mga awit ng papuri | "Ang Kalooban ng Diyos ay Hindi Kailanman Magbabago"

mga awit ng papuri | "Ang Kalooban ng Diyos ay Hindi Kailanman Magbabago"

I
Matagal nang nasa mundo ang Diyos,
ngunit kilala ba Siya?
Kaya tao'y kinakastigo ng Diyos.
Tila sila'y ginagamit ng Diyos
bilang layon ng Kanyang awtoridad.
Sila'y tila mga bala sa baril Niya,
at oras na iputok Niya ito,
isa-isa silang makakawala.
Ngunit hindi ito ang totoo,
ito'y kanilang imahinasyon.
Mahal ng Diyos ang tao na parang Kanyang kayamanan,
pagkat sila ang "sentro" ng Kanyang pamamahala.
Hindi Niya aalisin ang mga ito.
Di babaguhin ang kalooban Niya sa kanila.

II
Tao'y laging nirerespeto ng Diyos.
Ni minsa'y hindi N'ya sila
sinamantala o pinagpalit na parang alipin.
Di puwedeng magkawalay tao at Diyos.
Kaya buhay at kamataya'y nag-ugnay.
Sa pagitan ng tao't Diyos,
nagmamahal ang Diyos, pinahahalagahan ang tao.
Bagamat 'di ito magkapareho,
nagpapakahirap pa rin ang Diyos sa kanila,
at tinitingala pa rin nila ang Diyos.
Mahal ng Diyos ang tao na parang Kanyang kayamanan,
pagkat sila ang "sentro" ng Kanyang pamamahala.
Hindi Niya aalisin ang mga ito.
Di babaguhin ang kalooban Niya sa kanila.
Ooh, ooh, ooh…

III
Magtitiwala ba sila nang tunay sa pangako ng Diyos?
Paano nila mapapasaya ang Diyos?
Ito ang gawain para sa lahat,
ang "takdang-aralin" na iniwan N'ya sa lahat.
Umaasa ang Diyos na silang lahat ay
magsisikap upang magawa ito.

mula sa Sumunod sa Cordero at Kumanta ng mga Bagong Awitin