Mga pagbigkas ng Makapangyarihang Diyos | Ang Pag-alam sa Tatlong mga Yugto ng Gawa ng Diyos ay ang Daan Patungo sa Pagkilala sa Diyos
Ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay nahahati sa tatlong mga yugto, nangangahulugang ang gawain ng pagligtas sa sangkatauhan ay nahahati sa tatlong mga yugto. Ang mga yugtong ito ay hindi kabilang ang gawain ng paglikha ng mundo, ngunit ang tatlong mga yugto ng gawain ng Kapanahunan ng Kautusan, Kapanahunan ng Biyaya, at Kapanahunan ng Kaharian. Ang gawain ng paglikha ng mundo ay ang gawain ng paglikha ng buong sangkatauhan. Hindi ito ang gawain ng pagligtas sa sangkatauhan, at walang kinalaman sa gawain ng pagligtas sa sangkatauhan, sapagkat noong ang mundo ay nilikha ang tao ay hindi pa natiwali ni Satanas, at gayon hindi na kailangan na isagawa ang gawain ng pagliligtas ng sangkatauhan. Ang gawain ng pagligtas sa sangkatauhan ay nag-umpisa lamang noong ang tao ay naging tiwali, at gayon ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay nag-umpisa lamang noong ang sangkatauhan ay naging tiwali. Sa madaling salita, ang pamamahala ng Diyos sa tao ay nag-umpisa bilang resulta ng gawain ng pagligtas sa sangkatauhan, at hindi nagmula sa gawain ng paglikha sa mundo. Maaaring walang naging gawain ng pamamahala sa sangkatauhan kung wala ang tiwaling disposisyon ng tao, at gayon ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay saklaw ang tatlong bahagi, sa halip na apat na mga yugto, o apat na panahon. Ito lamang ang wastong paraan sa pagtukoy sa pamamahala ng Diyos sa sangkatauhan. Kapag ang huling panahon ay malapit nang matapos, ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay darating na sa ganap na katapusan. Ang konklusyon ng gawain ng pamamahala ay nangangahulugang ang gawain ng pagligtas sa buong sangkatauhan ay ganap nang natapos, at narating na ng sangkatauhan ang katapusan ng kanyang paglalakbay. Kung wala ang gawain ng pagligtas sa buong sangkatauhan, ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay hindi iiral, hindi rin magkakaroon ng tatlong mga yugto ng gawain. Tiyak na ito ay dahil sa kasamaan ng sangkatauhan, at dahil ang sangkatauhan ay nasa gayong madaliang nangangailangan ng kaligtasan, na winakasan ni Jehovah ang paglikha ng mundo at sinimulan ang gawain ng Kapanahunan ng Kautusan. Sa panahong iyon pa lamang nag-umpisa ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan, na nangangahulugang sa panahong iyon lamang nag-umpisa ang gawain ng pagligtas sa sangkatuahan. Ang “pamamahala sa sangkatauhan” ay hindi nangangahulugang pag-gabay sa buhay ng bagong-likhang sangkatauhan sa mundo (ibig sabihin, ang sangkatauhang hindi pa nagiging tiwali). Bagkus, ito ang kaligtasan ng sangkatauhan na natiwali ni Satanas, ibig sabihin, ito ay ang pagbabago sa tiwaling sangkatauhang ito. Ito ang kahulugan ng pamamahala sa sangkatauhan. Ang gawain ng pagligtas sa sangkatauhan ay hindi kabilang ang paglikha ng mundo, at gayon ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan ay hindi isinama ang gawain ng paglikha sa mundo, at kabilang lamang ang tatlong mga yugto ng gawain na hiwalay mula sa paglikha sa mundo. Upang maunwaan ang gawain ng pamamahala sa sangkatauhan, ito’y kailangan para malaman ang kasaysayan ng tatlong mga yugto ng gawain—ito ang dapat malaman ng lahat upang maligtas. Bilang mga nilalang ng Diyos, dapat ninyong kilalanin na ang tao ay nilikha ng Diyos, at dapat kilalanin ang pinagmulan ng katiwalian ng tao, at, bukod doon, dapat kilalanin ang paraan ng kaligtasan sa sangkatauhan. Kung nalalaman lamang ninyo kung paano kumilos nang ayon sa doktrina upang makamtan ang pabor ng Diyos, ngunit wala kayong alam tungkol sa kung paano nililigtas ng Diyos ang sangkatauhan, o ng pinanggalingan ng katiwalian ng sangkatauhan, gayon ito ang inyong kakulangan bilang isang nilalang ng Diyos. Hindi ka lamang dapat makuntento sa pagkaunawa sa mga katotohanang maaaring maisagawa, habang nagpapatuloy sa pagiging mangmang ukol sa mas malawak na sakop ng gawaing pamamahala ng Diyos—kung gayon, ikaw ay masyadong dogmatiko. Ang tatlong mga yugto ng gawain ay napapaloob sa salaysay ng Diyos sa pamamahala ng tao, ang pagdating ng ebanghelyo ng buong sansinukob, ang pinakamalaking hiwaga kabilang sa lahat ng sangkatauhan, at ito rin ang sandigan ng pagkalat ng ebanghelyo. Kung ikaw ay nakatuon lamang sa pag-unawa ng mga payak na katotohanan na may saysay sa iyong buhay, at walang alam sa mga ito, ang mga pinakamalaki sa lahat ng mga hiwaga at mga pananaw, gayon hindi ba ang iyong buhay ay tulad din ng isang sirang produkto, walang silbi kundi ang matignan lamang?
Kung ang tao ay nakatuon lamang sa pagsagawa, at nakikita ang gawa ng Diyos at kaalaman ng tao bilang pangalawa lamang, gayon hindi ba ito tulad ng pagiging matipid sa maliit na gastusin at maluho sa malaking paggasta? Iyong mga dapat mong malaman, ay dapat mong alamin, at iyong dapat mong maisagawa, ay dapat mong isagawa. Sa gayong paraan ka lamang magiging taong may alam kung paano magkamit ng katotohanan. Pagdating ng araw na ipalalaganap mo ang ebanghelyo, kung ang kaya mo lamang sabihin ay ang Diyos ay isang dakila at matuwid na Diyos, na Siya ay ang kataastaasang Diyos, isang Diyos na hindi kayang tumbasan ng tao, at walang mas nakatataas pa..., kung ang kaya mo lamang sabihin ay ang mga walang saysay at mabababaw na salitang ito, at lubos na walang kakayanang sabihin ang mga salitang pinakamahalaga, at may diwa, kung wala kang masabi tungkol sa pagkakilala sa Diyos, o sa gawa ng Diyos, at, bukod dito, walang kakayanang ipaliwanag ang katotohanan, o magbigay ng kung ano ang kakulangan sa tao, gayon ang isang tulad mo ay wala ding kakayanang gampanan ang kanilang tungkulin nang may kaayusan. Ang pagtaglay ng patotoo sa Diyos at ang pagpalaganap ng ebanghelyo ng kaharian ay hindi isang payak na bagay. Dapat kang maging handa taglay ang katotohanan, at ng mga pananaw na uunawain pa lamang. Kapag malinaw na sa iyo ang tungkol sa mga pananaw at katotohanan ng iba’t ibang mga aspeto ng gawa ng Diyos, sa iyong puso ay naunawaan mo ang gawa ng Diyos, at kahit na ano pa ang gawin ng Diyos—maging ito man ay matuwid na paghatol o ang pagdalisay ng tao—taglay mo ang pinakadakilang pananaw bilang iyong pundasyon, at taglay mo ang tamang katotohanan na isasagawa, gayon kakayanin mong sundin ang Diyos hanggang sa katapusan. Dapat mong malaman na kahit ano ang gawain na Kanyang ginawa, ang layunin ng gawa ng Diyos ay hindi nagbabago, ang puso ng Kanyang gawain ay hindi nagbabago, at ang Kanyang nais para sa tao ay hindi nagbabago. Kahit gaano kabagsik ang Kanyang mga salita, kahit gaano kasalungat ang kapaligiran, ang mga panuntunan ng Kanyang mga gawain ay hindi magbabago, at ang Kanyang pakay sa pagligtas sa tao ay hindi magbabago. Kung hindi ito ang pagbubunyag ng katapusan ng tao o ang hantungan ng tao, at hindi ang gawain ng huling yugto, o ang gawain ng pagdadala ng buong plano ng pamamahala ng Diyos sa katapusan, at nakalaan na ito’y sa panahong gumagawa Siya sa tao, kung gayon ang puso ng Kanyang gawain ay hindi magbabago: Ito ay laging para sa kaligtasan ng sangkatauhan. Ito ang nararapat na pundasyon ng inyong paniniwala sa Diyos. Ang layunin ng tatlong mga yugto ng gawain ay ang kaligtasan ng buong sangkatauhan—nangangahulugang ang ganap na kaligtasan ng tao mula sa sakop ni Satanas. Bagaman ang bawat isa sa mga tatlong yugto ng gawain ay may ibang layunin at kahalagahan, ang bawat isa ay bahagi ng gawain ng pagligtas sa sangkatauhan, at ito ay kakaibang gawain ng pagliligtas na ipinatupad ayon sa mga pangangailangan ng sangkatauhan. Kapag alam mo na ang layunin ng tatlong mga yugto ng gawaing ito, gayon malalaman mo kung paano pagpahalagahan ang kahulugan ng bawat yugto ng gawain, at malalaman mo kung paano kumilos sa paraang makasasapat sa naisin ng Diyos. Kung mararating mo ang puntong ito, kung gayon ito, ang pinakadakila sa lahat ng mga pananaw, ang magiging sandigan mo. Hindi lamang ang mga madadaling paraan ng pagsagawa, o ang mga malalalim na katotohanan, ang iyong hahanapin, sa halip dapat pagsamahin ang mga pananaw kasama ang pagsagawa, upang parehong ang mga katotohanan ay maisagawa, at pagkaintindi ayon sa mga pananaw. Sa gayon ka lamang magiging isang taong lubos na makakamit ang katotohanan.
