Nang maglaon, habang namamanata ako ay nakita ko ang mga salitang ito ng Diyos: “Ngayon, kung ang Diyos ay gaganap ng higit-sa-natural na mga tanda at mga himala, kung gayon, walang pangangailangang gumawa ng anumang malaking gawain, susumpain lamang Niya ang isang tao hanggang mamatay gamit ang Kanyang sariling bibig, ang tao ay mamamatay sa sandaling iyon, at sa paraang ito bawa’t tao ay mapapaniwala; nguni’t hindi nito makakamit ang layunin ng Diyos sa pagiging katawang-tao. Kung tunay na gagawin ito ng Diyos, hindi kailanman magagawa ng sangkatauhan, gamit ang kanilang gising na mga isipan, na maniwala sa Kanyang pag-iral, hindi kailanman makakayang tunay na maniwala, at higit pa mapagkakamalian ang diyablo na Diyos. Mas mahalaga pa, hindi kailanman malalaman ng sangkatauhan ang disposisyon ng Diyos: Hindi ba ito isang aspeto ng kahulugan ng pagiging nasa katawang-tao ng Diyos? Kung hindi kaya ng sangkatauhang kilalanin ang Diyos, kung gayon ito ay palaging magiging isang malabong Diyos, isang higit-sa-karaniwang Diyos, na nangingibabaw sa pantaong kinasasaklawan: Hindi ba ito isang katayuan ng pag-angkin ng mga paniwala ng tao sa tao? O, sa mas malinaw na pagsasalita, hindi ba si Satanas, ang diyablo, ang nangingibabaw? ‘Bakit ko sinasabing babawiin Ko ang Aking kapangyarihan? Bakit Ko sinasabing ang pagkakatawang-tao ay may napakaraming kahulugan?’ Nang sandaling ang Diyos ay nagiging katawang-tao, ito ay kung kailan binabawi Niya ang Kanyang kapangyarihan; ito rin ang kung kailan ang Kanyang pagka-Diyos ay dumarating nang tuwiran upang gawin ang Kanyang gawain. Isa-isang hakbang, bawa’t tao ay dumarating sa pagkakilala sa praktikal na Diyos, at dahil dito ang dakong tangan ni Satanas sa puso ng tao ay ganap na nasusupil samantalang ang lugar ng Diyos ay lumalaki” (“Pakahulugan sa Ikaanim na Pagbigkas” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Habang sinusubukang alamin ang mga salita ng Diyos, biglang naliwanagan ang aking puso: Lumalabas na ang layunin ng gawain ng Diyos na nagkatawang-tao ay hindi para gamitin ang Kanyang awtoridad upang takutin ang mga tao sa pagsunod, ngunit ito ay upang ganap na buksan ang Kanyang disposisyon sa sangkatauhan sa pamamagitan ng aktwal na gawain at mga salita, at sa pamamagitan nito ay iwaksi ang imahe ng isang malabong Diyos sa puso ng sangkatauhan. Ito’y upang pahintulutan ang mga tao na itakwil ang mga pagpipigil sa kanilang mga ideya, upang tunay na makilala ang disposisyon at gawain ng Diyos, at upang pahintulutan ang mga tao na magtaglay ng katotohanan at kaunawaan, sa ganitong paraan ay pagtagumpayan at makamit ang mga ito. Sa Kapanahunan ng Kautusan, nagpakita ang Diyos ng napakaraming himala sa mga Israelita at pinarusahan ang napakaraming mga lumalaban sa Kanya, ngunit ang mga Israelita ay hindi pa nakikilala ang Diyos at sa huli ay nangamatay sa kaparangan. Sa Kapanahunan ng Biyaya, nagpakita rin ang Diyos ng hindi mabilang na mga palatandaan at mga himala sa mga Hudyo, ngunit ipinako pa rin nila Siya nang buhay sa krus dahil hindi nila Siya nakilala. Ang lahat ng ito ay nagsasabi na ang mga palatandaan at mga himala ng Diyos ay maaari lamang katakutan ng tao ng sandali, ngunit hindi ang mga ito ang pundasyon ng kanilang paniniwala sa Diyos. Gayunpaman, kahit na sinunod ko ang Diyos hanggang sa ngayon, wala ako ni ga-hiblang kaunawaan sa diwa ng Diyos, at lalong kaunti lamang ang naunawaan ko sa mga layunin at kahalagahan ng gawain ng Diyos na nagkatawang-tao. Naniniwala pa rin ako sa Kanyang awtoridad at ang sinumang lumaban sa Diyos ay parurusahan, kaya naman buong-puso kong tinugis na makita ang mga palatandaan at mga himala ng Diyos. Hindi ba’t katulad ng sa mga Fariseo ang ganitong uri ng pananampalataya, nabubuhay sa gitna ng kalabuan, naniniwala sa isang kahima-himalang Diyos habang nilalabanan ang praktikal na Diyos. Kung nagpatuloy sa ganitong paraan ang pagtugis ko sa Diyos, paano ako magiging akma sa tunay na Diyos? Tunay nga na lubhang mapanganib ito! Pagkatapos nito, marami pang salita ng Diyos ang nakita ko: “Labis na nakakapagod para sa Diyos na isakatuparan ang Kanyang gawain sa lupain ng malaking pulang dragon, ngunit ito’y sa pamamagitan