ginagawa ng Diyos sa tao, at ang dami ng biyaya na Kanyang ipinagkaloob sa tao, ay inilalaan batay sa mga kaisipan at gawain ng tao. At kaya, ano ang ipinakikita ng mga biyaya ng Diyos? Ano ang sinasabi ng mga ito sa atin? Sa puntong ito, ilagay natin sa isang tabi ang pagtatalakay sa kung anong uri ng mga tao ang binibiyayaan ng Diyos, o ang mga prinsipyo ng biyaya ng Diyos sa tao. Sa halip, tingnan natin ang mga biyaya ng Diyos sa tao nang may layunin na makilala ang awtoridad ng Diyos, mula sa pananaw ng pagkilala sa awtoridad ng Diyos.

　　Mga tala lahat tungkol sa biyaya ng Diyos sa tao ang apat na mga talata ng kasulatan sa itaas. Ibinibigay ng mga ito ang mga detalyadong paglalarawan sa mga tatanggap ng mga biyaya ng Diyos, tulad nina Abraham at Job, gayun din ang mga dahilan kung bakit ipinagkaloob ng Diyos ang Kanyang mga biyaya, at kung ano ang mga nakapaloob sa mga biyayang ito. Ang tono at paraan ng mga pagbigkas ng Diyos, at ang pananaw at posisyon mula kung saan Niya binigkas, ay nagpapahintulot sa atin na pahalagahan na Siyang nagkaloob ng mga biyaya at ang tumanggap ng ganyang mga biyaya ay malinaw na magkaiba ang pagkakakilanlan, kalagayan at diwa. Ang tono at paraan ng mga pagbigkas na ito, at ang posisyon mula sa kung saan ito binigkas, ay bukod-tangi sa Diyos, na may taglay sa pagkakakilanlan ng Maylalang. Mayroon Siyang awtoridad at lakas, pati na rin ang k ng Maylalang, at kamahalan na walang dudang wala sa sinumang tao.

　　Una, tignan natin ang Gen 17:4-6: “Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa. At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka’t ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa. At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.” Ang mga salitang ito ay ang kasunduan na itinatag ng Diyos kay Abraham, gayun din ang biyaya ng Diyos kay Abraham: Gagawin ng Diyos si Abraham na ama ng mga bansa, gagawin siyang masagana, at uusbong ang mga bansa mula sa kanya, at magmumula ang mga hari sa Kanya. Nakikita mo ba ang awtoridad ng Diyos sa mga salitang ito? At paano mo makikita ang ganyang awtoridad? Saang aspeto mo nakikita ang diwa ng awtoridad ng Diyos? Mula sa masusing pagbabasa sa mga salitang ito, hindi naman mahirap matuklasan na ang awtoridad at pagkakakilanlan ng Diyos ay malinaw na ipinakita sa pagkakagamit ng mga salita ng pagbigkas ng Diyos. Halimbawa, kapag sinabi ng Diyos “ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging … ikaw ay ginawa kong … ikaw ay aking gagawing…,” ang mga pararila na tulad ng “ikaw ay ginawa” at “Aking gagawing,” kung saan ang mga pagkakagamit ay nagpapakita ng pagpapatunay ng pagkakakilanlan at awtoridad ng Diyos, na sa ibang salita, ay indikasyon ng katapatan ng Maylalang; sa ibang pang salita, ito’y mga espesyal na mga salita na ginamit ng Diyos, na nagtataglay ng pagkakakilanlan ng Maylalang—gayun din bilang bahagi ng nakasanayang talasalitaan. Kung may sinumang nagsasabi na umaasa sila na ang isa pang tao ay magiging masagana, na magmumula ang mga bansa sa kanila, at magmumula ang mga hari sa kanila, samakatwid iyon ay walang dudang isang uri ng pagnanais, at hindi isang pangako o isang biyaya. At kaya, wala silang lakas ng loob na sabihing “gagawin kitang ganito ganyan, ikaw ay magiging ganito at ganyan…,” dahil alam nila na hindi sila nagtataglay ng ganyang kapangyarihan; hindi nakasalalay sa kanila, at kahit pa sabihin nila ang ganyang mga bagay, walang kabuluhan ang kanilang mga salita, at walang saysay, dulot lamang ng kanilang pagnanais at hangarin. May maglalakas-loob bang magsasalita ng ganyang kadakilang tono kung sa tingin nila ay di nila kayang gawin ang kanilang mga kahilingan? Nagnanais ang lahat ng mabuti para sa kanilang mga anak, at umaasa na sila’y mangunguna at tatamasa ng malaking tagumpay. Magiging maganda ang kapalarang ito kung isa sa kanila ay magiging emperador! Kung magiging gobernador ang isa, maganda rin iyon—basta maging mahalagang tao lang sila! Nanaisin lahat iyan ng mga tao, ngunit maaari lang silang magnais ng mga biyaya sa kanilang mga apo, at hindi kayang tuparin o gawing totoo ang anuman sa kanilang mga pangako. Sa kanilang mga puso, malinaw na alam ng lahat na wala silang taglay na kapangyarihan upang makamit ang naturang mga bagay, dahil hindi nila kontrolado ang lahat sa kanila, at kaya paano nila magagawang utusan ang kapalaran ng iba? Subalit ang dahilan kung bakit nasasabi ng Diyos ang mga salitang gaya ng mga ito ay dahil taglay ng Diyos ang naturang awtoridad, at may kakayahang sa pagganap at pagtanto sa lahat ng mga pangako na ginawa Niya sa tao, at kaya Niyang tuparin ang mga biyayang ipinagkaloob Niya sa tao. Nilikha ng Diyos ang tao, at isang magaan na gawain para sa Diyos na gawing napakamasagana ang isang tao; kailangan lamang ng isang salita mula sa Kanya para gawing masagana ang mga apo ng isang tao. Hindi Niya Kailangang pagurin ang Sarili Niya para sa naturang bagay, o pagurin ang Kanyang isipan, o pagurin ang Sarili Niya para rito; ito ang mismong kapangyarihan ng Diyos, ang mismong awtoridad ng Diyos.

　　Matapos basahin ang “Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa” sa Genesis 18:18, nararamdaman niyo ba ang awtoridad ng Diyos? Dama niyo ba ang pagiging pambihira ng Maylalang? Dama niyo ba ang pangingibabaw ng Maylalang? Tiyak ang mga salita ng Diyos. Hindi sinasabi ng Diyos ang mga naturang salita dahil sa representasyon sa, Kanyang tiwala sa tagumpay; ang mga iyon, sa halip ay, katibayan ng awtoridad ng mga pagbigkas ng Diyos, at ang mga utos na tumutupad sa mga salita ng Diyos. May dalawang pagpapayahag na kailangan ninyong pagtuunan ng pansin dito. Kapag sinabi ng Diyos na “Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa,” may anumang elemento ba ng kaguluhan sa mga salitang ito? Mayroon bang anumang elemento ng suliranin? Mayroon bang anumang elemento ng takot? Dahil sa mga salitang “dangang” at “tunay na” sa mga pagbigkas ng Diyos, ang mga elementong ito, kung saan ay partikular sa tao at laging nakikita sa kanya, ay di kailanman nagkaroon ng ugnayan sa Maylalang. Walang sinuman ang may lakas ng loob na gamitin ang mga ganitong salita kapag nagnanais ng mabuti sa iba, walang sinumang maglalakas-loob na basbasan ang isang dakila at makapangyarihang bansa nang may katiyakan, o mangako na ang lahat ng mga bansa sa mundo ay bibiyayaan sa kanya. Habang mas tiyak ang mga salita ng Diyos, mas may pinapatunayang bagay ang mga ito—at ano ang isang bagay na ito? Pinapatunayan nito na ang Diyos ay nagtataglay ng ganyang awtoridad, na kaya ng Kanyang awtoridad na tuparin ang mga bagay na ito, at hindi maiiwasan ang kanilang katuparan. Tiyak ang Diyos sa Kanyang puso, nang walang maliit na pag-aalinlangan, sa lahat ng Kanyang ibinigay kay Abraham. At saka, matutupad ang kabuuuan nito ayon sa Kanyang mga salita, at walang kahit anong kapangyarihan ang maaaring makapagpabago, humadlang, sumira, o gumambala sa katuparan nito. Kahit ano pa man ang nangyari, walang makakapawalang-bisa o makakatinag sa katuparan ng mga salita ng Diyos. Ito ang mismong kapangyarihan ng mga salitang ipinahayag mula sa bibig ng Maylalang, at ang awtoridad ng Maylalang na hindi masisira ng pagtatanggi ng tao! Sa pagbasa sa mga salitang ito, nakakaramdam ka pa rin ba ng padududa? Binigkas ang mga salitang ito mula sa bibig ng Diyos, at may kapangyarihan, kamahalan, at awtoridad sa mga salita ng Diyos. Ang kapangyarihan at awtoridad, at ang di maiwasang katuparan ng katotohanan, ay hindi matatamo at hindi madadaig ng sinumang nilikha o di-nilikhang nabubuhay. Tanging ang Maylalang lamang ang may kakayahang makipag-usap sa sangkatauhan nang may naturang tono at intonasyon, at napatunayan ang mga katotohanan na hindi salitang walang laman ang Kanyang mga pangako, o mga walang kwentang kayabangan, ngunit pagpapahayag ang mga ito ng natatanging awtoridad na di madadaig ng sinumang tao, bagay, o paksa.

　　Ano ang kaibahan ng mga salita na binibigkas ng Diyos at ang mga salita na binibigkas ng tao? Kapag binabasa mo ang mga salitang binigkas ng Diyos, dama mo ang kapangyarihan ng mga salita ng Diyos, at ang awtoridad ng Diyos. Ano ang nararamdaman mo kapag naririnig mong sinasabi ng mga tao ang mga naturang salita? Sa tingin mo ba ay lubhang arogante, at mayabang, at pinararangalan ang kanilang mga sarili? Sapagkat wala sa kanila ang kapangyarihang ito, hindi nila taglay ang naturang awtoridad, at kaya lubos na wala silang kakayahan para makamit ang mga bagay na ito. Na ang pagiging sigurado nila sa kanilang mga pangako ay nagpapakita lamang ng kapabayaan sa kanilang mga pahayag. Kung may magsabi ng mga salitang ito, walang duda na mapagmataas sila, at sobra mapangahas, at ipinahahayag ang kanilang mga sarili bilang isang klasikong halimbawa ng disposisyon ng isang arkanghel. Galing ang mga salitang ito sa bibig ng Diyos; nakadama ka ba rito ng anumang elemento ng pagiging mapagmataas? Naramdaman mo ba na biro lamang ang mga salita ng Diyos? Awtoridad ang mga salita ng Diyos, tunay ang mga salita ng Diyos, at bago pa bigkasin sa Kanyang bibig ang mga salita, ibig sabihin, kapag gumagawa Siya ng pagpapasya para gawin ang isang bagay, ang bagay na iyon ay tapos na. Maaaring sabihing ang lahat ng sinabi ng Diyos kay Abraham ay isang kasunduang itinatag ng Diyos kay Abraham, at isang pangako na ginawa ng Diyos kay Abraham. Itinatag na katotohanan ang pangakong ito, gayun din bilang isang katotohanang tapos na, at ang mga katotohanang ito ay dahan-dahang nagawa sa kaisipan ng Diyos ayon sa plano ng Diyos. At kaya, hindi ibig sabihing sinabi ng Diyos ang mga salitang iyon, ay mayroon na Siyang mapagmataas na disposisyon, dahil kayang makamit ng Diyos ang mga bagay na ito. Matindi ang Kanyang kapangyarihan at awtoridad, at lubos na may kakayahan para makamit ang mga gawaing ito, at nasa buong hanay ng Kanyang kakayahan ang katuparan ng mga ito. Kapag ipinahayag ang mga salitang ito mula sa bibig ng Diyos, pagbubunyag at pagpapahayag ang mga ito ng totoong disposisyon ng Diyos, perpektong pagbubunyag at pagpapakita ng diwa at awtoridad ng Diyos, at wala nang iba na mas angkop at akma bilang katibayan ng pagkakakilanlan ng Maylalang. Ang paraan, tono, at paggamit ng mga salitang pagbigkas ay mga tiyak na marka ng pagkakakilanlan ng Maylalang, at tumutugma ng perpekto sa pagpapahayag ng sariling pagkakakilanlan ng Diyos, at walang pagdadahilan, o karumihan sa mga ito; ang mga ito ay, kumpleto at inihahayag ang perpektong pagpapakita ng diwa at awtoridad ng Maylalang. Para sa mga nilalang, ni hindi nila taglay ang awtoridad, o substansya na ito, mas lalo nang wala sa kanila ang kapangyarihang ibinigay ng Diyos. Kung itinakwil ng tao ang naturang asal, magiging tiyak na paghantong ito sa kanyang tiwaling disposisyon at mapupunta ito sa epekto ng pakikialam ng pagiging mapagmataas at malupit na ambisyon ng tao, at ang paglabas ng masamang hangarin ng walang iba kundi ang diyablo, si Satanas, na gustong manlinlang ng mga tao at akitin sila para itakwil ang Diyos. At paano tinitingnan ng Diyos ang ibinunyag na naturang salita? Sasabihin ng Diyos na nais mong agawin ang Kanyang lugar at nais mo Siyang gayahin at palitan. Kapag ginaya mo ang tono ng mga pagbigkas ng Diyos, ang intensiyon mo ay palitan ang lugar ng Diyos sa puso ng mga tao, para kunin ang sangkatauhang talagang pagmamay-ari ng Diyos. Ganito si Satanas, dalisay at simple lamang; ito ang mga pagkilos ng mga inapo ng arkanghel, hindi matiis ng Kalangitan! Sa inyo, may sinuman bang gumaya sa Diyos sa isang partikular na paraan sa pamamagitan ng pagsasalita ng ilang mga salita, nang may intensiyon na ilayo o linlangin ang mga tao, at nagpaparamdam sa kanila na parang ang mga salita at pagkilos ng taong ito ay dala ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, para bang ang diwa at pagkakakilanlan ng taong ito ay natatangi, at maging ang tono ng mga salita ng taong ito ay pareho sa Diyos? Nakagawa na ba kayo kailanman ng ganito? Sinubukan na ba ninyong gayahin ang tono ng Diyos sa inyong pananalita, nang may kilos na umano’y kumakatawan sa disposisyon ng Diyos, nang may pagkukunwaring kapangyarihan at awtoridad? Karamihan ba sa inyo ay kumikilos, o nagpaplanong kumilos, sa naturang paraan? Ngayon, kapag tunay ninyong nakita, naramdaman, at nakilala ang awtoridad ng Maylalang, at magbalik-tanaw sa dati ninyong ginagawa, at nakasanayan ninyong ibunyag ang inyong sarili, nasusuklam ba kayo? Tanggap ba ninyo ang inyong pagiging kasuklam-suklam at pagiging kahiya-hiya? Sa pagsusuri sa disposisyon at diwa ng naturang tao, maaari bang sabihing sila ay isinumpang anak ng impyerno? Maaari bang sabihin na ang lahat ng gumagawa ng mga naturang bagay ay nagdadala ng kahihiyan sa kanilang mga sarili? Nakikita ba ninyo ang pagiging seryoso ng kalikasang ito? At gaano ba kaseryoso ito? Ang intensyon ng mga tao na kumilos sa ganitong paraan ay upang gayahin ang Diyos. Gusto nilang maging Diyos, at sambahin sila ng mga tao bilang isang Diyos. Gusto nilang buwagin ang lugar ng Diyos sa puso ng mga tao, at alisin ang Diyos na kumikilos sa tao, para makamit ang layuning kontrolin ang mga tao, at lamunin ang mga tao, at pamunuan sila. Ang lahat ay may mga naturang di namamalayang mga pagnanais at mga ambisyon, at nabubuhay ang lahat sa naturang tiwaling substancya ni Satanas at namumuhay sa naturang kalikasan ni Satanas na kung saan sila ay salungat sa Diyos, at itinakwil ang Diyos, at nagnanais na maging Diyos. Kasunod sa Aking pagtalakay sa pagsasamahan sa paksa ng awtoridad ng Diyos, nais o hangad niyo pa rin bang gayahin ang Diyos, o tularan ang Diyos? At hinahangad niyo pa rin bang maging Diyos? Ninanais niyo pa rin bang maging Diyos? Di maaaring gayahin ng tao ang awtoridad ng Diyos, at ang pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos ay di maaaring gayahin ng tao. Kahit na kaya mong gayahin ang tono ng Diyos kapag nagsasalita, hindi mo kayang gayahin ang substancya ng Diyos. Kahit na kaya mong tumayo sa lugar ng Diyos at gayahin ang Diyos, kailanman di mo kayang gawin kung ano ang nais gawin ng Diyos, at kailanman di kayang maghari at utusan ang lahat ng mga bagay. Sa mga mata ng Diyos, ikaw ay munting nilalang lamang magpakailanman, at kahit pa gaano kagaling ang iyong mga kasanayan at abilidad, kahit pa gaano karaming kaloob ang mayroon ka, ang kabuuan mo ay nasa ilalim ng dominyon ng Maylalang. Bagaman kaya mong magsalita ng ilang mga aroganteng salita, ni hindi ito nagpapakita na mayroon sa iyo ang diwa ng Maylalang, ni kumatawan na ikaw ay nagtataglay ng awtoridad ng Maylalang. Ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos ay ang diwa ng Diyos Mismo. Hindi napag-aaralan ang mga ito, o idinadagdag sa labas, ngunit likas na mga substancya ng Diyos Mismo. At kaya kailanman di mababago ang relasyon sa pagitan ng Maylalang at ng mga nilalang. Bilang isa sa mga nilalang, kailangang panatilihin ng tao ang kanyang posisyon, at kumilos nang tapat, at matapat na bantayan kung ano ang ipinagkatiwala sa kanya ng Maylalang. At di dapat kumilos ang tao nang lagpas sa di nararapat, o gawin ang mga bagay higit sa saklaw ng kanyang kakayahan o gawin ang mga bagay na kapoot-poot sa Diyos. Hindi dapat subukan ng tao na maging dakila, o bukod-tangi, o higit sa lahat, ni maghangad na maging Diyos. Ito ang hindi dapat hangarin ng tao. Kahangalan ang paghangad na maging dakila o bukod-tangi. Ang paghahangad na maging Diyos ay mas lalong kahiya-hiya; karima-rimarim at kasuklam-suklam. Kung ano ang kapuri-puri, at kung ano ang dapat panghawakan ng mga nilalang ng higit pa sa anumang mga bagay, ay ang maging tunay na nilalang; ito lamang ang tanging layunin na dapat ipagpatuloy ng lahat ng mga tao.

　　Hindi Mapipigilan ang Awtoridad ng Maylalang sa pamamagitan ng Oras, Espasyo, Heograpiya, at ang Awtoridad ng Maylalang ay Hindi Masusukat

　　Tingnan natin ang Genesis 22:17-18. Isa na naman itong talata na binigkas ng Diyos na si Jehovah, kung saan sinabi Niya kay Abraham, “Na sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin ko ang iyong binhi, na gaya ng mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat; at kakamtin ng iyong binhi ang pintuang-bayan ng kaniyang mga kaaway; At pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa; sapagka’t sinunod mo ang aking tinig.” Maraming beses na biniyayaan ng Diyos na si Jehovah si Abraham na dadami ang kanyang mga anak—at hanggang saan ang dami nito? Binigkas sa Kasulatan kung hanggang saan: “gaya ng mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat.” Ibig sabihin na nais ng Diyos na pagkalooban si Abraham ng mga supling na kasingdami ng mga bituin sa kalangitan, at kasingdami ng buhangin sa dalampasigan. Nagsalita ang Diyos gamit ang paglalarawan, at mula sa paglalarawang ito, hindi mahirap makita na hindi lamang ipagkakaloob ng Diyos ang isa, dalawa, o kahit libo-libong mga apo kay Abraham, ngunit hindi mabilang na numero, sapat para maging maraming bansa, dahil ipinangako ng Diyos kay Abraham na magiging ama siya ng maraming bansa. At pinagpasyahan ba ng tao ang numerong iyon, o pinagpasyahan ba ito ng Diyos? Kaya bang kontrolin ng tao kung ilan ang kanyang magiging apo? Nasa kanya ba ito? Ni wala sa kamay ng tao kung magkakaroon siya ng ilan o hindi, mas lalo na ang kasingdami ng “mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat.” Sino ba ang hindi nagnanais na ang kanilang mga inapo ay kasingdami ng mga bituin? Sa kasamaang palad, hindi nangyayari lahat ang mga bagay sa paraang gusto mo. Kahit gaano pa kadalubhasa o kagaling ang tao, hindi ito nakasalalay sa kanya; walang maaaring tumayo sa labas ng kung saan nagtalaga ang Diyos. Kung hanggang saan ka Niya hahayaan, ganoon lamang ang maaari mong makuha: Kapag kaunti ang ibinigay sa iyo ng Diyos, kung gayon hindi ka dapat magkakaroon ng marami kailanman, at kapag marami ang ibinigay ng Diyos, walang saysay na tanggihan mo kung gaano karami ang mayroon ka. Hindi ba ganito ang sitwasyon? Nakasalalay ang lahat ng ito sa Diyos, hindi sa tao! Pinamumunuan ng Diyos ang tao, at walang sinuman ang hindi kasali!

 　   Nang sinabi ng Diyos “pararamihin ko ang iyong binhi,” ito ang kasunduang itinatag ng Diyos kay Abraham, at tulad ng “kasunduan ng bahaghari,” matutupad ito magpakailanman, at maging ang pangako rin na ginawa ng Diyos kay Abraham. Tanging Diyos lamang ang kwalipikado at may kakayahang tuparin ang pangakong ito. Kahit pa paniwalaan man ito ng tao o hindi, kahit pa tanggapin man ito ng tao o hindi, at kahit paano pa ito tingnan ng tao, at kung paano niya ito pahalagahan, matutupad ang lahat ng ito, nang eksakto, ayon sa mga salitang binigkas ng Diyos. Hindi mababago ang mga salita ng Diyos dahil sa mga pagbabago sa kagustuhan o mga pag-unawa ng tao, at hindi mababago ng mga pagbabago sa anumang tao, bagay o paksa. Maaaring mawala ang lahat ng mga bagay, ngunit mananatili ang mga salita ng Diyos magpakailanman. Sa kabilang dako, ang araw na mawawala ang lahat ng mga bagay ay ang mismong araw kung saan ang mga salita ng Diyos ay lubos na matutupad, dahil Siya ang Maylalang, at taglay Niya ang awtoridad ng Maylalang, at ang kapangyarihan ng Maylalang, at kontrolado Niya ang lahat ng mga bagay at ng lahat ng puwersa ng buhay; Kaya Niyang magdulot ng isang bagay na magmula sa wala, o mawala ang isang bagay, at kontrolado Niya ang pagbabagong anyo ng lahat ng bagay mula sa buhay hanggang sa kamatayan, at kaya para sa Diyos, walang mas papayak sa pagpaparami ng anak ng isang tao. Mukha itong hindi kapani-paniwala sa tao, parang isang kwentong pambata, ngunit sa Diyos, ang Kanyang pinagpasyahang gawin, at mga ipinangangakong gagawin, ay hindi isang hindi kapani-paniwala, ni isang kwentong pambata. Sa halip ito ay katunayang nakita na ng Diyos, at kung saan tiyak na matutupad. Pinahahalagahan niyo ba ito? Pinatunayan ba ng mga katotonan na napakarami ang mga apo ni Abraham? At gaano nga ba karami? Sindami ng “mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat” na sinabi ng Diyos? Kumalat ba sila sa lahat ng mga bansa at rehiyon, sa bawat lugar sa mundo? At ano ang tumupad sa mga katotohanang ito? Natupad ba ito sa pamamagitan ng awtoridad ng mga salita ng Diyos? Sa ilang daan o libong taon matapos binigkas ang mga salita ng Diyos, patuloy na natutupad ang mga salita ng Diyos, at patuloy na nagiging mga katotohanan; ito ang kapangyarihan ng mga salita ng Diyos, at katibayan ng awtoridad ng Diyos. Nang nilikha ng Diyos ang lahat ng mga bagay sa simula, sinabi ng Diyos na magkaroon ng liwanag, at nagkaroon ng liwanag. Mabilis na nangyari ito, natupad sa napakaikling panahon, at walang pagkakaantala sa paggawa at katuparan nito; agaran ang mga bisa ng mga salita ng Diyos. Parehong pagpapakita ng awtoridad ng Diyos, ngunit nang biniyayaan ng Diyos si Abraham, hinayaan Niyang makita ng tao ang iba pang bahagi ng diwa ng awtoridad ng Diyos, at hinayaan ang tao na makita ang di matantiyang awtoridad ng Maylalang, at higit pa rito, hinayaan ang tao na makita pa ang mas totoo, mas magarang bahagi ng awtoridad ng Maylalang.

　   Kapag ang mga salita ng Diyos ay nabigkas na, pinatatakbo na ng awtoridad ng Diyos ang gawaing ito, at ang katotohanang ipinangako ng bibig ng Diyos ay unti-unting nagsisimula na maging realidad. Sa lahat ng mga bagay, nagsisimula na ang pagbabago sa lahat ng bagay bilang resulta, tulad kung paano, sa pagdating ng tagsibol, nagiging berde ang damo, namumukadkad ang mga bulaklak, lumalabas ang mga usbong sa mga puno, nagsisimulang kumanta ang mga ibon, at bumabalik ang mga gansa, at napupuno ng tao ang mga parang…. Sa pagdating ng tagsibol ang lahat ng mga bagay ay nanumbalik, at ito ang mapaghimalang gawa ng Maylalang. Kapag tinutupad ng Diyos ang Kanyang mga pangako, nanunumbalik at nagbabago ang lahat ng mga bagay sa langit at sa lupa ayon sa kaisipan ng Diyos—at walang hindi kasali. Kapag nabigkas na ang kasunduan o pangako mula sa bibig ng Diyos, nabibigyang katuparan nito ang lahat ng mga bagay, at ginagabayan para sa katuparan nito, at binuo at inayos ang lahat ng mga nilalang sa ilalim ng dominyon ng Maylalang, at ganapin ang kani-kanilang mga papel, at gawin ang kani-kanilang mga tungkulin. Ito ang pagpapahayag ng awtoridad ng Maylalang. Ano ang nakikita mo rito? Paano mo malalaman ang awtoridad ng Diyos? May lawak ba ang awtoridad ng Diyos? May limitasyon ba ito sa oras? Maaari bang sabihin kung ito ay nasa partikular na taas, o nasa partikular na haba? Maaari bang sabihin kung ito ay nasa partikular na sukat o lakas? Maaari ba itong sukatin batay sa laki ng tao? Hindi patay-sindi ang awtoridad ng Diyos, hindi pabalik-balik, at walang sinuman ang maaaring makasukat kung gaano kadakila ang Kanyang awtoridad. Kahit pa gaano katagal ang oras na lumilipas, kapag biniyayaan ng Diyos ang isang tao, magpapatuloy ang biyayang ito, at ang pagpapatuloy nito ay magdadala ng katibayan sa hindi matantyang awtoridad ng Diyos, at hahayaan ang sangkatauhang makita ang muling paglitaw ng hindi mawala-walang puwersa ng buhay ng Maylalang, sa paulit-ulit na panahon. Ang bawat pagpapakita ng Kanyang awtoridad ay isang perpektong pagpapakita ng mga salita mula sa Kanyang bibig, at nakikita sa lahat ng mga bagay, at maging sa sangkatauhan. Bukod pa rito, ang lahat ng mga bagay na tinupad ng Kanyang awtoridad ay malayong hindi maihahambing, at ipinahahayag nang walang kapintasan. Maaaring sabihing ang Kanyang kaisipan, ang Kanyang mga salita, ang Kanyang awtoridad, at ang lahat ng mga gawang Kanyang tinupad ay isang larawang hindi maaaring maihambing sa kagandahan, at para sa mga nilalang, ang lenguwahe ng sangkatauhan ay walang kakayahang sabihin nang malinaw ang kabuluhan at kahalagahan nito. Kapag nangako ang Diyos sa isang tao, kung saan man sila nakatira, o kung ano man ang kanilang ginagawa, ang dati nilang nakaraan o matapos nilang matanggap ang pangako, o kung gaano man katindi ang mga kaguluhan sa paligid ng kanilang tinitirhan—ang lahat ng ito ay kasing pamilyar sa Diyos tulad ng likod ng Kanyang kamay. Kahit pa gaano katagal na panahon ang lumipas matapos bigkasin ang mga salita ng Diyos, para sa Kanya, parang kabibigkas lamang ng mga ito. Ibig sabihin na may kapangyarihan ang Diyos, at may naturang awtoridad, at kaya Niyang subaybayan, kontrolin, at mapagtanto ang bawat pangako na Kanyang ginawa sa sangkatauhan, at kahit ano pa man ang pangakong iyon, kahit pa gaano katagal na ganap na matupad ang mga ito, at, higit pa rito, kahit pa gaano kalawak ang saklaw na tatamaan ng katuparang iyon—halimbawa, oras, heograpiya, lahi, at iba pa—matutupad ang pangakong ito, at magaganap, at, bukod pa rito, hindi nangangailangan na kumilos ni katiting ang Diyos para sa katuparan at pagganap nito. At ano ang pinatutunayan nito? Na ang lawak ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos ay sapat upang kontrolin ang buong kalawakan, at ang buong sangkatauhan. Ginawa ng Diyos ang liwanag, ngunit hindi ibig sabihin na liwanag lamang ang pamamahalaan ng Diyos, o tubig lamang ang Kanyang pamamahalaan dahil nilikha Niya ang tubig, at hindi na kaugnay sa Diyos ang lahat ng iba pa. Hindi ba ito maling kaunawaan? Kahit na unti-unting nawala sa alaala ng tao ang pagpapala ng Diyos kay Abraham matapos ang ilang daang taon, para sa Diyos, nananatiling pareho pa rin ang pangakong ito. Nasa proseso pa rin ito ng pagpapatupad, at hindi kailanman huminto. Hindi kailanman nalaman o narinig ng tao kung paano ginamit ng Diyos ang Kanyang awtoridad, kung paano inayos at hinanda ang lahat ng mga bagay, at gaano karaming magagandang kwento ang nangyari sa lahat ng mga bagay sa paglikha ng Diyos sa mga panahong ito, ngunit ang bawat nakakamanghang piraso ng pagpapakita ng awtoridad ng Diyos at ang pagpapahayag ng Kanyang mga gawa ay ipinasa at dinakila ng lahat ng mga bagay, ipinakita at binigkas ng lahat ng mga bagay ang mahimalang mga gawa ng Maylalang, at ang bawat pinakasasabi-sabing kwento ng kapangyarihang mangibabaw ng Maylalang sa lahat ng mga bagay ay magpakailanmang ipapahayag ng lahat ng mga bagay. Ang awtoridad kung saan pinaghaharian ng Diyos ang lahat ng mga bagay, at ang kapangyarihan ng Diyos, ay nagpakita sa lahat ng mga bagay na ang Diyos ay nasa lahat ng lugar at sa lahat ng oras. Kapag nasaksihan mo na nasa lahat ng lugar ang presensya ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, makikita mo na nasa lahat ng lugar ang Diyos at nasa lahat ng oras. Hindi limitado ng oras, heograpiya, espasyo, o sinumang tao, paksa o bagay ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Lampas sa imahinasyon ng tao ang lawak ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos; hindi ito maarok ng tao, di kaya ng imahinasyon ng tao, at kailanman hindi lubusang malalaman ng tao.

　　Gusto ng ibang tao na magpalagay at maglarawan sa isipan, ngunit gaano kalayo ang kayang maabot ng imahinasyon ng tao? Kakayanin ba nitong lagpasan ang mundo? Kaya ba ng tao na ipalagay at ilarawan sa isip ang pagiging tunay at katiyakan ng awtoridad ng Diyos? Kaya ba ng pagpapalagay at imahinasyon ng tao na magkaroon siya ng kaalaman sa awtoridad ng Diyos? Kaya ba nilang gawing tunay na magpahalaga at magpasakop ang tao sa awtoridad ng Diyos? Pinatutunayan ng katotohanan na ang pagpapalagay at imahinasyon ng tao ay produkto lamang ng talino ng tao, at hindi nagbibigay ng kaunting tulong o benepisyo sa kaalaman ng tao sa awtoridad ng Diyos. Matapos magbasa ng mga kathambuhay sa agham, kayang ilarawan sa isip ng ilan ang buwan, at kung ano ang itsura ng mga bituin. Ngunit hindi nangangahulugan ito na ang tao ay may anumang kaunawaan sa awtoridad ng Diyos. Ang imahinasyon ng tao ay isa lamang: kathang-isip. Sa mga katotohanan sa mga bagay na ito, ibig sabihin, ang kanilang pagkakaugnay sa awtoridad ng Diyos, ay wala talagang pinanghahawakan. Ano naman ngayon kung nakapunta ka na sa buwan? Ipinakikita ba nito na mayroon ka nang iba’t-ibang sukat ng kaunawaan sa awtoridad ng Diyos? Ipinakikita ba nito na kaya mo nang ilarawan sa isip ang lawak ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos? Dahil walang kakayahan ang pagpapalagay at imahinasyon ng tao para hayaan siyang makilala ang awtoridad ng Diyos, ano ang dapat gawin ng tao? Ang pinakamatalinong opsyon ay ang hindi magpalagay o maglarawan sa isip, ibig sabihin na di dapat kailanman umasa ang tao sa imahinasyon at dumepende sa pagpapalagay pagdating sa pagkilala sa awtoridad ng Diyos. Ano ba ang nais kong sabihin sa inyo rito? Ang kaalaman sa awtoridad ng Diyos, kapangyarihan ng Diyos, sariling pagkakakilanlan ng Diyos, at diwa ng Diyos ay hindi maaaring makamit sa pamamagitan ng pagtitiwala sa iyong imahinasyon. Dahil hindi ka maaaring magtiwala sa imahinasyon para makilala ang awtoridad ng Diyos, kung gayon, sa anong paraan mo makakamit ang tunay na kaalaman sa awtoridad ng Diyos? Sa pamamagitan ng pagkain at pag-inom sa mga salita ng Diyos, sa pamamagitan ng pagsasamahan, at sa pamamagitan ng karanasan sa mga salita ng Diyos, magkakaroon ka ng unti-unting karanasan at pagpapatunay sa awtoridad ng Diyos at sa gayon makakukuha ka ng dahan-dahang kaunawaan at unti-unting kaalaman dito. Ito lamang ang tanging paraan para makamit ang kaalaman sa awtoridad ng Diyos; walang mga madaliang paraan. Ang paghingi sa inyo na huwag ilarawan sa isip ay hindi pareho sa pagpapaupo sa inyo na walang ginagawa at maghihintay ng kapahamakan, o pagpigil sa inyo para gawin ang anumang bagay. Ang hindi paggamit ng iyong utak para mag-isip at maglarawan sa isip ay nangangahulugang hindi paggamit ng pangangatwiran para magpalagay, hindi paggamit ng kaalaman para suriing mabuti, hindi paggamit sa siyensya bilang basehan, ngunit sa halip ay pagpapahalaga, pagbeberipika, at pagkumpirma na ang Diyos na iyong pinaniniwalaan ay may awtoridad, kinukumpirma na may hawak Siyang kapangyarihang naghahari sa iyong kapalaran, at sa lahat ng oras ang Kanyang kapangyarihan ay nagpapatunay sa Kanya na Siya ang tunay na Diyos Mismo, sa pamamagitan ng mga salita ng Diyos, sa pamamagitan ng katotohanan, sa pamamagitan ng lahat ng bagay na iyong kinahaharap sa buhay. Ito ang tanging paraan para makamit ng sinuman ang pagka-unawa sa Diyos. Sabi ng ilan na kanilang ninanais na makahanap ng simpleng paraan para makamit ang layuning ito, ngunit may maisip ba kayong naturang paraan? Sinasabi ko sa iyo, hindi na kailangang mag-isip: Walang ibang paraan! Ang tanging paraan ay matapat at totoong kilalanin at beripikahin kung ano ang mayroon sa Diyos at ano Siya sa pamamagitan ng bawat salita na Kanyang ipinahahayag at sa lahat ng Kanyang ginagawa. Ito ang tanging paraan para makilala ang Diyos. Dahil kung anong mayroon at kung ano ang Diyos, at lahat ng bagay ng Diyos, ay hindi hangin na walang laman at walang kahulugan—ngunit tunay.

　  Ang Katotohanan ng Kontrol at Kapangyarihan ng Maylalang sa Lahat ng mga Bagay at mga Buhay na Nilalang ay Naghahayag ng Tunay na Pag-iral ng Awtoridad ng Maylalang

　　Gayun din, nakatala ang pagpapala ni Jehovah sa Libro ng Job. Ano ang ipinagkaloob ng Diyos kay Job? “Sa gayo’y pinagpala ng Panginoon, ang huling katapusan ni Job na higit sa kaniyang pasimula: at siya’y nagkaroon ng labing apat na libong tupa, at anim na libong kamelyo, at isang libong tuwang na baka, at isang libong asnong babae” (Job 42:12). Mula sa pananaw ng tao, ano ang mga bagay na ito na ibinigay kay Job? Mga ari-arian ba iyon ng tao? Sa mga ari-ariang ito, naging napakayaman na ba si Job sa panahon na iyon? At paano niya nakuha ang mga naturang ari-arian? Saan nanggaling ang kanyang kayamanan? Kahit hindi sabihin, salamat sa biyaya ng Diyos kaya natamo ni Job ang mga iyon. Kung paano tiningnan ni Job ang mga ari-ariang ito, at kung paano niya itinuring ang mga biyaya ng Diyos, ay hindi isang bagay na ating tatalakayin dito. Pagdating sa mga biyaya ng Diyos, hinahangad ng lahat ng tao, sa araw at gabi, na pagpalain ng Diyos, ngunit walang kontrol ang tao sa kung gaano karaming mga ari-arian ang kaya niyang makuha sa panahon ng kanyang buhay, o kung makatatanggap ba siya o hindi ng biyaya mula sa Diyos—at hindi kaduda-duda ang katotohanang ito! May awtoridad ang Diyos, at may kapangyarihan para magkaloob ng anumang ari-arian sa tao, para hayaan ang taong magkaroon ng anumang basbas, ngunit may prinsipyo sa mga pagpapala ng Diyos. Anong uri ng mga tao ang binibiyayaan ng Diyos? Siyempre, iyong mga taong gusto Niya! Parehong pinagpala ng Diyos sina Abraham at Job, ngunit hindi pareho ang mga biyaya na kanilang natanggap. Biniyayaan ng Diyos si Abraham ng mga inapo na kasingdami ng buhangin at bituin. Nang biniyayaan ng Diyos si Abraham, ginawa Niya ang mga inapo ng isang tao, isang bansa, na maging makapangyarihan at masagana. Dito, pinagharian ng awtoridad ng Diyos ang sangkatauhan, na huminga ng hininga ng Diyos sa lahat ng mga bagay at buhay na mga nilalang. Sa ilalim ng pangingibabaw ng kapangyarihang ng awtoridad ng Diyos, lumaganap ang sangkatauhang ito at umiral nang mabilis, at sa loob ng saklaw, na pinagpasyahan ng Diyos. Lalo na, ang posibilidad na pagtagal ng bansang ito, antas ng paglaki, at haba ng buhay ay bahagi lahat ng mga pagtatakda ng Diyos, at ganap na nakabase ang lahat ng prinsipyong ito sa pangakong ginawa ng Diyos kay Abraham. Ibig sabihin na, kahit ano pa ang mga pangyayari, patuloy ang mga pangako ng Diyos ng walang balakid at mangyayari ito sa ilalim ng kalinga ng awtoridad ng Diyos. Sa pangakong ginawa ng Diyos kay Abraham, kahit ano pa ang mga kaguluhan ng mundo, kahit ano pa ang edad, kahit ano pa ang mga pinagdaanang sakuna ng sangkatauhan, hindi haharapin ng mga inapo ni Abraham ang panganib ng pagkalipol, at hindi mamamatay ang kanilang bansa. Ang pagpapala ng Diyos kay Job, gayon man, ay lubos na nagpayaman sa kanya. Kung ano ang ibinigay ng Diyos sa kanya ay ang sunod-sunod na buhay, humihingang mga nilalang, ang mga detalye kung saan—ang kanilang bilang, kanilang bilis ng pagrami, antas ng pagkabuhay, ang dami ng taba na nasa kanila, at iba pa—ay kontrolado rin ng Diyos. Kahit na walang taglay na kakayahan ang mga buhay na nilalang para magsalita, bahagi rin sila ng pagtatakda ng Maylalang, at ang prinsipyo ng kaayusan ng Diyos ay ayon sa biyaya na ipinangako ng Diyos kay Job. Sa mga biyayang ibinigay ng Diyos kina Abraham at Job, bagama’t magkaiba ang ipinangako, pareho ang awtoridad kung saan pinagharian ng Maylalang ang lahat ng mga bagay at mga buhay na nilalang. Ipinahayag sa Kanyang iba’t-ibang mga pangako at mga biyaya kina Abraham at Job ang bawat detalye ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, at muling ipinakita sa sangkatauhan na higit na malayo sa imahinasyon ng tao ang awtoridad ng Diyos. Muling sinasabi ng mga detalyeng ito sa sangkatauhan na kung gusto niyang makilala ang awtoridad ng Diyos, samakatuwid ito’y maaari lamang makamit sa pamamagitan ng mga salita ng Diyos at sa pamamagitan ng gawa ng Diyos.

　　Hinahayaan ng awtoridad ng pangingibabaw ng Diyos sa lahat ng mga bagay na makita ng tao ang isang katotohanan: Hindi lamang kumakatawan ang awtoridad ng Diyos sa mga salitang “At sinabi ng Diyos, Magkaroon ng liwanag, at nagkaroon ng liwanag, at, Magkaroon ng kalawakan, at nagkaroon ng kalawakan, at, Magkaroon ng lupa, at nagkaroon ng lupa,” ngunit, higit pa rito, kung paano Niya ipinagpatuloy ang liwanag, pinigilang mawala ang kalawakan, at ginawa na magpakailanmang hiwalay ang lupa mula sa tubig, gayun din ang mga detalye kung paano Niya pinagharian at pinangasiwaan ang mga nilalang: liwanag, kalawakan, at lupa. Ano pa ang nakikita ninyo sa pagpapala ng Diyos sa sangkatauhan? Malinaw na, matapos biyayaan ng Diyos sina Abraham at Job, hindi huminto ang mga yapak ng paa ng Diyos, dahil nagsisimula pa lang Siyang gumamit ng Kanyang awtoridad, at hinayaan Niya na gawing reyalidad ang bawat isa sa Kanyang mga salita, at gawing totoo ang bawat detalye ng Kanyang binigkas, at kaya, sa mga dumating na taon, ipinagpatuloy Niya ang lahat ng bagay na Kanyang binalak gawin. Dahil may awtoridad ang Diyos, marahil sa paningin ng tao ay nagsasalita lamang ang Diyos, at hindi kailangang itaas ang isang daliri para matupad ang lahat ng mga bagay. Ang pag-iisip ng ganoon, ay, sasabihin kong, katawa-tawa! Kung kukunin mo lamang ang isang bahagi ng pananaw sa pagtatatag ng Diyos ng kasunduan sa tao gamit ang mga salita, at ang mga katuparan ng Diyos sa lahat ng bagay gamit ang mga salita, at hindi mo nakikita ang ilang mga tanda at mga katotohanan na ang awtoridad ng Diyos ay may dominyon sa pag-iral ng lahat ng mga bagay, kung gayon ang iyong kaunawaan sa awtoridad ng Diyos ay walang laman at katawa-tawa! Kung iniisip ng tao na ganoon ang Diyos, kung gayon, kailangang sabihin na, ang kaalaman ng tao sa Diyos ay umabot na sa hangganan, at wala ng pupuntahan, dahil ang Diyos na iniisip ng tao ay isa lamang makina na nagbababa ng mga kautusan, at hindi ang Diyos na nagtataglay ng awtoridad. Ano ang nakita mo sa pamamagitan ng mga halimbawa nina Abraham at Job? Nakita mo ba ang totoong bahagi ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos? Matapos biyayaan ng Diyos sina Abraham at Job, hindi nanatili ang Diyos kung nasaan Siya, ni hindi Niya inutusan ang Kanyang mga mensahero habang naghihintay para makita kung ano ang kalalabasan nito. Sa kabilang banda, sa oras na bigkasin ng Diyos ang Kanyang mga salita, sa ilalim ng gabay ng awtoridad ng Diyos, nagsisimulang sumunod ang lahat ng mga bagay sa gawain na plinanong gawin ng Diyos, at nakahanda na doon ang mga tao, bagay, at paksa na kinailangan ng Diyos. Ibig sabihin na, sa oras na binigkas na ang mga salita mula sa bibig ng Diyos, gumagalaw na ang awtoridad ng Diyos sa buong kalupaan, at nagtakda na Siya ng landas para matupad at makamit ang mga pangakong ginawa Niya kina Abraham at Job, habang ginagawa rin ang naaangkop na mga plano at mga paghahanda para sa lahat na kailangan para sa bawat hakbang at bawat pangunahing yugto ng plano Niyang gawin. Sa panahong ito, hindi lang ginagabayan ng Diyos ang Kanyang mga mensahero, kundi ang lahat din ng mga bagay na nilikha Niya. Ibig sabihin na ang sakop ng awtoridad ng Diyos ay hindi lang kasama ang mga mensahero, ngunit, higit pa rito, sa lahat ng mga bagay, kung saan ginabayan para makasunod sa gawa ng Kanyang plinanong matupad; ito ang mga partikular na paraan kung saan ginamit ang awtoridad ng Diyos. Sa inyong pag-iisip, maaaring magkaroon ang iba ng mga sumusunod na kaunawaan sa awtoridad ng Diyos: May awtoridad ang Diyos, at may kapangyarihan ang Diyos, at kaya kailangan lamang manatili ang Diyos sa pangatlong kalangitan, o kailangang lang manatili sa isang lugar, at di kailangang gumawa ng anumang partikular na gawain, at naganap sa loob ng Kanyang kaisipan ang kabuuan ng gawain ng Diyos. Maaaring paniwalaan din ng ilan na, bagama’t biniyayaan ng Diyos si Abraham, hindi kailangang gumawa ng anumang bagay ang Diyos, at sapat na sa Kanya na bigkasin lamang ang Kanyang mga salita. Ito ba talaga ang tunay na nangyari? Malinaw na hindi! Bagama’t may taglay ang Diyos na awtoridad at kapangyarihan, tunay at totoo ang Kanyang awtoridad, hindi hungkag. Dahan-dahang nabunyag ang paggiging totoo at reyalidad ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos at kumakatawan sa Kanyang paglikha sa lahat ng mga bagay, at kumukontrol sa lahat ng mga bagay, at sa proseso kung saan pinangungunahan at pinamamahalaan Niya ang sangkatauhan. Ang bawat paraan, bawat pananaw, at bawat detalye ng kapangyarihang mangibabaw ng Diyos sa sangkatauhan at sa lahat ng mga bagay, at lahat ng gawa na Kanyang natupad, gayun din ang Kanyang kaunawaan sa lahat ng mga bagay—literal na nagpapatunay ang lahat ng iyon na hindi hungkag ang mga salita ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Ipinapakita at patuloy na ibinubunyag ang Kanyang awtoridad at kapangyarihan, at sa lahat ng mga bagay. Nagsasabi ang mga pagsasagawa at pagbubunyag na ito na tunay ang pag-iral ng awtoridad ng Diyos, dahil ginagamit Niya ang Kanyang awtoridad at kapangyarihan para ipagpatuloy ang Kanyang gawain, at para utusan ang lahat ng mga bagay, at para pagharian ang lahat ng mga bagay sa bawat sandali, at hindi maaaring palitan ng mga anghel, o ng mga mensahero ng Diyos ang Kanyang kapangyarihan at awtoridad. Pinagpasyahan ng Diyos kung anong mga biyaya ang Kanyang ipagkakaloob kina Abraham at Job—desisyon ito ng Diyos. Kahit pa personal na bumisita ang mga mensahero ng Diyos kina Abraham at Job, naaayon ang kanilang mga kilos sa mga kautusan ng Diyos, at sa ilalim ng awtoridad ng Diyos, at nasa ilalim din sila ng kapangyarihang ng Diyos. Bagama’t nakita ng tao ang mga mensahero ng Diyos na binisita si Abraham, at hindi personal na nasaksihan si Jehovah na Diyos na gumawa ng anumang bagay sa mga tala sa Biblia, sa katunayan, ang Nag-iisa na tunay na gumamit ng kapangyarihan at awtoridad ay ang Diyos Mismo, at nagdadala ito ng kawalan ng pagdududa sa sinumang tao! Bagama’t nakita mo na may taglay ang mga anghel at mga mensahero na matinding kapangyarihan, at nakagawa ng mga himala, o nagawa nila ang ilang mga bagay na inutos ng Diyos, ang mga pagkilos nila ay para lang sa pagkatupad ng utos ng Diyos, at ang mga ito ay walang dudang hindi pagpapakita ng awtoridad ng Diyos—dahil walang tao o bagay ang mayroon, o nagtataglay, ng awtoridad ng Maylalang para lumikha ng lahat ng mga bagay at pagharian ang lahat ng mga bagay. At kaya walang tao o bagay ang maaaring gumamit o magpakita ng awtoridad ng Maylalang.

　　Di-Nagbabago at Di-Nasasaktan ang Awtoridad ng Maylalang

　　Ano ang nakita ninyo sa tatlong bahagi ng kasulatang ito? Nakita ba ninyo na may prinsipyo ang paggamit ng Diyos sa Kanyang awtoridad? Halimbawa, gumamit ang Diyos ng bahaghari para itatag ang kasunduan sa tao, kung saan nilagay Niya ang bahaghari sa kaulapan para sabihin sa tao na hindi Niya na kailanman gagamitin ang baha para sirain ang mundo. Pareho pa rin ba ang nakikita nating bahaghari ngayon mula sa ipinahayag mula sa bibig ng Diyos? Nagbago ba ang kalikasan at kahulugan nito? Walang duda, hindi ito nagbago. Ginamit ng Diyos ang Kanyang awtoridad para isakatuparan ang pagkilos na ito, at nagpatuloy hanggang ngayon ang kasunduan na Kanyang itinatag sa tao, at ang oras kung saan mababago ang kasunduang ito, ay siyempre, nasa Diyos. Matapos sabihin ng Diyos “ang aking bahaghari ay inilagay ko sa alapaap,” laging sumusunod ang Diyos sa kasunduang ito, hanggang sa araw na ito. Ano ang nakikita mo rito? Bagama’t nagtataglay ang Diyos ng awtoridad at kapangyarihan, napakahigpit Niya at maprinsipyo sa Kanyang mga gawain, at nananatiling totoo sa Kanyang salita. Ang pagiging mahigpit Niya, at ang mga prinsipyo ng Kanyang mga pagkilos, ay nagpapakita sa katangian ng Maylalang na di maaaring saktan at di-malalampasan ang awtoridad ng Maylalang. Kahit na nagtataglay Siya ng kataas-taasang awtoridad, at lahat ng mga bagay ay nasa ilalim ng Kanyang dominyon, at kahit na may kapangyarihan Siya na pagharian ang lahat ng mga bagay, di kailanman sinira o inantala ng Diyos ang Kanyang sariling plano, at sa bawat oras na Kanyang ginagamit ang Kanyang awtoridad, ito ay mahigpit na naaayon sa Kanyang sariling mga prinsipyo, at tiyak na sumusunod sa kung ano ang binigkas mula sa Kanyang bibig, at sumusunod sa mga hakbang at layunin ng Kanyang plano. Hindi na kailangan pang sabihin, ang lahat ng mga bagay na pinaghaharian ng Diyos ay sumusunod din sa mga prinsipyo kung saan ginagamit ang awtoridad ng Diyos, at walang tao o bagay ang hindi kasali mula sa kaayusan ng Kanyang awtoridad, ni hindi nila kayang baguhin ang mga prinsipyo kung saan ginagamit ang Kanyang awtoridad. Sa mga mata ng Diyos, nakatanggap ang mga biniyayaan ng magandang kapalaran na dala ng Kanyang awtoridad, at nakatanggap ng kaparusahan ang mga isinumpa dahil sa awtoridad ng Diyos. Sa ilalim ng kapangyarihang ng awtoridad ng Diyos, walang tao o bagay ang hindi kasali mula sa paggamit ng Kanyang awtoridad, ni hindi nila kayang baguhin ang mga prinsipyo kung saan ginagamit ang Kanyang awtoridad. Ang awtoridad ng Maylalang ay hindi nabago ng mga pagbabago sa anumang dahilan, at gayun din, hindi nagbabago sa anumang dahilan ang mga prinsipyo kung saan ang Kanyang awtoridad ay ginagamit. Maaaring sumailalim sa napakalaking pagbabago ang langit ang lupa, ngunit ang awtoridad ng Maylalang ay hindi magbabago; mawala man ang lahat ng mga bagay, ngunit di kailanman mawawala ang awtoridad ng Maylalang. Ito ang diwa ng di-nagbabago at di-nasasaktan na awtoridad ng Maylalang, at ito mismo ang pagiging natatangi ng Maylalang!

　 Mahalaga ang mga salitang nasa ibaba para makilala ang awtoridad ng Diyos, at ibinigay ang kanilang kahulugan sa talakayan sa pagsasamahan sa ibaba. Ipagpatuloy natin ang pagbabasa ng Kasulatan.

　　4. Ang Utos ng Diyos kay Satanas

　　(Job 2:6) At ang Panginoon ay nagsabi kay Satanas, Narito, siya’y nasa iyong kamay; ingatan mo lamang ang kaniyang buhay.

　 Hindi Kailanman Nangahas si Satanas na Suwayin ang Awtoridad ng Maylalang, at Dahil Dito, Maayos na Nabuhay ang Lahat ng mga Bagay

　　Talata ito mula sa Aklat ni Job, at ang “siya” sa mga salitang ito ay tumutukoy kay Job. Bagama’t maikli, ipinaliliwanag ng pangungusap na ito ang maraming mga usapin. Inilalarawan nito ang partikular na usapan sa pagitan ng Diyos at ni Satanas sa espirituwal na mundo, at sinasabi sa atin na si Satanas ang paksa ng mga salita ng Diyos. Itinala rin nito ang partikular na sinabi ng Diyos. Kautusan at isang atas kay Satanas ang mga salita ng Diyos. Ang mga partikular na detalye ng utos na ito ay kaugnay sa di paggalaw sa buhay ni Job at kung saan nilimitahan ng Diyos ang pagtrato ni Satanas kay Job—kinailangan ni Satanas na di galawin ang buhay ni Job. Ang unang bagay na matututunan natin mula sa pangungusap na ito ay binigkas ng Diyos kay Satanas ang mga salitang ito. Ayon sa orihinal na teksto ng Aklat ni Job, sinasabi nito sa atin ang nasa likod ng mga naturang salita: Ninais ni Satanas na akusahan si Job, at kaya kailangan nitong kumuha ng kasunduan sa Diyos bago niya ito tuksuhin. Nang payagan ang kahilingan ni Satanas para tuksuhin si Job, iniharap ng Diyos ang mga sumusunod na kondisyon kay Satanas: “Narito, siya’y nasa iyong kamay; ingatan mo lamang ang kaniyang buhay.” Ano ang kalikasan ng mga salitang ito? Malinaw na kautusan ang mga ito, isang atas. Sa pagkaintindi ng kalikasan ng mga salitang ito, kailangan maunawaan mo, siyempre, na ang Diyos ang Siyang naglathala sa utos na ito, at ang tumanggap sa utos na ito, at sumunod dito, ay si Satanas. Di na kailangang sabihin, sa ayos na ito, maliwanag sa sinumang nagbabasa ng mga salitang ito ang ugnayan sa pagitan ng Diyos at ni Satanas. Siyempre, ito rin ang ugnayan sa pagitan ng Diyos at ni Satanas sa espirituwal na mundo, at ang kaibahan sa pagitan ng pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos at ni Satanas, na nakalagay sa mga tala ng mga usapan sa pagitan ng Diyos at ni Satanas sa mga Kasulatan, at hanggang ngayon, ay ang partikular na halimbawa at tala sa teksto kung saan maaaring matutunan ng tao ang malinaw na kaibahan sa pagitan ng pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos at ni Satanas. Sa puntong ito, dapat kong sabihin na isang mahalagang dokumento ang tala ng mga salitang ito sa kaalaman ng sangkatauhan sa pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos, at nagbibigay ito ng mahalagang impormasyon para sa kaalaman ng sangkatauhan sa Diyos. Sa pamamagitan ng usapang ito sa pagitan ng Maylalang at ni Satanas sa espirituwal na mundo, maaaring maintindihan ng tao ang isa pang partikular na aspeto sa awtoridad ng Maylalang. Isa na namang patotoo ang mga salitang ito sa natatanging awtoridad ng Maylalang.

　　Sa panlabas, ang mga ito ay usapan sa pagitan ng Jehovah na Diyos at ni Satanas. Ang diwa nila ay ang saloobin na kung saan nagsasalita ang Jehovah na Diyos, at ang posisyon kung saan Siya nagsasalita, ay mas mataas kaysa kay Satanas. Ibig sabihin na inuutusan ng Jehovah na Diyos si Satanas nang may tono ng isang utos, at sinasabi kay Satanas kung ano ang dapat at di dapat na gawin, na nasa mga kamay na Niya si Job, at malaya na nitong tratuhin si Job sa anumang naisin nito—ngunit hindi maaaring kunin ang buhay ni Job. Ang pumapangalawang teksto ay, bagama’t ipinaubaya na si Job sa mga kamay ni Satanas, hindi ipinaubaya ang kanyang buhay kay Satanas; walang sinuman ang maaaring kumuha ng buhay ni Job mula sa mga kamay ng Diyos maliban kung pinahintulutan ng Diyos. Malinaw na sinabi ang saloobin ng Diyos sa kautusang ito kay Satanas, at nagpakita at nagpahayag din ang kautusang ito ng posisyon kung saan nakipag-usap ang Jehova na Diyos kay Satanas. Dito, hindi lamang hawak ng Jehovah na Diyos ang kalagayan ng Diyos na lumikha ng liwanag, at hangin, at ng lahat ng mga bagay at mga buhay na nilalang, ng Diyos na humahawak ng kapangyarihang maghari sa lahat ng mga bagay at mga buhay na nilalang, ngunit ang Diyos din na nag-uutos sa sangkatauhan, at nag-uutos sa Impiyerno, ang Diyos na kumokontrol sa buhay at kamatayan ng lahat ng mga buhay na nilalang. Sa espirituwal na mundo, sino bukod sa Diyos ang maglalakas loob na maglathala ng naturang utos kay Satanas? At bakit personal na naglathala ng Kanyang utos ang Diyos kay Satanas? Dahil ang buhay ng tao, kasama na ang kay Job, ay kontrolado ng Diyos. Hindi pinahintulutan ng Diyos si Satanas para saktan o kunin ang buhay ni Job, ibig sabihin na bago pa pahintulutan ng Diyos si Satanas na tuksuhin si Job, naalala pa rin ng Diyos na espesyal na magbaba ng naturang utos, at muling inutusan si Satanas na huwag kunin ang buhay ni Job. Hindi kailanman nangahas si Satanas na suwayin ang awtoridad ng Diyos, at, higit pa rito, ay laging mahigpit na nakikinig at sumunod sa mga utos at partikular na mga kautusan ng Diyos, hindi kailanman nangahas na labagin ang mga ito, at siyempre, hindi nangahas na malayang baguhin ang anuman sa mga utos ng Diyos. Ito ang mga naturang hangganan na itinakda ng Diyos kay Satanas, at hindi kailanman nangahas si Satanas na salungatin ang mga hangganang ito. Hindi ba ito ang kapangyarihan ng awtoridad ng Diyos? Hindi ba ito patotoo sa awtoridad ng Diyos? Kung paano kumilos ng wasto tungo sa Diyos, at paano tingnan ang Diyos, may mas malinaw na pang-unawa si Satanas kaysa sa sangkatauhan, at kaya, sa espirituwal na mundo, napakalinaw na nakikita ni Satanas ang kalagayan at awtoridad ng Diyos, at may malalim na pagpapahalaga sa kapangyarihan ng awtoridad ng Diyos at ang mga prinsipyo sa likod ng paggamit ng Kanyang awtoridad. Hindi nito pinangangahasan, ng ganap, na hindi pansinin ang mga ito, ni nangahas na labagin ang mga ito sa anumang paraan, o gawin ang anumang bagay na sumusuway sa awtoridad ng Diyos, at hindi ito nangahas na hamunin ang poot ng Diyos sa anumang paraan. Bagama’t likas na masama at mapagmataas ito, hindi kailanman nangahas si Satanas na sumalungat sa mga hangganan at limitasyon na itinalaga rito ng Diyos. Sa milyun-milyong taon, ito’y mahigpit na sumusunod sa mga hangganang ito, sumusunod sa bawat kautusan at utos na ibinigay ng Diyos, at hindi kailanman nangahas na lagpasan ang marka. Kahit masama ang hangarin nito, mas “matalino” si Satanas kaysa sa tiwali na sangkatauhan; alam nito ang pagkakakilanlan ng Maylalang, at alam nito ang sariling hangganan. Mula sa mga “masunuring” kilos ni Satanas, maaaring makita na ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos ay mga kautusan ng kalangitan kung saan hindi maaaring suwayin ni Satanas, at dahil mismo sa pagiging natatangi at awtoridad ng Diyos na ang lahat ng mga bagay ay nagbabago at dumadami sa isang maayos na paraan, na maaaring mabuhay ang sangkatauhan at dumami sa loob ng landas na itinatag ng Diyos, na walang tao o bagay ang may kakayahang guluhin ang kaayusang ito, at walang tao o bagay ang may kakayahang baguhin ang batas na ito—dahil ang lahat ng mga ito ay galing sa mga kamay ng Maylalang, at mula sa utos at awtoridad ng Maylalang.

　 Tanging ang Diyos, na May Pagkakakilanlan ng Maylalang, ang Nagtataglay ng Natatanging Awtoridad

　　Ang “espesyal” na pagkakakilanlan ni Satanas ay nagdulot sa maraming tao para magpakita ng matinding interes sa mga pagpapakita nito sa iba’t-ibang anyo. May marami ngang mga hangal na tao ang naniniwala na, tulad ng Diyos, nagtataglay rin si Satanas ng awtoridad, dahil may kakayahan si Satanas na magpakita ng mga himala, at may kakayahang gumawa ng mga bagay na imposible sa sangkatauhan. At kaya, kalakip ng pagsamba sa Diyos, naglalaan din ang sangkatauhan ng lugar sa kanyang puso na para kay Satanas, at sinasamba pa si Satanas bilang Diyos. Parehong kaawa-awa at kasuklam-suklam ang mga taong ito. Kaawa-awa sila dahil sa kanilang kamangmangan, at kasuklam-suklam dahil sa kanilang maling pananampalataya at likas na masamang kaisipan. Sa puntong ito, pakiramdam ko na kailangang ipaalam sa inyo kung ano ang awtoridad, ano ang isinasagisag nito, at kung ano ang kinakatawan nito. Sa pangkalahatang pananalita, ang Diyos Mismo ay awtoridad, isinasagisag ng Kanyang awtoridad ang pangingibabaw at diwa ng Diyos, at ang awtoridad ng Diyos Mismo ay kumakatawan sa kalagayan at pagkakakilanlan ng Diyos. Sa anong sitwasyon, na nangangahas na sabihin ni Satanas na siya mismo ay Diyos? Nangahas ba si Satanas na sabihin na nilikha nito ang lahat ng mga bagay, at humahawak ng kapangyarihang maghari sa lahat ng mga bagay? Siyempre hindi! Dahil wala itong kakayahan na lumikha ng lahat ng mga bagay; hanggang ngayon, hindi kailanman ito gumawa ng anumang bagay na nilikha ng Diyos, at hindi kailanman lumikha ng anumang bagay na may buhay. Dahil wala itong awtoridad ng Diyos, hindi kailanman maaaring magtaglay ng kalagayan at pagkakakilanlan ng Diyos, at tinutukoy ito sa pamamagitan ng kanyang diwa. Mayroon ba itong kaparehong kapangyarihan tulad ng sa Diyos? Siyempre hindi! Ano ang tawag natin sa mga gawa ni Satanas, at ang mga himalang ipinakikita ni Satanas? Kapangyarihan ba ito? Maaari ba itong tawaging awtoridad? Siyempre wala! Pinamamahalaan ni Satanas ang agos ng kasamaan, at sinisira, pinipinsala, at hinahadlangan ang bawat aspeto ng gawa ng Diyos. Sa nakaraang ilang libong taon, bukod sa pagtiwali at pang-aabuso sa sangkatauhan, at pang-aakit at panlilinlang sa tao sa kasamaan, at sa pagtanggi sa Diyos, kaya naglalakad ang tao patungo sa lambak ng anino ng kamatayan, nakagawa ba ng anumang bagay si Satanas para maging karapat-dapat kahit ng pinakamaliit na pag-alala, papuri, o pagmamahal ng tao? Kung nagtataglay ng awtoridad at kapangyarihan si Satanas, natiwali na kaya nito ang sangkatauhan? Kung nagtataglay ng awtoridad at kapangyarihan si Satanas, napahamak na kaya nito ang sangkatauhan? Kung nagtataglay ng kapangyarihan at awtoridad si Satanas, tinalikuran na kaya ng sangkatauhan ang Diyos at humarap na sa kamatayan? Dahil walang awtoridad at kapangyarihan si Satanas, ano ang maaari nating pagtibayin tungkol sa diwa ng lahat ng ginagawa nito? May mga taong itinuturing ang lahat ng ginagawa ni Satanas bilang isang panlilinlang, ngunit naniniwala ako na hindi masyadong naaangkop ang naturang kahulugan. Ang mga masasama bang gawain ng katiwalian nito sa sangkatauhan ay panlilinlang lamang? Ang masamang kapangyarihan kung saan inabuso ni Satanas si Job at ang masidhing kagustuhan niya para abusuhin at lamunin siya, ay hindi maaaring makamit ng panlilinlang lamang. Sa muling pagtingin, makikita natin, agad, ang mga kawan at mga bakahan ni Job, na nakakalat ng malayo at malawak sa buong kaburulan at kabundukan, ay nawala; sa isang iglap, nawala ang malaking kayamanan ni Job. Kaya ba iyong makamit ng panlilinlang lamang? Ang kalikasan ng lahat ng ginagawa ni Satanas ay tumutugon at akma sa mga negatibong termino para maminsala, para humadlang, para manira, para manakit, kasamaan, paghahangad ng masama, at kadiliman, at kaya ang pangyayari ng lahat ng iyon ay hindi matuwid at mahigpit na kadikit ng kasamaan ng mga gawa ni Satanas, at hindi maaaring ihiwalay sa masamang diwa ni Satanas. Kahit gaano pa “kalakas” si Satanas, kahit gaano pa ito kapangahas at kaambisyoso, kahit gaano pa katindi ang abilidad nito para magdulot ng pinsala, kahit gaano pa kalawak ang mga paraan kung saan tinitiwali at inaakit nito ang tao, kahit gaano pa kagaling ang mga pandaraya at mga pakana niya kung saan tinatakot nito ang tao, kahit gaano pa pabago-bago ang anyo kung saan ito ay umiiral, hindi ito kailanman nakalikha ng isang buhay na nilalang, hindi kailanman nakatakda ng mga batas at patakaran para sa pag-iral ng lahat ng mga bagay, at hindi kailanman nakapaghari o kumontrol ng anumang bagay, kahit pa may buhay o walang buhay. Sa buong lawak ng kalawakan, wala ni isang tao o bagay ang nagmula rito, o umiral ng dahil dito; wala ni isang tao o bagay ang pinagharian nito, o kinontrol nito. Sa kabilang banda, hindi lamang nito kailangang sumailalim sa dominyon ng Diyos, ngunit, higit pa rito, kailangang sundin niya ang lahat ng mga utos at kautusan ng Diyos. Kung walang pahintulot ang Diyos, mahirap para kay Satanas na hawakan kahit ang patak ng tubig o butil ng buhangin sa lupa; Kung walang pahintulot ang Diyos, ni hindi malaya kahit na ilipat man lang ni Satanas ang mga langgam sa lupa—lalo na ang sangkatauhan, na nilikha ng Diyos. Sa mga mata ng Diyos, mas mababa pa si Satanas sa mga liryo ng kabundukan, sa mga ibon na lumilipad sa himpapawid, sa isda sa karagatan, at sa mga uod sa lupa. Ang papel nito sa lahat ng mga bagay ay para pagsilbihan ang lahat ng mga bagay, at magtrabaho para sa sangkatauhan, at pagsilbihan ang gawain ng Diyos at Kanyang plano sa pamamahala. Kahit gaano pa kasama ang hangarin ng kalikasan nito, at gaano kasama ang diwa nito, ang tanging bagay na maaaring gawin nito ay ang tapat na sumunod sa tungkulin nito: pagbibigay ng serbisyo sa Diyos, at pagbibigay kasalungat sa Diyos. Iyon ang silbi at gawain ni Satanas. Hindi konektado ang diwa nito sa buhay, hindi konektado sa kapangyarihan, hindi konektado sa awtoridad; laruan lamang ito sa mga kamay ng Diyos, isang makina na nagsisilbi sa Diyos!

　　Kahit pa naintindihan na ang tunay na mukha ni Satanas, maraming tao ang hindi pa rin nakaiintindi kung ano ang awtoridad nito, kaya hayaan mong sabihin Ko! Maaaring ipaliwanag ang mismong awtoridad bilang kapangyarihan ng Diyos. Una, Maaaring sabihin nang may katiyakan na positibong pareho ang awtoridad at kapangyarihan. Walang koneksiyon ang mga ito sa anumang bagay na negatibo, at hindi kaugnay ang mga ito sa anumang nilikha o di-nilikhang mga nilalang. Kayang lumikha ng kapangyarihan ng Diyos ng anumang anyo na may buhay at kasiglahan, at pinagpapasyahan ito ng buhay na Diyos. Ang Diyos ay buhay, kaya Siya ang pinagmumulan ng lahat ng mga nabubuhay na nilalang. At saka, magagawang mapasunod ng awtoridad ng Diyos ang lahat ng mga nabubuhay na nilalang sa bawat salita ng Diyos, iyon ay, mabuhay ayon sa mga salita mula sa bibig ng Diyos, at mamuhay at magparami sa pamamagitan ng utos ng Diyos, samakatuwid naghahari at inuutusan ng Diyos ang lahat ng mga nabubuhay na nilalang, at hindi kailanman magkakaroon ng paglihis, magpakailanman. Walang tao o bagay ang mayroong mga ganitong bagay; tanging ang Maylalang lamang ang nagtataglay at mayroong naturang kapangyarihan, at kaya ito tinawag na awtoridad. Ito ang pagiging natatangi ng Maylalang. Dahil dito, kahit ang mismong salitang “awtoridad” o ang diwa ng awtoridad na ito, ang bawat isa ay maaari lang iugnay sa Maylalang, dahil sumasagisag ito sa natatanging pagkakakilanlan at diwa ng Maylalang, at kumakatawan ito sa pagkakakilanlan at kalagayan ng Maylalang; bukod sa Maylalang, walang tao o bagay ang maaaring iugnay sa salitang “awtoridad.” Ito ang paliwanag sa natatanging awtoridad ng Maylalang.

　　Kahit na tinitingnan ni Satanas si Job nang may inggit sa mga mata, kapag wala ang pahintulot ng Diyos hindi ito nangahas na hawakan ni isang buhok sa katawan ni Job. Kahit pa likas itong masama at malupit, matapos ibaba ng Diyos ang utos dito, walang magawa si Satanas kundi sumunod sa kautusan ng Diyos. At kaya, kahit na kasing-ulol ni Satanas ang isang lobo sa gitna ng mga tupa nang lapitan niya si Job, hindi nito kinalimutan ang mga hangganan na itinakda ng Diyos, hindi nangahas na labagin ang mga utos ng Diyos, at sa lahat ng ginawa nito, hindi nangahas na lumihis si Satanas mula sa mga prinsipyo at mga hangganan ng mga salita ng Diyos—hindi ba ito isang katotohanan? Mula sa punto ng pananaw na ito, makikita natin na hindi nangahas si Satanas na sumalungat sa anumang mga salita ng Jehovah na Diyos. Para kay Satanas, utos ang bawat salita mula sa bibig ng Diyos, at isang kautusan ng kalangitan, at pagpapahayag ng awtoridad ng Diyos—dahil sa likod ng bawat salita ng Diyos ay pahiwatig ng kaparusahan ng Diyos para sa mga lumalabag sa mga utos ng Diyos, at sa mga sumusuway at mga kumokontra sa mga kautusan ng kalangitan. Malinaw na alam ni Satanas na kapag nilabag nito ang mga utos ng Diyos, kailangan nitong tanggapin ang mga bunga ng pagsuway sa awtoridad ng Diyos, at pagkontra sa mga kautusan ng kalangitan. At ano ba ang mga kahihinatnang ito? Di na kailangang sabihin, ang mga ito, siyempre, ay kaparusahan ng Diyos. Ang mga gawain ni Satanas tungo kay Job ay isang maliit na daigdig lamang ng katiwalian nito sa tao, at nang isinasagawa ni Satanas ang mga pagkilos na ito, ang mga itinakdang hangganan ng Diyos at ang Kanyang ibinabang mga utos kay Satanas ay isang maliit na daigdig lamang ng mga prinsipyo sa likod ng lahat ng ginagawa nito. Dagdag pa rito, ang tungkulin at papel ni Satanas sa bagay na ito ay isang maliit na daigdig lamang ng tungkulin at papel nito sa gawain sa pamamahala ng Diyos, at ang lubos na pagsunod ni Satanas sa Diyos sa panunukso nito kay Job ay isang maliit na daigdig lamang kung paanong hindi nangahas si Satanas na kumontra ng kahit kaunti lamang sa Diyos sa gawain sa pamamahala ng Diyos. Anong babala ang ibinibigay ng mga maliliit na mundong ito sa inyo? Sa lahat ng mga bagay, kasama na si Satanas, walang tao o bagay ang maaaring sumuway sa mga batas ng kalangitan at mga utos na itinakda ng Maylalang, at walang tao o bagay ang nangahas na labagin itong mga batas at utos ng kalangitan, dahil walang tao o bagay ang maaaring makapagpabago o makatatakas mula sa kaparusahan na ipapataw ng Maylalang sa mga sumusuway sa mga ito. Tanging ang Maylalang lamang ang may kakayahang magtatag ng mga batas at mga utos ng kalangitan, tanging ang Maylalang lamang ang may kapangyarihan na ipatupad ang mga ito, at tanging ang kapangyarihan lamang ng Maylalang ang hindi maaaring suwayin ng sinumang tao o bagay. Ito ang natatanging awtoridad ng Maylalang, nangingibabaw ang awtoridad na ito sa lahat ng mga bagay, at kaya, imposibleng sabihin na ang “Diyos ang pinakadakila at pangalawa si Satanas.” Maliban sa Maylalang na nagtataglay ng natatanging awtoridad, wala ng iba pang Diyos!

　　May bagong kaalaman na ba kayo sa awtoridad ng Diyos? Una, may kaibahan ba sa pagitan ng awtoridad ng Diyos na kababanggit lamang, at ang kapangyarihan ng tao? At ano ang kaibahan? Sinasabi ng ilang mga tao na walang pagkakahalintulad sa dalawa. Tama iyon! Bagama’t sinasabi ng mga tao na walang pagkakahalintulad sa dalawa, sa mga kaisipan at mga pagkaintindi ng tao, madalas na napagkakamalang awtoridad ang kapangyarihan ng tao, na kadalasang inihahalintulad na magkapareho ang dalawa. Ano ang nangyayari rito? Hindi ba sinasadyang magkamali ang mga tao na mapagpalit ang isa sa iba? Hindi magkaugnay ang dalawa, at walang pagkakahalintulad sa pagitan nila, ngunit hindi pa rin ito maiwasan ng mga tao. Paano ba ito aayusin? Kung talagang gusto mong maghanap ng kalutasan, ang tanging paraan lamang ay ang pag-intindi at pagkilala sa natatanging awtoridad ng Diyos. Pagkatapos maintindihan at malaman ang kapangyarihan ng Maylalang, hindi mo na babanggitin ang kapangyarihan ng tao at ang awtoridad ng Diyos sa parehong sukatan.

　　Ano ba ang tinutukoy ng kapangyarihan ng tao? Sa madaling salita, isa itong abilidad o kakayahan kung saan hinahayaan nito ang tiwaling disposisyon, mga pagnanais at mga ambisyon ng tao na mapalaki at matupad sa pinakamalawak na paraan. Maituturing ba ito bilang awtoridad? Kahit gaano pa kalaki o kapakipakinabang ang mga ambisyon at pagnanais ng tao, hindi maaaring sabihin na nagtataglay ang taong iyon ng awtoridad; kadalasan, ang kalabisan at katagumpayang ito ay pagpapakita lang ng kalokohan ni Satanas sa mga tao, at kadalasan isa itong katatawanan kung saan kumikilos si Satanas bilang kanyang sariling ninuno para matupad ang kanyang ambisyon na maging Diyos.

　  Paano ba ngayon ang eksaktong pagtingin mo sa awtoridad ng Diyos? Ngayon na ang mga salitang ito ay napag-uusapan sa mga pagsasamahan, kailangan mong magkaroon ng bagong kaalaman sa awtoridad ng Diyos. At kaya itatanong ko ito sa inyo: Ano ang isinasagisag ng awtoridad ng Diyos? Isinasagisag ba nito ang pagkakakilanlan ng Diyos Mismo? Isinasagisag ba nito ang kapangyarihan ng Diyos Mismo? Isinasagisag ba nito ang natatanging kalagayan ng Diyos Mismo? Sa lahat ng mga bagay, saan mo nakita ang awtoridad ng Diyos? Paano mo ito nakita? Sa usapin ng apat na panahon na nararanasan ng tao, maaari bang baguhin ng sinuman ang batas ng pagpapalitan sa pagitan ng tagsibol, tag-init, taglagas at taglamig? Sa tagsibol, umuusbong at namumulaklak ang mga puno; sa tag-init sila’y nababalot ng mga dahon; sa tag-lagas sila’y namumunga, at sa taglamig nalalagas ang mga dahon. Kaya bang baguhin ng sinuman ang batas na ito? Ipinahihiwatig ba nito ang isang aspeto ng awtoridad ng Diyos? Sinabi ng Diyos “Magkaroon ng liwanag,” at nagkaroon ng liwanag. Umiiral pa rin ba ang liwanag na ito? Ano ang dahilan nito para umiral? Umiiral ito dahil sa mga salita ng Diyos, siyempre, at dahil sa awtoridad ng Diyos. Umiiral pa rin ba ang hangin na nilikha ng Diyos? Galing ba sa Diyos ang hangin na hinihinga ng tao? Kaya bang kunin ng sinuman ang mga bagay na nanggaling sa Diyos? Kaya bang baguhin ng sinuman ang kanilang diwa at tungkulin? Kaya bang guluhin ng sinuman ang gabi at araw na inilaan ng Diyos, at ang batas ng gabi at araw na inutos ng Diyos? Kaya bang gawin ni Satanas ang naturang bagay? Kahit na hindi ka matulog sa gabi, at ituring ang gabi na araw, ito’y gabi pa rin; maaari mong baguhin ang iyong araw-araw na karaniwang gawain, ngunit wala kang kakayahan na baguhin ang batas ng pagpapalitan ng gabi at araw—at hindi maaaring baguhin ng sinumang tao ang katotohanang ito, hindi ba? Kaya ba ng sinuman na pag-araruhin ang leon tulad ng baka? Kaya ba ng sinuman na gawing buriko ang elepante? Kaya ba ng sinuman na paliparin ng matayog sa himpapawid ang manok tulad ng agila? Kaya ba ng sinuman na pakainin ng damo ang lobo tulad ng tupa? Kaya ba ng sinuman na patirahin ang isda sa tuyong lupa? At bakit hindi? Dahil ipinag-utos ng Diyos na sila’y manirahan sa tubig, at kaya nanirahan sila sa tubig. Hindi sila maaaring mabuhay sa lupa, at mamamatay; hindi nila kayang suwayin ang mga hangganan ng kautusan ng Diyos. Ang lahat ng mga bagay ay may batas at hangganan sa kanilang pag-iral, at may sariling likas na pag-uugali ang bawat isa sa kanila. Itinalaga ito ng Maylalang, at di-mababago at di-malalampasan ang mga ito ng sinumang tao. Halimbawa, laging maninirahan ang leon sa gubat, malayo sa mga pamayanan ng tao, at hindi kailanman magiging maamo at matapat tulad ng baka na kasamang namumuhay, at nagtatrabaho para sa tao. Bagama’t parehong hayop ang mga elepante at buriko, at parehong may apat na mga paa, at mga nilalang na humihinga ng hangin, magkaibang klase ng hayop ang mga ito, dahil hinati-hati sila ng Diyos sa magkakaibang uri, may kanya-kanya silang likas na pag-uugali, at kaya hindi sila kailanman mapagpapalit. Bagama’t may dalawang binti ang manok, at mga pakpak tulad ng isang agila, hindi ito kailanman makalilipad sa himpapawid; maaaring makalipad lang ito sa puno—at pinagpapasyahan ito ng likas na ugali nito. Di na kailangang sabihin, ang lahat ng ito ay dahil sa mga kautusan ng awtoridad ng Diyos.

　　Sa pag-unlad ngayon ng sangkatauhan, masasabing “yumayabong” ang siyensiya ng sangkatauhan at mailalarawan ang mga nakamtan ng maka-siyensyang pananaliksik ng tao bilang “kahanga-hanga.” Ang abilidad ng tao, ay maaaring sabihing mas lumaki, ngunit may isang pambihirang tagumpay ang siyensiya na hindi kayang gawin ng sangkatauhan: Nakagawa ang sangkatauhan ng mga eroplano, mga panghimpapawid na sasakyan, at ng bombang atomika, nakarating na sa kalawakan ang sangkatauhan, nakalakad na sa buwan, nakaimbento ng Internet, at nabuhay na may hi-tech na estilo ng pamumuhay, ngunit walang kakayahan ang sangkatauhan na lumikha ng buhay, ng humihingang bagay. Ang mga likas na pag-uugali ng bawat buhay na nilalang at ang mga batas kung saan nabubuhay ang mga ito, at ang pag-ikot ng buhay at kamatayan ng bawat uri ng buhay na bagay—ang lahat ng mga ito ay imposible at di makontrol ng siyensiya ng sangkatauhan. Sa puntong ito, masasabi na kahit gaano kataas ang natamo ng siyensiya ng tao, hindi ito maihahambing sa mga kaisipan ng Maylalang, at walang kakayahang makita ang mapaghimalang paglikha ng Maylalang, at ang kapangyarihan ng Kanyang awtoridad. Napakarami ang mga karagatan sa mundo, ngunit hindi sila kailanman lumabag sa kanilang mga saklaw at di basta-basta na lamang pumunta sa lupa, at ito’y dahil itinakda ng Diyos ang hangganan ng bawat isa sa kanila; nanatili sila kung saan man sila inutusan, at hindi sila malayang makagagalaw nang walang pahintulot ang Diyos. Kapag walang pahintulot ang Diyos, hindi sila maaaring manghimasok sa bawat isa; at makagagalaw lamang kapag sinabi ng Diyos, at kung saan sila pupunta at mananatili ay pinagpapasyahan ng awtoridad ng Diyos.