Ang tatlong mga yugto ng gawain ay nasa puso ng buong pamamahala ng Diyos, at sa mga ito ay ipinahayag ang disposisyon ng Diyos at kung ano Siya. Silang mga hindi nakaaalam tungkol sa tatlong mga yugto ng gawa ng Diyos ay walang kakayanang malaman kung paano ipinahahayag ng Diyos ang Kanyang disposisyon, hindi rin nila alam ang karunungan ng gawa ng Diyos, at nananatili silang mangmang sa maraming mga paraan ng Kanyang pagligtas sa sangkatauhan, at ang Kanyang nais para sa buong sangkatauhan. Ang tatlong mga yugto ng gawain ay ang lubos na pamamahayag ng gawain ng pagligtas sa sangkatauhan. Silang mga hindi nakaaalam ng tatlong mga yugto ng gawain ay magiging mangmang sa mga iba’t ibang paraan at prinsipyo ng gawain ng Banal na Espiritu; silang mga mahigpit na kumakapit lamang sa doktrina na naiwan mula sa isang yugto ng gawain ay ang mga taong nilimitahan lamang ang Diyos sa doktrina, at ang kanilang paniniwala sa Diyos ay malabo at alanganin. Ang mga taong iyon ay hindi kailanman makatatanggap ng kaligtasan ng Diyos. Ang tatlong mga yugto ng gawain ng Diyos lamang ang lubos na maghahayag ng kabuuan ng disposisyon ng Diyos, at ganap na inihahayag ang kalooban ng Diyos sa layuning pagligtas ng buong sangkatauhan, at ang kabuuang proseso ng kaligtasan ng sangkatauhan. Ito ang katunayan na tinalo na Niya si Satanas at nakamtan Niya ang sangkatauhan, ito ay katunayan ng tagumpay ng Diyos, at ang pahayag ng kabuuang disposisyon ng Diyos. Silang nakauunawa ng isang yugto lamang sa tatlong yugto ng gawain ng Diyos ay bahagya lamang ang alam ukol sa disposisyon ng Diyos. Sa pagkaintindi ng tao, madali para sa nag-iisang yugto ng gawain na ito ang maging doktrina, marahil ang tao ay magtatakda ng mga alintuntunin tungkol sa Diyos, at ang tao ay gagamitin itong isang bahagi ng disposisyon ng Diyos bilang pagkatawan ng kabuuang disposisyon ng Diyos. Higit pa riyan, karamihan sa imahinasyon ng tao ay kalakip sa loob, gayon ay mahigpit niyang pinipigilan ang disposisyon, pag-iral, at karunungan ng Diyos, gayun din ang mga prinsipyo ng gawa ng Diyos, sa loob ng nasusukat na hangganan, pinaniniwalaan na kung ang Diyos ay naging ganito minsan, gayon Siya ay mananatiling ganito habang panahon, at hinding-hindi na magbabago. Silang mga tao lamang na nakaaalam at pinapahalagahan ang tatlong mga yugto ng gawain ang may kakayanang lubos at tamang kilalanin ang Diyos. Gayunpaman, hindi nila inilalarawan na ang Diyos ay ang Diyos ng mga Israelita, o mga Hudyo, at hindi Siya makikita bilang isang Diyos na walang hanggang nakapako sa krus para sa kapakanan ng tao. Kung nakilala mo lamang ang Diyos ayon sa isang yugto ng Kanyang gawain, gayon ang iyong kaalaman ay masyadong, masyadong kaunti. Ang iyong kaalaman ay isang patak lamang sa dagat. Kung hindi, bakit maraming mga relihiyosong konserbatibong ayaw sa pagbabago ang ipinako ang Diyos nang buhay sa krus? Hindi ba dahil ikinulong ng tao ang Diyos sa loob ng tiyak na parametro? Hindi ba maraming mga tao ang sumasalungat sa Diyos at hinahadlangan ang gawain ng Banal na Espiriru dahil hindi nila alam ang iba’t-iba at malawak na gawa ng Diyos, at, gayon din, dahil sila ay may angking munting kaalaman at doktrina na ginagamit bilang panukat sa gawain ng Banal na Espiritu? Kahit na ang mga karanasan ng mga taong iyon ay mababaw, sila ay mayabang at likas na abusado, at hinahamak nila ang gawain ng Banal na Espiritu nang may paghamak, hindi nila pinapansin ang mga disiplina ng Banal na Espiritu, at, bukod dito, ginagamit nila ang kanilang mga walang halagang lumang argumento upang “pagtibayin” ang gawain ng Banal na Espiritu. Sila ay nagkukunwari, at lubos na naniniwala sa kanilang sariling natutunan at kaalaman, at sila ay nakapaglakbay sa ibang dako sa mundo. Ang mga ganoong mga tao ba ay ang mga kinasuklaman at tinanggihan ng Banal na Espiritu, at hindi ba sila ang mga aalisin ng bagong panahon? Hindi ba silang mga taong lumalapit sa Diyos at lantarang sinasalungat Siya ay mga hamak na taong maigsi ang pananaw, na nagpapakita lamang kung gaano sila katalino? Sa kanilang kaunting kaalaman sa Biblia, sinusubukan nilang sakupin ang mga “academia” sa mundo, sila ay may angking mababaw na doktrina na ituturo sa mga tao, sinusubukan nilang baligtarin ang gawain ng Banal na Espiritu, at sinusubukan nilang paikutin ito sa kanilang mga pansariling proseso ng pag-iisip, at ang kanilang pagiging malabo ang pananaw, sinusubukan nilang makita sa isang tingin ang 6,000 taong gawa ng Diyos. Mayroon bang katuwirang magsalita itong mga taong ito? Sa katunayan, sa mas malawak na kaalaman ng mga tao sa Diyos, mas mabagal nilang huhusgahan ang Kanyang gawa. Bukod dito, kaunti lamang ang kanilang pinag-uusapan ukol sa kaalaman nila sa gawa ng Diyos ngayon, ngunit hindi sila padalos-dalos sa kanilang mga paghahatol. Kapag mas kaunti ang pagkakilala ng tao sa Diyos, sila’y mas mayabang at may labis-labis na pagtitiwala sa sarili, at mas lalo nilang pakawalang ihinahayag ang pagiging-Diyos—ngunit ang kanilang lamang pinag-uusapan ay teorya, at walang tunay na katibayan ang ipinapakita. Sila ang mga taong walang halaga sa anuman. Silang itinuturing ang gawain ng Banal na Espiritu bilang isang laro ay di-seryoso! Silang mga hindi maingat sa kanilang pagtagpo sa bagong gawain ng Banal na Espiritu, mabibilis ang mga bibig na magsalita, mabilis humusga, na magbigay-laya sa kanilang likas na pakiramdam na tanggihan ang katuwiran ng gawain ng Banal na Espiritu, at iniinsulto at nilalapastangan ito—ang mga napakawalang-galang na tao ba ay hindi mangmang sa gawain ng Banal na Espiritu? Hindi ba sila, bukod dito, ang mga mayayabang, likas na mapagmataas at hindi nagpapasakop? Kahit na dumating ang araw na ang ganoong uri ng mga tao ay tatanggapin ang bagong gawain ng Banal na Espiritu, hindi pa rin sila palalagpasin ng Diyos. Hindi lamang nila hinahamak ang mga taong naglilingkod para sa Diyos, nilalapastangan din nila ang Diyos Mismo. Silang mga mapangahas na hangal na tao ay hindi patatawarin, maging sa panahong ito o sa darating pang panahon at sila ay walang hanggang mamamatay sa impyerno! Napakawalang-galang, maluhong mga tao na nagpapanggap na naniniwala sa Diyos, at habang ginagawa nila ito, lalo nilang sinasaktan ang mga pamamahalang kautusan ng Diyos. Hindi ba lahat silang mga mayayabang na likas na pakawala, at hindi sumunod sa kahit kanino, lahat ay lumalakad sa landas na ito? Hindi ba nila sinasalungat ang Diyos sa bawat araw, Siyang laging bago at hindi tumatanda? Ngayon, dapat ninyong maunawaan ang kahalagahan kung bakit kailangan ninyong malaman ang tatlong mga yugto ng gawa ng Diyos. Ang mga salitang Aking sinasabi ay may pakinabang sa inyo, at hindi lamang mga walang saysay na salita. Kung magmamadali kayo sa mga bagay, hindi ba ang lahat ng Aking pinaghirapan ay mapupunta sa wala? Ang bawat isa sa inyo ay dapat alamin ang inyong sariling kalikasan. Karamihan ng mga tao ay mahusay sa pakikipagtalo, ang mga sagot sa mga katanungang teorya ay lumalabas sa inyong dila, ngunit wala kayong masabi tungkol sa mga katanungang may kabuluhan. Kahit ngayon, sumasali pa rin kayo sa mga walang saysay na usapan, walang kakayanang baguhin ang inyong lumang kalikasan, at karamihan sa inyo ay walang balak na baguhin ang paraan ng pagsumikap upang makamit ang mas mataas na katotohanan, nabubuhay lamang sa inyong buhay nang hindi buo ang loob. Paano magagawa ng mga taong iyon ang pagsunod sa Diyos hanggang sa pinaka-katapusan? Kahit na marating ninyo ang katapusan ng landas, anong pakinabang ang makukuha ninyo? Mas mabuting baguhin mo ang inyong mga kaisipan bago mahuli ang lahat, maski alin sa tunay na nagkakamit, o ang maagang sumususuko. Habang lumilipas ang panahon kayo ay magiging mapanlibreng salot—kayo ba ay papayag na gampanan ang ganitong kababa at hamak na pagganap?
Ang tatlong mga yugto ng gawain ay isang talaan ng buong gawa ng Diyos, ito ay mga talaan ng kaligtasan ng Diyos sa sangkatauhan, at hindi kathang-isip ang mga ito. Kung tunay na nagnanais kayong hangarin ang kaalaman sa kabuuang disposisyon ng Diyos, gayon dapat ninyong alamin ang tatlong mga yugto ng gawain na ipinatutupad ng Diyos, at bukod dito, wala kayong dapat tanggalin na yugto. Ito ang pinakamaliit na dapat makamit ng mga nagnanais na makilala ang Diyos. Ang tao mismo ay walang kakayanang lumikha ng totoong kaalaman sa Diyos. Ito ay hindi isang bagay na kayang wariin ng tao mismo, hindi rin ito ang bunga ng natatanging pabor ng Banal na Espiritu para sa isang tao. Bagkus, ito ay kaalaman na dumarating matapos maranasan ng tao ang gawa ng Diyos, at ito ay isang kaalaman na dumarating lamang matapos maranasan ng tao ang mga katotohanan ng gawa ng Diyos. Ang ganitong kaalaman ay hindi makakamit sa padalos-dalos, hindi rin ito isang bagay na maituturo. Ito ay lubos na may kaugnayan sa personal na karanasan. Ang kaligtasan ng Diyos sa sangkatauhan ay nasa kalagitnaan nitong tatlong mga yugto ng gawain, ngunit sa loob ng gawain ng pagliligtas ay kasama ang ilang mga paraan ng paggawa at paraan kung paano ang katangian ng Diyos ay ihinahayag. Ito ang pinakamahirap na kilalanin ng tao, at ito ay mahirap maunawaan ng tao. Ang pagkahiwa-hiwalay ng mga panahon, mga pagbabago sa gawa ng Diyos, mga pagbabago sa kinaroroonan ng gawain, mga pagbabago sa mga tagapagtanggap nitong gawain, at iba pa—itong lahat ay kasama sa tatlong mga yugto ng gawain. Natatangi, ang pinagkaiba ng paraan ng paggawa ng Banal na Espiritu, gayun din ang mga binago sa disposisyon ng Diyos, anyo, pangalan, at pagkakakilanlan, o ang iba pang mga pagbabago, ay bahagi lahat ng tatlong mga yugto ng gawain. Ang isang yugto ng gawain ay kumakatawan sa isang bahagi, at ito ay limitado sa isang tiyak na saklaw. Wala itong kaugnayan sa pagkakahiwalay ng mga panahon, o mga pagbabago sa gawa ng Diyos, lalong hindi sa ibang mga aspeto. Ito ay malinaw na nakikitang katotohanan. Ang tatlong mga yugto ng gawain ay ang kabuuan ng gawa ng Diyos sa pagligtas sa sangkatauhan. Dapat malaman ng tao ang gawa ng Diyos at disposisyonng Diyos sa gawain ng pagliligtas, at kung wala ang katotohanang ito, ang iyong kaalaman tungkol sa Diyos ay mga hungkag na salita, hindi higit sa isang nakalikmuang pananalitang pagtataas sa sarili. Ang ganitong kaalaman ay hindi makahihikayat ni makalulupig sa tao, ang ganitong kaalaman ay hindi angkop sa katotohanan, at hindi rin ang katotohanan. Maaaring ito ay napakarami, at kaaya-ayang pakinggan, ngunit kung ito ay salungat sa likas na disposisyon ng Diyos, gayon hindi ka patatawarin ng Diyos. Hindi lamang Niya pupurihin ang iyong kaalaman, Siya ay gaganti rin sa iyo sa pagiging makasalanan at paglapastangan sa Kanya. Ang mga salita sa pagkilala sa Diyos ay hindi binibigkas nang gayon-gayon lamang. Kahit na ikaw ay may matabil at makatang magsalita, at ang iyong mga salita ay kayang magpabangon ng mga patay, at kayang pumatay ng mga buhay, ikaw pa rin ay walang kalaliman pagdating sa pagsalita ng kaalaman tungkol sa Diyos. Ang Diyos ay hindi mo mahuhusgahan nang padalos-dalos, o purihin nang may kababawan, o pagwawalang-bahalang maliitin. Pinupuri mo ang kahit sino at ang lahat, ngunit nahihirapan kang hanapin ang tamang mga salita upang ilarawan ang dakilang kabanalan at kagandahang loob ng Diyos—at ito ang natutunan ng bawat talunan. Kahit na marami ang mga dalubhasa sa wika na may kakayanang ilarawan ang Diyos, ang kawastuhan ng kanilang nilalarawan ay ikasangdaang bahagi ng katotohanang binibigkas ng mga taong pag-aari ng Diyos at may limitadong bokabularyo, ngunit nagtataglay ng mayamang karanasan. Gayon, makikita na ang kaalaman sa Diyos ay nakabatay sa kawastuhan at katunayan, at hindi sa listong paggamit ng mga salita o mayamang bokabularyo. Ang kaalaman ng tao at ang kaalaman ng Diyos ay ganap na walang kaugnayan. Ang aral sa pagkakilala sa Diyos ay mas mataas kaysa sa lahat ng likas na agham ng sangkatauhan. Ito ay ang aral na makakamtan lamang ng napakaliit na bilang sa mga nagnanais na makilala ang Diyos, at hindi makakamtan ng kahit na sinong taong may talento lamang. At gayon hindi ninyo dapat itinuturing ang pagkilala sa Diyos at ang paghangad sa katotohanan na para bang kayang makamtan ng isang bata lamang. Marahil ikaw ay naging matagumpay sa iyong buhay pampamilya, o sa iyong hanapbuhay, o sa iyong pag-aasawa, ngunit pagdating sa katotohanan, at sa aral ng pagkilala sa Diyos, wala kang maipakitang iyo, wala kang narating. Sa pagsagawa ng katotohanan, masasabing, napakahirap nito para sa inyo, at ang pagkilala sa Diyos ay ang mas malaking suliranin. Ito ang inyong paghihirap, at ito rin ay ang paghihirap na hinaharap ng buong sangkatauhan. Sa kanilang mga nagtamo ng mga gantimpala dahil sa pagkakilala sa Diyos, halos walang umabot sa pamantayan. Hindi alam ng tao kung ano ang kahulugan ng pagkakilala sa Diyos, o kung bakit ito’y kailangan para makilala ang Diyos, o kung anong hangganan ang maiuturing na pagkilala sa Diyos. Ito ang nakapagpapalito sa sangkatauhan, at ito lamang ang pinakamalaking palaisipan na hinarap ng sangkatauhan—at walang kahit isang may kayang sumagot sa tanong na ito, o may sinumang pumapayag na sagutin ang tanong na ito, dahil, ngayon, walang sinuman sa sangkatauhan ay nagtagumpay sa pag-aaral ng gawaing ito. Marahil, noong ang palaisipan ng tatlong mga yugto ng gawain ay ipinakilala sa sangkatauhan, magpapakita ng sunod-sunod ang pangkat ng mga talentong nakakikilala sa Diyos. Mangyari pa, aasahan Ko na ganito ang kaso, at, bukod pa riyan, Ako ay nasa proseso na isakatuparan ang gawaing ito, at umaasang makita ang pagpakita ng marami pang mga talento sa darating na panahon. Sila ay ang magiging tagapagdala ng patotoo sa katotohanan tungkol dito sa tatlong mga yugto ng gawain, at, mangyari pa, ang mauunang magdadala ng patotoo nitong tatlong mga yugto ng gawain. Kung walang ganitong mga talento, sa araw na dumating na sa katapusan ang gawa ng Diyos, o mayroon lamang isa or dalawa, at sila ay personal na tinanggap ang ginawang perpekto ng Diyos na nagkatawang-tao, gayon walang mas nakakapagpadalamhati at nakapanghihinayang kaysa dito —kahit na ito ay ang pinakamasamang maiisip na sitwasyon. Kung ano man ang kaso, umaasa Ako na silang tunay na nagnanais ay makamtan ang pagpapalang ito. Simula noong unang panahon, hindi nagkaroon dati ng gawaing tulad nito, ang ganoong pagsasagawa ay hindi nangyari kahit kailan sa kasaysayan ng pagsulong ng tao. Kung tunay na kaya ninyong maging isa sa mga naunang nakakilala sa Diyos, hindi ba ito ang pinakamataas na parangal sa lahat ng mga nilalang? Mayroon bang nilalang na kabilang sa sangkatauhan ang mas pupurihin ng Diyos? Ang ganoong uri ng gawain ay hindi madaling matamo, ngunit sa huli ang mga gantimpala ay aanihin pa rin. Kahit ano pa ang kanilang kasarian or lahi, lahat ng may kakayanang makamtan ang kaalaman ng Diyos ay, sa katapusan, makatatanggap ng pinamalaking parangal ng Diyos, at tanging sila lamang ang magtataglay ng awtoridad ng Diyos. Ito ang gawain ngayon, at ito rin ang gawain ng hinaharap; ito ang huli, ang kataastaasang gawain na maisasagawa sa 6,000 taong gawain, at ito ay isang paraan ng gawain na nagbubunyag ng bawat kategorya ng tao. Sa pamamagitan ng gawain na magdudulot na makilala ng tao ang Diyos, ang mga iba’t-ibang katayuan ng tao ay naibunyag: Silang mga nakakakilala sa Diyos ay ankop para makatanggap ng pagpapala ng Diyos at tatanggapin ang Kanyang mga pangako, samantalang silang hindi nakakakilala sa Diyos ay hindi angkop para tumanggap ng pagpapala ng Diyos at tumanggap ng Kanyang mga pangako. Silang mga nakakikilala sa Diyos ay ang mga tapat sa Diyos, at silang hindi nakakikilala sa Diyos ay di-maaaring tawaging mga malapit sa Diyos; ang mga malapit sa Diyos ay maaaring tumanggap ng kahit na anong pagpapala sa Diyos, ngunit silang mga hindi malapit sa Kanya ay hindi karapatdapat sa kahit alin sa Kanyang gawain. Maging ito man ay mga kapighatian, pagpipino, o paghatol, ang lahat ay para mapayagan ang tao na makamtan sa bandang huli ang kaalaman ng Diyos at sa gayon upang ang tao ay magpailalim sa Diyos. Ito lamang ang bunga na makakamtan sa huli. Wala sa tatlong mga yugto ng gawain ang nakatago, at ito ay mainam sa kaalaman ng tao sa Diyos, at tinutulungan ang tao na makamtan ang mas ganap at lubos na kaalaman sa Diyos. Lahat ng gawaing ito ay kapakipakinabang sa tao.
Ang gawa ng Diyos Mismo ay ang pananaw na dapat malaman ng tao, sapagkat ang gawa ng Diyos ay hindi matatamo ng tao, at hindi pag-aari ng tao. Ang tatlong mga yugto ng gawain ay ang kabuuan ng pamamahala ng Diyos, at walang mas dakilang pananaw ang dapat pang malaman ng tao. Kung hindi alam ng tao ang makapangyarihang pananaw na ito, sa gayon hindi madali na makilala ang Diyos, at hindi madaling maintindihan ang nais ng Diyos, at, bukod dito, ang landas na nilalakaran ng tao ay nagiging pahirap nang pahirap. Kung walang mga pananaw, ang tao ay hindi kakayaning makarating sa ganito kalayo. Ang mga pananaw ang nag-ingat sa tao hanggang ngayon, at nagbigay ng pinakamalaking pag-iingat sa tao. Sa hinaharap, ang inyong kaalaman ay dapat lumalim, at dapat ninyong malaman ang kabuuan ng Kanyang kalooban at ang sangkap ng Kanyang matalinong gawain sa tatlong mga yugto ng gawain. Ito lamang ang inyong tunay na tayog. Ang huling yugto ng gawain ay hindi tumatayong mag-isa, bagkus ito ay bahagi ng kabuuan na hinulma kasama ng dalawang mga naunang mga yugto, ibig sabihin nito ay imposibleng maganap ang kabuuang gawain ng pagliligtas sa pamamagitan lamang ng paggawa ng isa sa tatlong mga yugto ng gawain. Kahit na ang huling yugto ng gawain ay kayang lubos na iligtas ang tao, hindi ibig sabihin na kailangang ipatupad lamang itong nag-iisang yugto nang mag-isa, at ang dalawang naunang mga yugto ng gawain ay hindi na kinakailangan para iligtas ang tao mula sa impluwensiya ni Satanas. Walang nag-iisang yugto sa tatlong mga yugto ang maaaring itaas bilang ang tanging pananaw na dapat malaman ng buong sangkatauhan, sapagkat ang kabuuan ng gawain ng pagliligtas ay ang tatlong mga yugto ng gawain, hindi ang isang yugtong kabilang sa kanila. Habang ang gawain ng pagliligtas ay hindi pa natatapos, ang pamamahala ng Diyos ay hindi darating sa ganap na katapusan. Ang pagiging-Diyos, disposisyon, at karunungan ay ihinahayag sa buong gawain ng pagliligtas, hindi ibinunyag sa tao sa pinakasimula, ngunit unti-unting nahayag sa gawain ng pagliligtas. Ang bawat yugto ng gawain ng pagliligtas ay naghahayag ng bahagi ng katangian ng Diyos, at bahagi ng Kanyang personalidad; hindi lahat ng yugto ng gawain ay maaaring tuwiran at ganap na ihayag ang kabuuan ng pagiging-Diyos. Dahil dito, ang gawain ng pagliligtas ay maaari lamang matupad nang lubusan kapag ang tatlong mga yugto ng gawain ay naganap na, at sa gayon ang kaalaman ng tao tungkol sa kabuuan ng Diyos ay di-maipaghihiwalay mula sa tatlong yugto ng gawa ng Diyos. Ang mapapakinabangan ng tao sa isang yugto ng gawain ay tanging ang disposisyon ng Diyos na ihinayag sa isang bahagi ng Kanyang gawain. Hindi nito mapapangatawanan ang disposisyon at pagiging ganoon ay ihinayag sa mga yugto bago o pagkatapos nito. Ito ay dahil sa ang gawain ng pagligtas sa sangkatauhan ay hindi matatapos agad sa isang panahon, o sa isang lugar, kundi ito ay nagiging mas malalim ayon sa antas ng pagsulong ng tao sa iba’t-ibang panahon at lugar. Ito ay gawain na ipinatutupad sa mga yugto, at hindi natatapos sa iisang yugto. Sa gayon, ang kabuuan ng karunugan ng Diyos ay pinagbubuo-buo sa tatlong mga yugto, sa halip na sa isang indibiduwal na yugto. Ang kabuuan ng personalidad Niya at kabuuan ng kaalaman ay inilagay sa tatlong mga yugtong ito, at ang bawat yugto ay naglalaman ng personalidad Niya, at ito ay talaan ng karunungan ng Kanyang gawain. Dapat malaman ng tao ang kabuuan ng disposisyon ng Diyos na ihinayag sa tatlong mga yugtong ito. Itong lahat na paggiging-Diyos ay ang pinakamahalaga sa buong sangkatauhan, at kung ang mga tao ay wala nitong kaalamang ito kapag sumasamba sila sa Diyos, sa gayon sila ay walang pagkakaiba sa mga sumasamba kay Buddha. Ang gawain ng Diyos sa gitna ng tao ay hindi itinatago sa tao, at dapat malaman ng lahat na mga sumasamba sa Diyos. Dahil tinupad ng Diyos ang tatlong mga yugto ng gawain ng pagliligtas kabilang ang tao, dapat malaman ng tao ang paghayag ng mayroon Siya at kung ano Siya habang isinasagawa ang tatlong mga yugtong ito ng gawain. Ito ang dapat na gawin ng tao. Ang itinatago ng Diyos sa tao ay iyong hindi kayang makamtan ng tao, at iyong mga bagay na hindi dapat malaman ng tao, samantalang iyong mga ipinakikita ng Diyos sa tao ay iyong mga dapat malaman ng tao, at iyong mga dapat makamtan ng tao. Ang bawat isa sa tatlong mga yugto ng gawain ay ipinatupad sa pagkasimula ng naunang yugto; hindi ito ipinatupad nang paisa-isa, na hiwalay sa gawain ng pagliligtas. Kahit na mayroong mga malalaking pagkakaiba sa panahon at uri ng gawain na ipinatupad, sa gitna nito ay ang kaligtasan pa rin ng sangkatauhan, at ang bawat yugto ng gawain ng pagliligtas ay mas malalim kaysa sa nauna. Ang bawat yugto ng gawain ay nagpapatuloy mula sa pasimula ng huling sinundan, na hindi binuwag. Sa ganitong paraan, sa Kanyang gawain na laging bago at hindi naluluma, ang Diyos ay laging nagpapahayag ng aspeto ng Kanyang disposisyon na hindi kahit kailan ibinunyag sa tao, at laging ipinakikita sa tao ang Kanyang bagong gawain, at ang Kanyang bagong personalidad, at kahit na ang mga relihiyosong konserbatibo ay gawing sukdulan para labanan ito, at hayag na sinasalungat ito, ang Diyos ay laging gumagawa ng mga bagong gawain na balak Niyang gawin. Ang Kanyang gawain ay laging nagbabago, at dahil dito, ito ay laging sinasalubong ng pagsalungat ng tao. Gayon din, sa Kanyang disposisyon na laging nagbabago, tulad ng panahon at tagapagtanggap ng Kanyang gawain. Bukod dito, Siya ay laging gumagawa ng gawain na hindi pa nagawa dati, pati ang pagpapatupad ng gawain na sa tao ay tila sumasalungat sa mga gawain na natapos na dati, para tumututol dito. Ang kaya lamang ng tao ay tumanggap ng isang uri ng gawain, o isang uri ng pagsagawa. Mahirap para sa tao ang tumanggap ng gawain, o paraan ng pagsagawa, na laban sa kanila, o mas mataas sa kanila—ngunit ang Banal na Espiritu ay laging gumagawa ng bagong gawain, at gayon lumilitaw ang mga pangkat sa pangkat ng mga relihiyosong mga dalubhasa na kumokontra sa bagong gawa ng Diyos. Ang mga taong ito ay naging mga “dalubhasa” nang husto dahil ang tao ay walang kaalaman tungkol sa kung paano ang Diyos ay laging bago at hindi kailanman naluluma, at walang kaalaman tungkol sa mga prinsipyo ng gawain ng Diyos, at, higit pa rito, walang kaalaman sa maraming mga paraan kung paano inililigtas ng Diyos ang tao. Dahil dito, hindi lubos na masabi ng tao kung ito ay gawain na galing sa Banal na Espiritu, at kung ito ay gawa ng Diyos Mismo. Maraming tao ang nakakapit sa pag-uugali na, kung ito ay umaayon sa mga naunang salita, gayon tinatanggap nila ito, at kung mayroong mga pagkakaiba sa mga naunang gawain, gayon sinasalungat at itinatakwil nila ito. Ngayon, hindi niyo ba susundin ang mga prinsipyong ito? Ang tatlong mga yugto ng gawain ng pagliligtas ay hindi nagkaroon ng malaking epekto sa inyo, at mayroong mga taong naniniwala na ang naunang dalawang yugto ng gawain ay isang pasanin na hindi na mahalagang alamin pa. Iniisip nila na ang mga yugtong ito ay hindi na dapat ihayag sa mga masa at dapat na bawiin sa lalong madaling panahon, upang ang mga tao ay hindi magapi ng nakalipas na dalawang mga yugto sa tatlong mga yugto ng gawain. Karamihan ay naniniwala na ang paggawa sa dalawang nakalipas na yugto ng gawain ay isang hakbang na napakalayo, at hindi nakatutulong sa pagkakilala sa Diyos—iyan ang iniisip ninyo. Ngayon, naniniwala kayong lahat na wasto ang ganitong pagkilos, ngunit ang araw ay darating na malalaman ninyo ang kahalagahan ng Aking gawain: Alamin mo na hindi Ako gumagawa ng anumang gawain na walang kabuluhan. Dahil Ako ay naghahayag ng tatlong mga yugto ng gawain sa inyo, upang maging kapakipakinabang ang mga ito sa inyo; dahil ang tatlong mga yugto ng gawain ay nasa kaibuturan ng buong pamamahala ng Diyos, upang sila ay maging pagtuunan ng lahat sa buong sansinukob. Isang araw, malalaman ninyong lahat ang kahalagahan ng gawaing ito. Alamin ninyo na sinasalungat ninyo ang gawa ng Diyos, o ginagamit ang inyong sariling mga pagkaintindi upang sukatin ang gawain ngayon, dahil hindi ninyo alam ang mga prinsipyo ng gawa ng Diyos, at dahil hindi ninyo siniseryoso nang husto ang gawain ng Banal na Espiritu. Ang inyong pagsalungat sa Diyos at pag hadlang sa gawain ng Banal na Espiritu ay dulot ng inyong mga pagkaintindi at likas na kayabangan. Hindi ito dahil sa ang gawa ng Diyos ay mali, kundi dahil kayo ay mga likas sa napakasuwail. Matapos malaman ang kanilang paniniwala sa Diyos, hindi man lamang masabi ng ibang tao nang may kasiguruhan kung saan nanggaling ang tao, bagkus malakas ang loob nilang gumawa ng mga pampublikong talumpati na sinusukat ang mga tama at mali sa gawain ng Banal na Espiritu. At pinagsasabihan pa nila ang mga apostol na may bagong gawain ng Banal na Espiritu, nakikipagpasahan ng puna at nagsasalita nang wala sa lugar; ang kanilang pagkatao ay masyadong mababa, at walang kahit kaunting katinuan sa kanilang sarili. Hindi ba darating ang araw kung kailan ang mga taong ito ay itinakwil ng gawain ng Banal na Espiritu, at sinunog ng mga apoy ng impyerno? Hindi nila alam ang gawa ng Diyos, bagkus pinipintasan pa ang Kanyang gawain, at sinusubukan ding turuan ang Diyos kung paano gumawa. Paano ba makikilala ng mga taong wala sa katwiran ang Diyos? Makikilala ng tao ang Diyos habang hinahanap at nararanasan Siya; hindi sa pamamagitan ng pagpintas sa Kanya ayon sa kapritso na makikilala niya ang Diyos sa pamamagitan ng kaliwanagan ng Banal na Espiritu. Kung mas wasto ang kaalaman ng tao tungkol sa Diyos, mas hindi nila Siya tututulan. Sa kaibahan, kapag mas kaunti ang pagkakilala ng tao sa Diyos, mas lalo nila Siyang tinututulan. Ang iyong pagkaintindi, ang iyong lumang kalikasan, ang iyong katauhan, asal at moral na pananaw ay ang mga “kapital” na pinapanlaban mo sa Diyos, at habang ikaw ay mas nagiging tiwali, hamak at mababa, lalo kang nagiging kaaway ng Diyos. Silang nasapian ng nakahahapis na pagkaintindi at mayroong sariling matuwid na disposisyon ay mas lalong kaaway ng Diyos na nagkatawang-tao, at ang mga taong iyon ay ang mga anticristo. Kung ang iyong mga pagkaintindi ay hindi naitama, gayon ang mga ito ay laging magiging laban sa Diyos; hindi ka magiging angkop sa Diyos, at laging malalayo sa Kanya.
Sa pamamamagitan lamang ng pag-alis ng iyong lumang pagkaintindi makakamtan mo ang bagong kaalaman, ngunit ang lumang kaalaman ay hindi kailangang mga lumang pagkaintindi. Ang “mga pagkaintindi” ay tumutukoy sa mga bagay na nawari ng tao na taliwas sa katotohanan. Kung ang lumang kaalaman ay laos na sa lumang panahon, at pinigilan nito ang tao sa pagpasok sa bagong gawain, sa gayon ang ganoong kaalaman ay isang pagkaintindi rin. Kung ang tao ay kinayang tahakin ang tamang paglapit sa ganoong kaalaman, at kayang makilala ang Diyos mula sa iba’t-ibang aspeto, pinagsasama ang luma at bago, sa gayon ang lumang kaalaman ay nagiging tulong sa tao, at nagiging batayan ng kung saan ang tao ay papasok sa bagong panahon. Ang aral sa pagkilala sa Diyos kinakailangan ka na maging dalubhasa sa maraming prinsipyo: paano pumasok sa landas para makilala ang Diyos, na ang mga katotohanang dapat mong maintindihan upang makilala ang Diyos, at kung paano gawin ang inyong mga pagkaintindi at lumang kalikasan na magpailalim sa lahat ng mga pagkaayos ng bagong gawa ng Diyos. Kung gagamitin mo itong mga prinsipyo bilang sandigan sa pagpasok sa aral sa pagkilala sa Diyos, gayon ang iyong kaalaman ay magiging mas palalim nang palalim. Kung ikaw ay may malinaw na kaalaman sa tatlong mga yugto ng gawain—na sa madaling salita, sa buong plano ng pamamahala ng Diyos—at kung kaya mong isaysay ang naunang dalawang yugto ng gawa ng Diyos sa pangkasalukuyang yugto, at makikitang ito ay gawaing ginawa ng isang Diyos, gayon hindi ka magkakaroon ng mas matibay na sandigan. Ang tatlong mga yugto ng gawain ay ginawa ng isang Diyos, ito ang pinakadakilang pananaw, at ito ang tanging daan upang makilala ang Diyos. Ang tatlong mga yugto ay maaaring gawin lamang ng Diyos Mismo, at walang tao ang kayang gumawa ng gawaing iyon sa pangalan Niya—masasabing ang Diyos Mismo ay magagawa ang Kanyang sariling gawain mula sa umpisa hanggang sa ngayon. Kahit ang tatlong mga yugto ng gawain ng Diyos ay ipinatupad sa magkakaibang kapanahunan at mga lugar, at kahit na ang gawain ng bawat isa ay magkaiba, itong lahat ay gawa ng isang Diyos. Sa lahat ng mga pananaw, ito ang pinakadakilang pananaw na dapat malaman ng tao, at kung ito ay maaaring ganap na maintindihan ng tao, sa gayon siya ay makakatayo nang matibay. Ngayon, ang pinakamalaking suliranin na hinaharap ng lahat ng denominasyon at sekta ay ang hindi nila pagkaalam sa gawain ng Banal na Espiritu, at sila ay walang kakayanang makita ang kaibahan ng gawain ng Banal na Espiritu at gawain na hindi sa Banal na Espiritu—at sa gayon hindi nila masabi kung ang yugto ng gawaing ito ay, tulad ng dalawang lumipas na gawain, na ginawa rin ng Diyos na Jehovah. Kahit na sinusunod ng mga tao ang Diyos, karamihan ay hindi pa rin masabi kung ito ay ang tamang paraan. Ang tao ay nag-aalala kung itong paraan ay ang paraan na pinangunahan ng Diyos Mismo, at kung ang pagkatawang-tao ng Diyos ay tunay, at karamihan ng mga tao ay wala pa ring palantandaan kung paano makaunawa pagdating sa mga bagay na iyon. Silang mga sumusunod sa Diyos ay hindi mapagpasiyahan ang paraan, kaya’t ang mga mensahe na binibigkas ay mayroon lamang bahagyang epekto sa mga taong ito, at hindi nila kayang maging epektibo, sa gayon ito ay nakaaapekto sa buhay ng mga taong iyon. Kung makikita ng tao na sa tatlong mga yugto ng gawain ay ipinapatupad ng Diyos Mismo sa iba’t ibang panahon, sa iba’t-ibang lugar, at sa iba’t-ibang tao, gayon makikita ng tao na,[a] kahit iba ang gawain, lahat ng ito ay ginawa ng isang Diyos. Dahil ito ay gawain na ginawa ng isang Diyos, kung gayon tiyak na ito ay wasto, at walang kamalian, at kahit ito ay pagkontra sa mga pagkaintindi ng tao, hindi maipagkakaila na ito ay gawa ng isang Diyos. Kung tiyak na masasabi ng tao na ito ay gawa ng isang Diyos, sa gayon ang mga pagkaintindi ng tao ay magiging walang kabuluhan, hindi karapat-dapat na banggitin. Dahil ang mga pananaw ng tao ay malabo, at kilala lamang ng tao si Jehovah bilang Diyos, at si Jesus bilang ang Panginoon, at nahahati sa dalawang pag-iisip tungkol sa Diyos na nagkatawang-tao ngayon, maraming tao ang nananatili sa gawain ni Jehovah at Hesus, at sila ay nakakulong sa mga pagkaintindi tungkol sa gawain ngayon, karamihan ng tao ay laging nagdududa, at hindi sineseryoso ang gawain ng ngayon. Walang pagkaintindi ang tao tungo sa mga huling dalawang yugto ng gawain, na hindi nakikita. Ito ay dahil hindi nauunawaan ng tao ang katotohanan ng mga huling dalawang yugto ng gawain, at hindi nasaksihan nang personal ang mga ito. Ito ay dahil sa hindi makita ang mga ito sa paraang gusto niyang isipin; kahit ano pa ang mawari niya, walang mga katunayan ang magpapatunay dito, at walang magtutuwid dito. Pinapalaya ng tao ang kanyang likas na ugali, pinagwawalang-bahala ang pag-iingat at pinakakawalan ang kanyang imahinasyon, dahil walang mga katotohanang magpapatunay dito, at sa gayon ang mga imahinasyon ng tao ay naging “katotohanan,” kahit di-tiyak kung may katunayan ang mga ito. Gayon naniniwala ang tao sa kanyang sariling inisip na Diyos sa kanyang isipan, at hindi hinahanap ang Diyos ng katotohanan. Kung ang isang tao ay may isang uri ng paniniwala, gayon sa isandaang tao mayroong isandaang uri ng paniniwala. Ang tao ay nagtataglay ng mga ganoong paniniwala dahil hindi niya nakita ang katotohanan ng gawa ng Diyos, dahil narinig lamang ito ng kanyang tainga at hindi nakita ng kanyang mga mata. Narinig ng tao ang mga alamat at mga kuwento—ngunit bihira niyang narinig ang kaalaman sa mga katotohanan ng gawa ng Diyos. Sa pamamagitan ng kanilang sariling mga pagkaintindi, ang mga taong naging mananampalataya sa loob ng isang taon pa lamang ay naniwala sa Diyos, at ganoon din sa kanilang mga naniwala sa Diyos sa buong buhay nila. Silang hindi makakita ng mga katotohanan ay hindi kailanman makatatakas sa isang pananampalataya kung saan nagkaroon sila ng mga pagkaintindi sa Diyos. Naniniwala ang tao na pinalaya niya ang kanyang sarili sa pagkabihag mula sa kanyang mga lumang pagkaintindi, at pumasok sa bagong teritoryo. Hindi ba alam ng tao na ang kaalaman nilang mga hindi nakakakita ng tunay na mukha ng Diyos ay walang iba kundi mga pagkaintindi at sabi-sabi? Iniisip ng tao ang kanyang pagkaintindi ay tama, at walang kamalian, at iniisip na ang mga pagkaintinding ito ay galing sa Diyos. Ngayon, kapag nasasaksihan ng tao ang gawa ng Diyos, pinakakawalan niya ang mga pagkaintinding nabuo sa maraming mga taon. Ang mga imahinasyon at mga ideya ng nakaraan ay naging hadlang sa gawain ng yugtong ito, at nagiging mahirap na pakawalan ng tao ang ganoong mga pagkaintindi at makipagtalo sa mga ideyang ito. Ang mga pagkaintindi tungo sa mga hakbangin ng gawain ng maraming sumunod sa Diyos hanggang ngayon ay mas naging mapanglaw at ang mga taong ito ay unti-unting bumuo ng mapagmatigas na pagkapoot sa Diyos na nagkatawang-tao, at ang pinagmulan nitong kapootan ay ang mga pagkaintindi at mga imahinasyon ng tao. Ito ay tiyak na dahil ang mga katotohanan ay hindi hinahayaang bigyan ng kalayaan ang tao sa kanyang mga imahinasyon, at, bukod diyan, hindi madaling pasinungalingan ng tao, at ang mga pagkaintindi at pinagbulayan ng tao ay hindi tinaglay ng pag-iral ng mga katotohanan, at bukod diyan, dahil hindi inisip ng tao ang pagiging tama o katunayan ng mga katotohanan, at desididong pakawalan ang kanyang mga pagkaintindi, at gamitin ang kanyang imahinasyon, na ang mga pagkaintindi at mga imahinasyon ng tao ay naging kaaway ng gawain ngayon, gawain na kung saan ito ay salungat sa mga pagkaintindi ng tao. Ang masasabi lamang ay ito ang kasalanan ng mga pagkaintindi ng tao, at hindi masasabing kasalanan ng gawa ng Diyos. Maaaring magunita ng tao ang kahit anong nais niya, ngunit hindi siya maaaring makipagtalo sa kahit anong yugto ng gawa ng Diyos o kahit anong kapirasong bahagi nito; ang katunayan ng gawa ng Diyos ay hindi kayang sirain ng tao. Maaari mong palayain ang iyong imahinasyon, at maaari ding mag-ipon ng mahuhusay na kwento tungkol sa gawain ni Jehovah at Jesus, ngunit hindi mo mapasinungalingan ang katotohanan na ang bawat yugto ng gawain ni Jehovah at Hesus; ito ay isang prinsipyo, at ito rin ay isang kautusang pamamahala, at dapat ninyong maunawaan ang kahalagahan ng mga paksang ito. Naniniwala ang mga tao na ang yugto ng gawaing ito ay hindi kaayon sa mga pagkaintindi ng tao, at hindi ito ang kaso sa dalawang naunang mga yugto ng gawain. Sa kanyang imahinasyon, naniniwala ang tao na ang gawain ng naunang dalawang mga yugto ay tiyak na hindi katulad ng gawain ngayon—ngunit inisip mo ba na ang mga prinsipyo ng gawa ng Diyos ay pareho lamang lahat, na ang Kanyang gawain ay laging praktikal, at, kahit na anong panahon pa, laging mayroong pag-apaw ng mga tao na lalaban at sasalungat sa katotohanan ng Kanyang gawain? Lahat silang ngayon na lumalaban at sumasalungat sa yugto ng gawaing ito ay walang dudang sasalungat din kahit sa mga nauna pang panahon, sapagkat ang mga ganoong tao ay laging magiging mga kalaban ng Diyos. Ang mga taong alam ang katotohanan ng gawa ng Diyos ay makikita ng tatlong yugto ng gawain bilang gawa ng isang Diyos, at pakakawalan nila ang kanilang mga pagkaintindi. Sila ang mga taong kilala ang Diyos, at ang mga taong iyon ay silang tunay na sumusunod sa Diyos. Noong ang buong pamamahala ng Diyos ay malapit na sa katapusan, uuriin ng Diyos ang lahat ng bagay ayon sa uri. Ang tao ay ginawa ng mga kamay ng Maylalang, at sa pagtatapos dapat Niyang ibalik ang tao sa ilalim ng Kanyang kapangyarihan; ito ang konklusyon ng tatlong mga yugto ng gawain. Ang yugto ng gawain ng mga huling araw, at ang naunang dalawang yugto sa Israel at Judea, ay plano ng pamamahala ng Diyos sa buong sansinukob. Walang makatatanggi dito, at ito ay ang katotohanan ng gawa ng Diyos. Kahit hindi naranasan o nasaksihan ng mga tao ang karamihan ng gawaing ito, ang mga katotohanan ay mga katotohanan pa rin, at ito ay hindi maitatanggi ng kahit na sinong tao. Ang mga taong naniniwala sa Diyos sa bawat bansa ng sansinukob ay tatanggap lahat ng tatlong mga yugto ng gawain. Kung alam mo lamang ang isang tanging yugto ng gawain, at hindi naiintindihan ang iba pang dalawang mga yugto ng gawain, hindi naiintindihan ang gawa ng Diyos sa mga lumipas na panahon, sa gayon ikaw ay hindi makapagsasalita ng buong katotohanan ng kabuuan ng plano ng pamamahala ng Diyos, at ang iyong kaalaman sa Diyos ay isang panig lamang, sapagkat sa iyong paniniwala sa Diyos hindi mo Siya kilala, o naiintindihan Siya, at sa gayon hindi ka karapat-dapat magtaglay ng patotoo sa Diyos. Kung ang iyong kasalukuyang kaalaman sa mga bagay na ito ay malalim man o mababaw, sa katapusan, dapat kayong magkaroon ng kaalaman, at dapat na tuluyang maniwala, at ang lahat ng tao ay makikita ang kabuuan ng gawa ng Diyos at magpasailalim sa kapangyarihan ng Diyos. Sa pagtatapos ng gawaing ito, lahat ng mga denominasyon ay magiging isa, ang lahat ng mga nilalang ay babalik sa ilalim ng kapangyariahn ng Maylalang, ang lahat ng nilalang ay sasamba sa isang tunay na Diyos, at ang lahat ng mga kulto ay mauuwi sa wala, hindi na magpapakita muli.