ng naturang paghihirap na gumagawa ang Diyos ng yugto ng Kanyang gawain upang ipahayag ang Kanyang karunungan at mga nakakamanghang mga gawa. Ginagamit ng Diyos ang pagkakataong ito upang gawing ganap itong kalipunan ng tao. Dahil sa pagdurusa ng tao, ang kanilang kakayahan, at lahat ng mala-satanas na disposisyon ng mga tao sa maruming lugar na ito, ginagawa ng Diyos ang gawain Niya ng pagdadalisay at paglupig nang sa gayon, mula rito, Siya ay maaaring magkamit ng kaluwalhatian at makuha ang mga tao na maging saksi sa Kanyang mga gawa. Ito ang lubos na kahulugan ng lahat ng mga sakripisyo na ginawa ng Diyos para sa kalipunan ng mga taong ito. Ibig sabihin, ang Diyos ang gumagawa ng gawain ng panlulupig sa pamamagitan lamang ng yaong mga sumasalungat sa Kanya. Samakatwid, sa paggawa nito ay maaaring maihayag ang dakilang kapangyarihan ng Diyos. ... Ito ay katulad din sa yugto ng gawa ni Jesus; maaari lamang Siyang luwalhatiin sa kalagitnaan ng mga Fariseong umusig sa Kanya. Kung hindi dahil sa pag-uusig na iyon at ang pagkakanulo sa Kanya ni Judas, hindi sana pinagtawanan o nakaranas ng paninirang-puri si Jesus, higit dito ay ang ipako sa krus, at hindi sana Siya nagkamit ng kaluwalhatian” (“Ang Gawain ba ng Diyos ay Payak tulad nang Inaakala ng Tao?” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Sa panahong ito, mula sa mga salita ng Diyos ay lalo ko pang nabatid na maging anumang trabaho ang ginagawa ng Diyos, ang lahat ay may kabuluhan. Kung nakumpleto Niya ang gawain ng pagbubunyag ng ilang himala o ang paglalapat ng ilang pagpaparusa, ito ay may kabuluhan, at mayroon itong mga prinsipyo. Kung hindi man Niya kumpletuhin ang gawain ng pagbubunyag ng mga himala o ang paglalapat ng mga pagpaparusa, kung gayon ito ay higit pang nagtataglay ng karunungan ng Diyos. Ngayon, hindi ginagamit ng Diyos ang Kanyang awtoridad upang alisin yaong mga nagdadala ng huwad na pagsaksi o nilalabanan Siya nang husto; may higit pang kabutihang-loob ng Diyos. Ginagamit ng Diyos ang mga suliraning ito upang pahintulutan tayo na matikman ang mga paghihirap ng Kanyang sariling gawain, upang pahintulutan tayong makita sa pamamagitan ng sarili nating mga mata ang Kanyang kalooban para mailigtas ang sangkatauhan hanggang sa kayang abutin nito, kaya naman kinikilala ang kabutihan at kagandahan ng Diyos. Ginagamit din ng Diyos ang mga suliraning ito upang makakuha ng patunay na gumagawa ng kabutihan o kasamaan ang mga tao, at sa huli ay paglaanan tayo ng naaangkop na destinasyon kung saan ganap tayong kumbinsido, upang makita natin ang pagkamatuwid at kabanalan ng Diyos. Higit pa riyan, ginagamit ng Diyos ang mga suliraning ito upang ibunyag ang kakulangan ko pa hinggil sa katotohanan ng pananaw, na gayong katangian ko’y napakatamad, mahiyain, walang-muwang, at malisyoso, at sa pamamagitan ng aking paghihirap, mga pagsisikap, at pakikipagtulungan sa Diyos, ipagkakaloob Niya sa atin ang kaunawaan, pag-titiwala, pag-ibig, karunungan, at katapangan, at magbibigay sa atin ng higit pang katotohanan tungkol sa gawain ng Diyos, na siyang kukumpleto sa atin, at magpapairal sa atin. Tunay ngang napakadunong ng gawain ng Diyos, kahanga-hanga ito! Ngunit masyado akong bulag—wala akong pagkaunawa sa kahalagahan ng gawain ng Diyos at ang Kanyang mabuting mga hangarin. Ang kinakatakot ko sa lahat ay ang pisikal na pagdurusa at hindi ako handang makipagtulungan sa Diyos. Isa nga akong tunay na mananampalataya na hindi isinasagawa nang wasto ang trabaho at nagpapakasaya sa kaginhawaan!
Salamat sa pagliliwanag ng mga salita ng Diyos na nagbigay sa akin ng pagkilala sa layunin at karunungan sa gawain ng Diyos na nagkatawang-tao at pinahintulutan din akong makita na ang aking pananampalataya sa Diyos ay umiiral nang may kalabuan, na ang hindi pagkilala sa Diyos ay lubhang mapanganib! Magmula sa araw na ito, nakahanda akong pagkalooban ng katotohanan ng pananaw ang aking sarili, upang hangarin ang pagiging isang tao na may pagkilala sa gawain at disposisyon ng Diyos, upang tunay na magtaglay ng kakayahang magtiis, at gawin ang aking tungkulin sa abot ng makakaya para aliwin ang puso ng Diyos.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento