Mga pagbabasa at pagsasalaysay ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos |  Ang Pagkakaiba sa Pagitan ng Ministeryo ng Nagkatawang-taong Diyos at ng Tungkulin ng Tao (Ikalawang bahagi)

    Ang paggawa ng tao sa kanyang tungkulin ay, sa totoo lang, ang pagtupad ng lahat ng likas sa loob ng tao, iyan ay, yaong maaari para sa tao. Doon lamang natutupad ang kanyang tungkulin. Ang mga pagkukulang ng tao sa panahon ng paglilingkod ng tao ay unti-unting nababawasan sa pamamagitan ng umuunlad na karanasan at ng proseso ng kanyang karanasan sa paghatol; hindi nakapipigil o nakaaapekto ang mga ito sa tungkulin ng tao. Yaong mga tumigil sa paglilingkod o sumuko at umatras dahil sa takot sa mga kakulangan na maaring umiiral sa paglilingkod ay ang mga pinakaduwag sa lahat ng mga tao. Kung hindi kayang ipahayag ng tao ang nararapat niyang ipahayag sa panahon ng paglilingkod o makamit kung ano ang likas na posible para sa kanya, at sa halip ay naglalaro lamang at nagpapadala sa agos, naiwala niya ang ginagampanan na kailangang mataglay ng isang taong nilalang. Ang ganitong uri ng tao ay itinuturing na isang mababang walang-kaanyuan at walang-kabuluhang pagsasayang ng espasyo; papaano ang isang gaya nito ay mapararangalan gamit ang titulo ng isang taong nilalang? Hindi ba’t sila ay mga kaanyuan ng katiwalian na nagniningning sa panlabas nguni’t nabubulok sa loob? Kung ang tao ay tinatawag ang kanyang sarili na Diyos nguni’t hindi kayang ipahayag ang kabuuan ng pagka-Diyos, gawin ang gawain ng Diyos Mismo, o katawanin ang Diyos, siya ay walang-alinlangang hindi Diyos, dahil wala sa kanya ang esensya ng Diyos, at yaong likas na kayang makamit ng Diyos ay hindi umiiral sa loob niya. Kung naiwawala ng tao kung ano ang likas na kayang makamit, hindi na siya maituturing na tao, at hindi siya karapat-dapat na tumayo bilang isang taong nilalang o lumapit sa harap ng Diyos at paglingkuran Siya. Higit pa rito, hindi siya karapat-dapat na tumanggap ng biyaya ng Diyos o mabantayan, maingatan at gawing perpekto ng Diyos. Maraming mga naalisan ng tiwala ng Diyos ang tuluyan nang mawawalan ng biyaya ng Diyos. Hindi lamang nila hindi kinasusuklaman ang kanilang mga pagkakamali nguni’t tahasang pinalalaganap ang kaisipan na ang paraan ng Diyos ay mali. At yaong mga suwail ay ipinagkakaila pa ang pag-iral ng Diyos; papaanong ang ganoong uri ng tao na may ganoong pagkasuwail ay nagkakaroon ng karapatan ng pagtatamasa sa biyaya ng Diyos? Ang mga taong nabigo sa pagtupad ng kanilang tungkulin ay naging napakasuwail sa Diyos at malaki ang pagkakautang sa Kanya, gayunman sila’y bumabaling at nagsasaway na ang Diyos ay mali. Papaanong ang ganoong uri ng tao ay magiging karapat-dapat na gawing perpekto? Hindi ba’t ito ang tagapagpauna ng pagkakaalis at pagpaparusa? Ang isang taong hindi gumagawa ng kanyang tungkulin sa harap ng Diyos ay nakagawa na ng pinakakasuklam-suklam sa mga krimen, kung saan kahit ang kamatayan ay hindi isang sapat na kaparusahan, gayunman ang tao ay may lakas pa rin ng loob na makipagtalo sa Diyos at itumbas ang kanilang sarili laban sa Kanya. Ano ang kahalagahan ng pagpeperpekto sa ganoong uri ng tao? Kung ang tao ay nabibigong tuparin ang kanyang tungkulin, siya ay nararapat na makaramdam ng kahatulan at pagkakautang; nararapat niyang kasuklaman ang kanyang kahinaan at kawalang-saysay, ang kanyang pagiging-suwail at pagiging-tiwali, at higit pa rito, nararapat niyang ialay ang kanyang buhay at dugo para sa Diyos. Doon lamang siya isang taong nilalang na tunay na nagmamahal sa Diyos, at ang gayong uri lamang ng tao ang karapat-dapat sa pagtatamasa ng mga biyaya at pangako ng Diyos, at sa pagpeperpekto sa pamamagitan Niya. At paano naman ang nakararami sa inyo? Paano ninyo pinakikitunguhan ang Diyos na nabubuhay sa kalagitnaan ninyo? Paano ninyo nagagawa ang inyong tungkulin sa harap Niya? Nagawa ba ninyong lahat ang mga ipinagawa sa inyo, kahit na ang kapalit nito ay ang inyong sariling buhay? Ano ang inyong naisakripisyo? Hindi ba kayo nakatanggap nang malaki mula sa Akin? Nakikita ninyo ba ang pagkakaiba? Gaano kayo katapat sa Akin? Paano ninyo Ako napaglingkuran? At paano ang lahat ng Aking mga naipagkaloob sa inyo at nagawa para sa inyo? Nasukat ba ninyo ang lahat ng mga ito? Nahatulan ba ninyong lahat at naihambing ito sa kung gaano kaliit na konsensya ang mayroon kayo sa loob ninyo? Sino ang magagawan ninyo nang tama sa pamamagitan ng inyong mga salita at mga pagkilos? Maaari kayang ang gayong kaliit na sakripisyo ninyo ay karapat-dapat sa lahat ng Aking mga naipagkaloob sa inyo? Wala Akong ibang magagawa at buong-pusong nakalaan sa inyo, gayunman kayo ay nagkikimkim ng masasamang mga paghihinala tungkol sa Akin at kulang sa katapatan. Iyan ang lawak ng inyong tungkulin, ang inyong tanging ginagampanan. Hindi ba ganito? Hindi ba ninyo alam na hindi ninyo natupad kahit kailan ang tungkulin ng isang taong nilalang? Paano kayo maituturing bilang isang taong nilalang? Hindi ba ninyo malinaw na nalalaman kung ano itong inyong ipinahahayag at isinasabuhay? Kayo ay nabigo sa pagtupad ng inyong tungkulin, nguni’t kayo ay naghahanap upang makamit ang awa at masaganang biyaya ng Diyos. Ang gayong biyaya ay hindi naihanda para sa mga walang-silbi at mabababang gaya ninyo, kundi para sa mga yaong hindi humihingi ng kapalit at malugod na nagsasakripisyo. Ang mga taong katulad ninyo, ganyang mga mabababang walang-kaanyuan, ay hindi karapat-dapat kahit kailan na magtamasa ng biyaya ng langit. Tanging paghihirap at walang-tigil na kaparusahan ang inyong mararanasan sa inyong mga buhay! Kung hindi ninyo kayang maging tapat sa Akin, ang inyong kapalaran ay magiging isang pagdurusa. Kung hindi ninyo kayang managot sa Aking mga salita at Aking gawain, ang inyong matatanggap ay isang kaparusahan. Anumang biyaya, mga pagpapala, at kamangha-manghang buhay sa kaharian ay walang magiging kinalaman sa inyo. Ito ang katapusang nararapat ninyong makamtan at isang bunga ng inyong sariling kagagawan! Yaong mga mangmang at mayayabang na mga tao ay hindi lamang hindi sinubukan ang kanilang makakaya o nagawa ang kanilang tungkulin, nguni’t sa halip may mga kamay silang nakaunat para sa biyaya, na para bang karapat-dapat sila sa kanilang hinihingi. At kung sila ay nabibigong makamit kung ano ang kanilang hinihingi, sila ay lalo pang nagiging walang pananampalataya. Paanong ang mga gayong tao ay maituturing na makatuwiran? Kayo ay mahinang uri at walang katuwiran, walang kakayahang isagawa ang mga tungkulin na nararapat ninyong gawin sa gawain ng pamamahala. Ang inyong kahalagahan ay lubusan nang bumagsak nang napakalalim. Ang kabiguan ninyong magsulit sa Akin sa pagpapakita sa inyo ng gayong kagandahang-loob ay isa nang kilos ng sukdulang pagiging-suwail, sapat upang kayo ay isumpa at ihayag ang inyong karuwagan, kawalan ng kakayahan, kababaan, at pagiging hindi-karapat-dapat. Paano kayo naging kwalipikado pa ring panatilihing nakaunat ang inyong mga kamay? Hindi kayo nakakatulong kahit katiting sa Aking gawain, hindi kayang kumapit sa inyong pananampalataya, at hindi kayang maging saksi para sa Akin. Ang mga ito ay mga kasalanan at mga pagkabigo niyo na, gayunman sa halip Ako ay inyong kinakalaban, nagkakalat ng mga kasinungalingan tungkol sa Akin, at dumadaing na Ako’y hindi matuwid. Ito ba ang bumubuo sa inyong katapatan? Ito ba ang bumubuo sa inyong pagmamahal? Ano pa ang ibang gawaing maaari ninyong gawin na higit sa rito? Paano kayo nakapag-ambag sa lahat ng mga gawain na nagawa? Gaano kalaki ang inyong nagugol? Ito ay isa nang kilos ng malaking awa na hindi Ko kayo sinisisi, gayunman ay wala pa rin kayong kahihiyan na nagbibigay sa Akin ng mga dahilan at dumadaing tungkol sa Akin nang patago. Mayroon ba kayong kahit na katiting na bahid ng pagkatao? Kahit na ang tungkulin ng tao ay nabahiran ng pag-iisip ng tao at kanyang mga paniwala, dapat mong gawin ang iyong tungkulin at kumapit sa iyong pananampalataya. Ang mga karumihan sa gawain ng tao ay isang usapin ng kanyang uri, samantalang, kung hindi ginagawa ng tao ang kanyang tungkulin, ito ay nagpapakita ng kanyang pagiging-suwail. Walang pagkakaugnay sa pagitan ng tungkulin ng tao at ng kung siya ay pinagpala o isinumpa. Ang tungkulin ay kung ano ang nararapat na tuparin ng tao; ito ang kanyang nakalaang tungkulin at hindi dapat umasa sa gantimpala, mga kalagayan, o mga kadahilanan. Ito lamang ang paggawa ng kanyang tungkulin. Ang taong pinagpala ay nagtatamasa ng kabutihan sa pagiging ginawang perpekto pagkatapos ng paghatol. Ang taong isinumpa ay tumatanggap ng kaparusahan kapag ang kanyang disposisyon ay nananatiling hindi nagbabago kasunod ng pagkastigo at paghatol, iyan ay, hindi pa siya nagagawang perpekto. Bilang isang taong nilalang, nararapat tuparin ng tao ang kanyang tungkulin, gawin ang nararapat niyang gawin, at gawin ang kaya niyang gawin, hindi alintana kung siya man ay pagpapalain o isusumpa. Ito ang pinakapangunahing kundisyon para sa tao, bilang isa na naghahanap sa Diyos. Hindi mo dapat gawin ang iyong tungkulin para lamang pagpalain, at hindi ka dapat tumangging kumilos dahil sa takot na maisumpa. Hayaan ninyong sabihin Ko sa inyo itong isang bagay: Kung kaya ng tao na gawin ang kanyang tungkulin, ito ay nangangahulugan na ginagampanan niya ang dapat niyang gawin. Kung hindi kaya ng tao na gawin ang kanyang tungkulin, ito ay napapakita ng pagiging-suwail ng tao. Palaging sa pamamagitan ng proseso ng paggawa ng kanyang tungkulin na unti-unting nababago ang tao, at sa pamamagitan ng prosesong ito na naipakikita niya ang kanyang katapatan. Sa gayon, mas nakakaya mong gawin ang iyong tungkulin, mas higit na katotohanan ang iyong tatanggapin, at gayundin ang iyong pagpapahayag ay magiging mas makatotohanan. Yaong mga nagpapadala lamang sa agos sa paggawa ng kanilang tungkulin at hindi naghahanap ng katotohanan ay aalisin sa katapusan, dahil hindi ginagawa ng mga gayong tao ang kanilang tungkulin sa pagsasagawa ng katotohanan, at hindi isinasagawa ang katotohanan sa pagtupad ng kanilang tungkulin. Ang mga gayong tao ay yaong nananatiling hindi nababago at isusumpa. Hindi lamang hindi dalisay ang kanilang mga ipinahahayag, nguni’t ang kanilang ipinahahayag ay walang iba kundi kasamaan.

    Sa Kapanahunan ng Biyaya, si Jesus ay nagsalita nang marami at gumawa ng maraming gawain. Paano Siya naiba kay Isaias? Paano Siya naiba kay Daniel? Siya ba ay isang propeta? Bakit kaya sinabi na Siya ay Cristo? Ano ang mga pagkakaiba sa pagitan nila? Silang lahat ay mga lalaki na nagwika ng mga salita, at ang kanilang mga salita ay lumitaw na halos magkakatulad para sa tao. Silang lahat ay nangusap at gumawa ng gawain. Ang mga propeta ng Lumang Tipan ay nagsipanghula, at katulad nito, kaya rin ni Jesus. Bakit ganito? Ang pagkakaiba rito ay batay sa kalikasan ng gawain. Upang maarok ang bagay na ito, hindi mo maaaring isaalang-alang ang kalikasan ng laman at hindi mo dapat isaalang-alang ang kalaliman o kababawan ng salita ninuman. Lagi mong dapat unang isaalang-alang ang kanyang gawain at ang mga bunga na nagagawa nito sa tao. Ang mga hula na sinalita ni Isaias sa panahong iyon ay hindi nagtustos ng buhay ng tao, at ang mga mensahe na natanggap niyaong gaya ni Daniel ay mga hula lamang at hindi ang paraan ng pamumuhay. Kung hindi dahil sa tuwirang pagbubunyag ni Jehovah, walang makagagawa ng gawaing yaon, dahil ito ay hindi posible para sa mga mortal. Si Jesus, din, ay maraming sinalita, nguni’t ang gayong mga salita ay ang paraan ng pamumuhay kung saan mula rito ang tao ay makahahanap ng isang landas upang magsagawa. Ibig sabihin, una, makapagtutustos Siya ng buhay ng tao, sapagka’t si Jesus ay buhay; ikalawa, maaari Niyang baligtarin ang mga paglihis ng tao; ikatlo, ang Kanyang gawain ay maaaring sumunod roon sa kay Jehovah upang ipagpatuloy ang kapanahunan; ikaapat, natatarok Niya ang mga pangangailangan ng tao sa loob at nauunawaan kung ano ang pagkukulang ng tao; ikalima, kaya Niyang maipasok ang isang bagong kapanahunan at wakasan ang dati. Iyan ang dahilan kung bakit Siya ay tinatawag na Diyos at Cristo; hindi lamang Siya iba kay Isaias kundi gayundin mula sa lahat ng iba pang mga propeta. Gamitin si Isaias bilang isang paghahambing para sa gawain ng mga propeta. Una, hindi siya nakapagtutustos ng buhay ng tao; ikalawa, hindi niya kayang magpasok ng isang bagong kapanahunan. Siya ay gumagawa sa ilalim ng pangunguna ni Jehovah at hindi upang ipasok ang isang bagong kapanahunan. Ikatlo, ang mga sinalita niya mismo ay lampas sa kanyang pang-unawa. Siya ay tumatanggap ng mga pagbubunyag nang tuwiran mula sa Espiritu ng Diyos, at hindi maiintindihan ng iba, kahit na mapakinggan ang mga ito. Ang ilang mga bagay na ito ay sapat na upang patunayan na ang kanyang mga salita ay hindi hihigit sa mga hula lamang, hindi hihigit sa isang aspeto ng gawain na ginawa sa ngalan ni Jehovah. Gayunman, hindi niya magawang lubusang katawanin si Jehovah. Siya ay lingkod ni Jehovah, isang kasangkapan sa gawain ni Jehovah. Siya ay gumagawa lamang ng gawain sa loob ng Kapanahunan ng Kautusan at sa loob ng saklaw ng gawain ni Jehovah; hindi siya gumawa nang lampas sa Kapanahunan ng Kautusan. Salungat dito, ang gawain ni Jesus ay naiba. Nilampasan Niya ang saklaw ng gawain ni Jehovah; gumawa Siya bilang ang nagkatawang-taong Diyos at sumailalim sa pagkapako sa krus upang tubusin ang lahat ng sangkatauhan. Ibig sabihin niyan, Siya ay nagsakatuparan ng bagong gawain sa labas ng gawain na ginawa ni Jehovah. Ito ang pagpapasok ng isang bagong kapanahunan. Isa pang kundisyon ay yaong Siya ay nakapagsalita niyaong hindi kayang matamo ng tao. Ang Kanyang gawain ay gawain sa loob ng pamamahala ng Diyos at nakapaloob ang buong sangkatauhan. Hindi Siya kumilos sa iilang tao lamang, ni ang Kanyang gawain ay upang pangunahan ang limitadong bilang ng mga tao. Hinggil sa kung paano nagkatawang-tao ang Diyos upang maging isang tao, paano nagbigay ang Espiritu ng mga pagbubunyag sa panahong iyon, at paano bumababa ang Espiritu sa isang tao upang gumawa, ang mga ito ay mga bagay na hindi kayang makita o mahipo ng tao. Tunay na imposible para sa mga katotohanang ito na magsilbi bilang patunay na Siya ay ang nagkatawang-taong Diyos. Sa gayon, ang pag-iiba ay magagawa lamang sa mga salita at gawain ng Diyos, na kayang makita ng tao. Ito lamang ang totoo. Ito ay sapagka’t ang mga bagay ng Espiritu ay hindi mo nakikita at malinaw na nalalaman lamang ng Diyos Mismo, at kahit ang katawang-tao ng Diyos ay hindi nalalamang lahat; mapatutunayan mo lamang kung Siya ay Diyos^[a] mula sa gawain na Kanyang nagawa. Mula sa Kanyang gawain, makikita na, una, kaya Niyang magbukas ng isang bagong kapanahunan; ikalawa, kaya Niyang magtustos ng buhay ng tao at ipakita sa tao ang landas na dapat sundan. Ito ay sapat na upang mapagtibay na Siya ay Diyos Mismo. Sa paanuman, ang gawaing Kanyang ginagawa ay kayang lubos na katawanin ang Espiritu ng Diyos, at mula sa gayong gawain ay makikita na ang Espiritu ng Diyos ay nasa loob Niya. Dahil ang gawain na ginawa ng nagkatawang-taong Diyos sa pangunahin ay para ipasok ang isang bagong kapanahunan, pangunahan ang bagong gawain, at magbukas ng mga bagong kalagayan, ang ilang mga kundisyong ito ay sapat na upang magpatunay na Siya ay Diyos Mismo. Ito sa gayon ay nagpapakita ng kaibahan Niya mula kina Isaias, Daniel at iba pang mga dakilang propeta. Sina Isaias, Daniel at ang iba ay mula lahat sa uri ng mayroong-mataas-na-pinag-aralan at edukadong mga tao; sila ay katangi-tanging mga tao sa ilalim ng pangunguna ni Jehovah. Ang laman ng Diyos na nagkatawang-tao ay maalam din at walang kakulangan sa katalinuhan, nguni’t ang Kanyang pagkatao ay lubhang napaka-karaniwan. Siya ay isang ordinaryong tao, at ang paningin ay walang maaarok na anumang natatanging pagkatao tungkol sa Kanya o madaramang anuman sa Kanyang pagkatao hindi-gaya roon sa iba. Hindi Siya higit-sa-karaniwan o natatangi, at hindi Siya nagtaglay ng anumang mataas na edukasyon, kaalaman, o teyorya. Ang buhay na Kanyang sinalita at ang landas na Kanyang tinahak ay hindi nakamit sa pamamagitan ng teyorya, sa pamamagitan ng kaalaman, sa pamamagitan ng mga karanasan sa buhay o sa pamamagitan ng paghubog ng pamilya. Sa halip, ang mga yaon ay ang tuwirang gawain ng Espiritu at ng laman na nagkatawang-tao. Ito ay dahil ang tao ay may mga malalaking paniwala tungkol sa Diyos, at sa partikular ay dahil ang mga paniwalang ito ay binuo ng napakaraming mga sangkap ng kalabuan at ng higit-sa-karaniwan na, sa mga mata ng tao, isang karaniwang Diyos na may pantaong kahinaan, na hindi kayang magsagawa ng mga tanda at himala, ay tiyak na hindi Diyos. Hindi ba’t ang mga ito ang mga maling paniwala ng tao? Kung ang laman ng Diyos na nagkatawang-tao ay hindi isang normal na tao, kung gayon paano masasabing Siya ay naging laman? Ang pagiging laman ay pagiging isang ordinaryong, normal na tao; kung Siya ay naging isang nakahihigit na nilalang, kung gayon hindi Siya magiging nasa laman. Upang patunayan na Siya ay sa laman, ang Diyos na nagkatawang-tao ay kinailangang magtaglay ng karaniwang laman. Ito ay upang maganap lamang ang kahalagahan ng pagkakatawang-tao. Subali’t, hindi ito ang katayuan para sa mga propeta at mga anak ng tao. Sila ay mga taong binigyan ng kaloob at ginamit ng Banal na Espiritu; sa mga mata ng tao, ang kanilang pagkatao ay natatangi ang pagiging dakila, at sila ay nagsagawa ng mga gawain na higit sa normal na pagkatao. Sa kadahilanang ito, itinuring sila ng tao bilang Diyos. Ngayon dapat kayong lahat ay makita ito nang malinaw, sapagka’t ito ang usapin na pinaka-kinalilituhan ng lahat ng mga tao sa mga nagdaang kapanahunan. Bilang karagdagan, ang pagkakatawang-tao ay ang pinakamahiwaga sa lahat ng mga bagay, at ang Diyos na nagkatawang-tao ay ang pinakamahirap para sa tao na tanggapin. Ang Aking sinasabi ay nakapagpapadali sa pagtupad ng inyong mga ginagampanan at inyong pagkaunawa sa hiwaga ng pagkakatawang-tao. Ang lahat ng ito ay mayroong kaugnayan sa pamamahala ng Diyos, sa pangitain. Ang inyong pagkaunawa rito ay magiging higit na kapakipakinabang sa pagkakamit ng kaalaman sa pangitain, iyan ay, ang gawaing pamamahala. Sa paraang ito, kayo rin ay magkakamit ng lalong higit na pagkaunawa sa tungkulin na nararapat isagawa ng iba’t ibang uri ng mga tao. Bagaman ang mga salitang ito ay hindi tuwirang nagpapakita sa inyo ng landas, ang mga ito ay malaking tulong pa rin sa inyong pagpasok, sapagka’t ang inyong mga buhay sa kasalukuyan ay kulang na kulang sa pangitain, at ito’y magiging isang mahalagang balakid na pipigil sa inyong pagpasok. Kung hindi ninyo nakayang unawain ang mga usaping ito, kung gayon ay walang pag-uudyok na magtutulak sa inyong pagpasok. At paanong ang gayong paghahabol ay magbibigay sa inyo ng kakayahang tuparin nang pinakamabuti ang inyong tungkulin?

Mula sa  Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)

Mga Talababa:

    a. Hindi kasama sa orihinal na teksto ang “kung Siya ay Diyos.”

Ang pinagmulan：Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos

Rekomendasyon：Kidlat ng Silanganan

Bakit pinalalaganap ng mga Kristiano ang Ebanghelyo ?