 　 Para gawin itong simple, “ang awtoridad ng Diyos” ay nangangahulugang bahala na ang Diyos. May karapatan ang Diyos kung paano gawin ang isang bagay, at ginagawa ito sa kung papaanong paraan Niya naisin. Nakasalalay sa Diyos ang batas ng lahat ng mga bagay, at hindi nakabatay sa tao; ni hindi kayang baguhin ng tao. Hindi ito maaaring ilipat sa pamamagitan ng kalooban ng tao, ngunit sa halip ay binabago ng kaisipan ng Diyos, at ng karunungan ng Diyos, at ng mga utos ng Diyos, at ito ang katotohanan na hindi maaaring itanggi ng sinumang tao. Ang mga kalangitan at lupa at lahat ng mga bagay, ang kalawakan, ang mabituing kalangitan, ang apat na mga panahon ng taon, na kung saan ay nakikita at di-nakikita ng tao—ang lahat ay umiiral, gumagana, at nagbabago, nang walang kamali-mali, sa ilalim ng awtoridad ng Diyos, ayon sa mga utos ng Diyos, ayon sa mga kautusan ng Diyos, at ayon sa mga batas ng simula ng paglikha. Walang tao o bagay ang maaaring magbago ng kanilang mga batas, o baguhin ang likas na landas kung saan sila ay tumatakbo; nilikha sila dahil sa awtoridad ng Diyos, at mawawala dahil sa awtoridad ng Diyos. Ito ang mismong awtoridad ng Diyos. Ngayong marami nang nasabi, nararamdaman mo ba na sagisag ng pagkakakilanlan at kalagayan ang awtoridad ng Diyos? Maaari bang taglayin ng anumang nilikha o di nilikhang nilalang ang awtoridad ng Diyos? Maaari ba itong gayahin, tularan, o palitan ng anumang tao, bagay, o paksa?

　　Natatangi ang Pagkakakilanlan ng Maylalang, at Hindi Mo Dapat Paniwalaan ang Pananaw ng Politeismo

　　Bagama’t mas matindi kaysa sa tao ang mga kasanayan at kakayanan ni Satanas, bagama’t maraming mga bagay itong kayang gawin na hindi kaya ng tao, kahit pa kinaiinggitan o hinahangad man ninyo ang ginagawa ni Satanas, kahit pa kamuhian o kasusuklaman mo ito, kahit pa may kakayahan ka man o wala na makita iyon, kahit gaano pa kalaki ang kayang gawin ni Satanas, o gaano karaming tao ang kaya nitong malinlang para purihin at sambahin ito, at kahit paano mo pa ito ipakahulugan, hindi ninyo maaaring sabihin na ito’y awtoridad at kapangyarihan ng Diyos. Kailangan mong malaman na ang Diyos ay Diyos, na may nag-iisang Diyos lamang, at higit pa rito, kailangan mong malaman na tanging Diyos lamang ang may awtoridad, at may kapangyarihan para kontrolin at pamahalaan ang lahat ng mga bagay. Dahil may kakayahan lamang si Satanas na manlinlang ng tao, at kayang gayahin ang Diyos, kayang tularan ang mga tanda at mga himala na ginawa ng Diyos, at nakagawa ng mga parehong bagay gaya ng Diyos, nagkamali ka sa paniniwala na hindi natatangi ang Diyos, na may maraming Diyos, na mas matindi lamang o mas maliit lamang ang kakayahan na mayroon sila, at mayroong pagkakaiba sa lawak ng kapangyarihan na kanilang hawak. Inuuri mo ang kanilang kadakilaan sa kaayusan ng kanilang pagdating, at ayon sa kanilang edad, at nagkakamali ka sa paniniwala na may iba pang mga diyos bukod sa Diyos, at iniisip na hindi natatangi ang kapangyarihan at awtoridad ng Diyos. Kung mayroon kang mga naturang pananaw, kung hindi mo kinikilala ang pagiging natatangi ng Diyos, hindi naniniwala na tanging Diyos ang nagtataglay ng awtoridad, at kung naniniwala ka lamang sa maraming diyos, kung gayon aking sinasabi na ikaw ang dumi ng mga nilalang, ikaw ang tunay na kumakatawan kay Satanas, at sigurado na ikaw ay masamang tao! Naiintindihan mo ba kung ano ang sinusubukan kong ituro sa pamamagitan ng pagbigkas ng mga salitang ito? Kahit ano pa ang oras, lugar, o iyong pinagmulan, hindi mo dapat maipagpalit ang Diyos sa anumang iba pang tao, bagay, o paksa. Kahit sa pakiramdam mo man ay hindi maaaring malaman at hindi malapitan ang awtoridad at diwa ng Diyos Mismo, kahit gaano pa sumasang-ayon sa iyong pagkaintindi at imahinasyon ang mga gawa at salita ni Satanas, kahit gaano pa nagbibigay kasiyahan ang mga ito sa iyo, huwag kang maging hangal, huwag mong pagpalitin ang mga kaisipang ito, huwag mong itanggi ang pag-iral ng Diyos, huwag mong itanggi ang pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos, huwag mong itulak ang Diyos sa labas ng pinto at dalhin si Satanas para palitan ang “Diyos” sa loob ng iyong puso at maging Diyos mo. Wala akong alinlangan na kaya ninyong isipin ang mga kalalabasan sa paggawa nito!

　 Bagama’t Tiwali na ang Sangkatauhan, Nabubuhay pa rin Siya sa Ilalim ng Kapangyarihan ng Awtoridad ng Maylalang

　　Libu-libong taon nang tinitiwali ni Satanas ang sangkatauhan. Gumawa ito ng hindi mabilang na kasamaan, sunud-sunod na henerasyon ang nilinlang nito, at gumawa ng mga kasuklam-suklam na kasalanan sa mundo. Inabuso nito ang tao, nilinlang ang tao, inakit ang tao para salungatin ang Diyos, at gumawa ng mga masasamang pagkilos na nagpalito at paulit-ulit na nagpahina sa plano sa pamamahala ng Diyos. Ngunit, sa ilalim ng awtoridad ng Diyos, patuloy na sumunod sa mga patakaran at batas na itinakda ng Diyos ang lahat ng mga bagay at buhay na nilalang. Kumpara sa awtoridad ng Diyos, napakapangit ang likas na kasamaan at kayabangan ni Satanas, sobrang nakakadiri at kamuhi-muhi, at napakaliit at napakahina. Kahit na naglalakad si Satanas sa kalagitnaan ng lahat ng mga bagay na nilikha ng Diyos, hindi niya kayang gumawa ng pinakamaliit na pagbabago sa mga tao, bagay, at paksa na inutusan ng Diyos. Nakalipas na ang ilang libong taon, tinatamasa pa rin ng sangkatauhan ang liwanag at hangin na ipinagkaloob ng Diyos, ihinihinga pa rin ang hininga na inihinga ng Diyos Mismo, tinatamasa pa rin ang mga bulaklak, ibon, isda at mga insektong nilikha ng Diyos, at tinatamasa ang lahat ng mga bagay na ibinigay ng Diyos; patuloy pa rin ang pagpapalitan ng bawat araw at gabi; ganoon pa rin ang paghahalinhinan ng apat na panahon; umaalis sa taglamig na ito ang lumilipad na gansa sa kalangitan, at babalik rin sa susunod na tagsibol; hindi kailanman umalis sa mga ilog at lawa ang mga isda sa tubig—na kanilang tahanan; malakas na kumakanta ang mga kuliglig sa lupa sa panahon ng mga araw sa tag-init; ang mga kuliglig sa mga damo na dahan-dahang humuhuni nang sabay-sabay sa hangin sa panahon ng taglagas; nagsasama-sama ang mga gansa, habang nananatiling mag-isa ang mga agila; pinapanatili ang puri ng mga leon sa pamamagitan ng panghuhuli; hindi lumalayo ang usa sa damo at mga bulaklak…. Umaalis at bumabalik ang lahat ng uri ng buhay na nilalang sa gitna ng lahat ng mga bagay, at aalis ulit pagkatapos, milyun-milyong pagbabago ang nangyayari sa isang kisapmata—ngunit hindi nagbabago ang kanilang mga likas na pag-uugali at ang mga batas para manatiling buhay. Nabubuhay sila sa ilalim ng biyaya at pagpapakain ng Diyos, at walang sinuman ang maaaring magbago ng kanilang mga likas na pag-uugali, at walang sinuman ang maaaring sumira sa kanilang mga patakaran para manatiling buhay. Bagama’t ang sangkatauhan, na namumuhay sa gitna ng lahat ng mga bagay, ay ginawang tiwali na at nalinlang ni Satanas, hindi maaaring iwasan ng tao ang tubig na ginawa ng Diyos, at ang hangin na ginawa ng Diyos, at ang lahat ng mga bagay na ginawa ng Diyos, at namumuhay pa rin at dumadami ang tao sa kalawakang ito na ginawa ng Diyos. Hindi nagbago ang likas na pag-uugali ng sangkatauhan. Nakadepende pa rin ang tao sa kanyang mga mata para makakita, sa kanyang mga tainga para makarinig, sa kanyang utak para makapag-isip, sa kanyang puso para makaunawa, sa kanyang mga binti at paa para maglakad, sa kanyang mga kamay para magtrabaho, at iba pa; hindi nagbago ang lahat ng mga likas na pag-uugali na ipinagkaloob ng Diyos sa tao para kanyang matanggap ang mga biyaya ng Diyos, hindi nagbago ang mga kakayahan na sa pamamagitan nito ay nakikipagtulungan ang tao sa Diyos, hindi nagbago ang kakayahan ng sangkatauhan para gumanap ng tungkulin bilang isang nilikhang katauhan, hindi nagbago ang mga pangangailangang espirituwal ng sangkatauhan, hindi nagbabago ang pagnanais ng tao para makita ang kanyang mga pinagmulan, hindi nagbago ang paghahangad ng sangkatauhan na iligtas ng Maylalang. Iyan ang mga naturang kasalukuyang pangyayari sa sangkatauhan, na namumuhay sa ilalim ng awtoridad ng Diyos, at nagtitiis sa madugong pagkasira na ginawa ni Satanas. Kahit na nagdala ng paghihirap sa sangkatauhan si Satanas, at hindi na gaya kina Adan at Eba mula sa simula ng paglikha, sa halip ay ang katauhan na puno ng mga bagay na kalaban ng Diyos, tulad ng kaalaman, imahinasyon, paniniwala, at iba pa, at puno ng mga tiwaling disposisyon ni Satanas, sa mga mata ng Diyos, parehong sangkatauhan pa rin ang sangkatauhan na Kanyang nilikha. Pinaghaharian at inaayos pa rin ng Diyos ang sangkatauhan, at namumuhay pa rin sa loob ng landas na itinakda ng Diyos, at kaya sa mga mata ng Diyos, ang sangkatauhan, na ginawang tiwali ni Satanas, ay nababalot lamang ng dumi, na may kumakalam na sikmura, na may kaunting kabagalan ang reaksiyon, na may alaalang hindi na kasingganda ng dati, at medyo may katandaan na—ngunit lubos na walang sira ang lahat ng mga gamit at likas na pag-uugali ng tao. Ito ang sangkatauhan na inilaan Niyang iligtas. Kailangan lamang pakinggan ng sangkatauhan ang tawag ng Maylalang, at pakinggan ang tinig ng Maylalang, at tatayo siya at magmamadaling hanapin ang pinagmulan ng tinig na ito. Kailangan lang makita ng sangkatauhan ang anyo ng ylalangMa at siya’y mawawalan ng pakialam sa lahat ng iba pa, at tatalikuran ang lahat ng bagay, para ilaan ang kanyang sarili sa Diyos, at ibubuwis pa ang buhay para sa Kanya. Kapag naintindihan ng puso ng sangkatauhan ang taos-pusong mga salita ng Maylalang, itatakwil ng sangkatauhan si Satanas at babalik sa tabi ng Maylalang; kapag tuluyang hinugasan ng sangkatauhan ang dumi mula sa kanyang katawan, at muling matanggap ang mga biyaya at pagpapakain ng Maylalang, saka manunumbalik ang alaala ng sangkatauhan, at sa panahong ito ang sangkatauhan ay tunay nang makabalik sa dominyon ng Maylalang.

Oktubre 21, 2014

Mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Ang pinagmulan: Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos

Rekomendasyon: Kidlat ng Silanganan

Pagpapahayag ng Bumalik na Panginoong Jesus