Bakit ganito ang patuloy na pagtukoy sa tatlong mga yugto ng gawain? Ang paglipas ng mga panahon, panlipunang paglago, at ang pagpalit ng anyo ng kalikasan ay lahat sumusunod sa mga pagbabago sa tatlong mga yugto ng gawain. Ang sangkatauhan ay nag-iiba ayon sa panahon kasama ang gawa ng Diyos, at hindi ito sumusulong nang nag-iisa. Ang pagbanggit ng tatlong mga yugto ng gawa ng Diyos ay upang dalhin ang lahat ng mga nilalang, at mga tao sa bawat relihiyon, sa ilalim ng kapangyarihan ng isang Diyos. Kahit anong relihiyon ka man napabibilang, sa huli ikaw ay susuko sa ilalim ng kapangyarihan ng Diyos. Tanging ang Diyos Mismo ang makapagpapatupad nitong gawain; hindi ito magagawa ng kahit sinong relihiyosong pinuno. Mayroong mga ilang pangunahing mga relihiyon sa mundo, at ang bawat isa ay may sariling pinuno, o lider, at ang mga tagasunod ay nakakalat sa iba’t-ibang mga bansa at rehiyon sa buong mundo; sa bawat bansa, maging malaki man o maliit, ay may iba’t-ibang mga relihiyon sa loob nito. Gayon man, kahit gaano kadami ang mga relihiyon sa buong mundo, ang lahat ng tao sa loob ng sansinukob ay sa katapusan ay umiiral sa gabay ng isang Diyos, at ang kanilang pag-iral ay hindi ginagabayan ng mga relihiyosong mga pinuno o mga lider. Masasabing ang sangkatauhan ay hindi ginagabayan ng natatanging relihiyosong pinuno o lider; bagkus ang buong sangkatauhan ay pinamumunuan ng Maylalang, na lumikha ng mga kalangitan at mundo, at lahat ng bagay, at lumikha din ng sangkatauhan—at ito ay ang katotohanan. Kahit na ang mundo ay may ilang mga pangunahing relihiyon, kahit gaano pa kalaki ang mga ito, silang lahat ay umiiral sa ilalim ng kapangyarihan ng Maylalang, at wala sa kanila ang makalalagpas sa sakop ng dominyon na ito. Ang pag-unlad ng sangkatauhan, kaunlarang panlipunan, ang pag-unlad ng likas na agham—bawat isa ay hindi maihihiwalay sa mga inayos ng Maylalang, at ang gawaing ito ay hindi isang bagay na kayang gawin ng natatanging pinuno ng relihiyon. Ang mga pinuno ng relihiyon at pawang mga pinuno ng natatanging relihiyon, at hindi maaaring kumatawan sa Diyos, o ang Siyang Isang gumawa ng mga kalangitan at mundo at lahat ng bagay. Ang mga pinuno ng relihiyon ay makakapatnubay sa lahat ng nasa loob ng kabuuan ng relihiyon, ngunit hindi makapag-uutos sa lahat ng nilalang sa ilalim ng kalangitan—ito ay isang pangkalahatang tanggap na katotohanan. Ang mga relihiyosong pinuno ay pawang mga pinuno lamang, at hindi makapapantay sa Diyos (ang Maylalang). Ang lahat ng mga bagay ay nasa mga kamay ng Maylalang, at sa katapusan lahat sila ay babalik sa mga kamay ng Maylalang. Ang sangkatauhan ay orihinal na nilikha ng Diyos, at maging anupaman ang relihiyon, ang bawat tao ay babalik sa ilalim ng kapangyarihanng Diyos—ito ay hindi maiiwasan. Ang Diyos lamang ang Kataastaasan sa lahat ng mga bagay, at ang pinakamataas na pinuno sa lahat ng mga nilalang ay dapat bumalik sa ilalim ng Kanyang dominyon. Kahit na gaano kataas ang katayuan ng tao, hindi niya madadala ang sangkatauhan sa angkop na hantungan, at walang kahit isang kayang uriin ang lahat ng bagay ayon sa uri. Si Jehovah Mismo ay nilikha ang sangkatauhan at inuri ang bawat isa ayon sa uri, at kapag dumating ang katapusan gagawin Niya ang Kanyang sariling gawain, inuuri ang lahat ng bagay ayon sa uri—at hindi ito magagawa ng kahit na sino kundi ang Diyos lamang. Ang tatlong mga yugto ng gawain na isinagawa simula sa umpisa hanggang ngayon ay lahat ipinatupad ng Diyos Mismo, at ipinatupad ng isang Diyos. Ang katotohanan ng tatlong mga yugto ng gawain ay ang katunayan ng pamumuno ng Diyos sa buong sangkatauhan, isang katotohanan na hindi maipagkakaila ng kahit sino. Sa katapusan ng tatlong mga yugto ng gawain, ang lahat ng bagay ay uuriin ayon sa uri at ibabalik sa ilalim ng kapangyariah ng Diyos, dahil sa lahat ng dako ng buong sansinukob ay nag-iisa lamang ang umiiral na Diyos, at walang ibang mga relihiyon. Siya na walang kakayanang lumikha ng mundo ay walang kakayanang tapusin ito, samantalang Siya na lumikha ng mundo ay tiyak na tatapusin niya ito, at sa gayon kung ang isa ay walang kakayanang tapusin ang isang panahon at pawang tutulungan na payabungin ang kanyang isip, gayon tiyak na hindi siya magiging Diyos, at tiyak na hindi siya ang Panginoon ng sangkatauhan. Siya ay magiging walang kakayanang gawin ang isang dakilang gawain; mayroon lamang isa na kayang magpatupad ng ganoong gawain, at ang lahat ng walang kakayanang gawin itong gawain ay tiyak na sila ang mga kaaway maliban sa Diyos. Kung sila ay mga kulto, sa gayon sila ay hindi kaayon sa Diyos, at kung sila ay hindi kaayon sa Diyos, sa gayon sila ay ang mga kaaway ng Diyos. Ang lahat ng gawain ay ginawa nitong isang tunay na Diyos, at ang buong sansinukob ay inutusan nitong isang Diyos. Kahit na Siya man ay gumagawa sa Israel o sa Tsina, kahit na ang gawain man ay ipinatupad ng Espiritu o ng laman, ang lahat ay ginawa ng Diyos Mismo, at hindi magagawa ng kahit na sino. Ito ay tiyak na dahil Siya ay ang Diyos ng lahat ng sangkatauhan na Siya ay malayang nakakakilos, hindi pinipigilan ng kahit anong kalagayan—at ito ay ang pinakadakila sa lahat ng mga pananaw. Bilang nilalang ng Diyos, kung nais mong gampanan ang tungkulin ng nilikha ng Diyos at maintindihan ang nais ng Diyos, dapat mong maintindihan ang gawa ng Diyos, dapat maintindihan ang nais ng Diyos para sa mga nilalang, dapat maintindihan ang Kanyang plano ng pamamahala, at dapat maintindihan ang lahat ng kahalagahan ng gawain na Kanyang ginagawa. Yaong mga hindi naiintindihan ito ay hindi angkop para maging nilalang ng Diyos! Bilang nilalang ng Diyos, kung hindi mo naiintindihan kung saan ka nagmula, hindi naiintindihan ang kasaysayan ng sangkatauhan at ang lahat ng ginawa ng Diyos, at, bukod dito, hindi nauunawaan kung paano umunlad ang tao hanggang sa ngayon, at hindi naiintindihan kung sino ang nag-uutos sa buong sangkatauhan, sa gayon ikaw ay walang kakayanang gawin ang iyong tungkulin. Ang Diyos ay pumatnubay sa sangkatauhan hanggang sa ngayon, simula nang nilikha Niya ang tao sa lupa hindi Niya siya iniwan. Ang Banal na Espiritu ay hindi humihinto sa paggawa, hindi kailanman huminto sa paggabay sa sangkatauhan, at hindi kailanman iniwan ang sangkatauhan. Ngunit hindi natanto ng tao na mayroong Diyos, lalong hindi niya kilala ang Diyos, at mayroon pa bang mas nakakahiya pa bukod dito sa lahat ng mga nilalang ng Diyos? Ang Diyos ang personal na gumagabay sa tao, ngunit hindi naiintinidihan ng tao ang gawa ng Diyos. Ikaw ay isang nilalang ng Diyos, ngunit hindi mo nauunawaan ang iyong sariling kasaysayan, at wala kang alam kung sino ang gumabay sa iyo sa iyong paglalakbay, ikaw ay malilimutin sa mga gawain na ginawa ng Diyos, at sa gayon hindi mo makikilala ang Diyos. Kung hindi mo malaman ito ngayon, sa gayon hindi ka magiging karapat-dapat na magtaglay ng patotoo sa Diyos. Ngayon, ang Maylalang ay muling personal na nangunguna sa lahat ng tao, at nagagawang maipakita sa lahat ng tao ang Kanyang karunungan, pagka-makapangyarihan, kaligtasan, at pagka-kamanghamangha. Ngunit hindi mo pa rin natanto o nauunawaan—at gayon hindi ba ikaw ay isang hindi makatatanggap ng kaligtasan? Silang nauukol kay Satanas ay hindi nakaiintindi ng mga salita ng Diyos, at silang nauukol sa Diyos ay maririnig ang tinig ng Diyos. Lahat silang nakatanto at nakaunawa ng mga sailta na Aking binigkas ay silang mga maliligtas, at magtataglay ng patotoo sa Diyos; lahat silang hindi nakauunawa ng mga salitang Aking binibigkas ay hindi magtataglay ng patotoo sa Diyos, at sila ang mga aalisin. Silang mga hindi makaunawa sa kalooban ng Diyos at hindi matanto ang gawa ng Diyos ay walang kakayanang makamtan ang kaalaman ng Diyos, at ang mga taong iyon ay hindi magtataglay ng patotoo sa Diyos. Kung nais mong magtaglay ng patotoo sa Diyos, gayon dapat mong makilala ang Diyos, at ang kaalaman ng Diyos ay nagaganap sa pamamagitan ng gawa ng Diyos. Sa lahat-lahat, kung nais mong makilala ang Diyos, gayon dapat mong malaman ang gawa ng Diyos: Ang pagkakaalam sa gawa ng Diyos ay ang pinakamahalaga. Kapag ang tatlong mga yugto ng gawain ay dumating sa katapusan, magkakaroon ng pangkat ng mga magtataglay ng patotoo sa Diyos, isang pangkat silang mga nakakikilala sa Diyos. Ang mga taong ito ay makikilala ang Diyos at isagawa ang katotohanan. Magtataglay sila ng katauhan at katinuan, at malalaman lahat ng tatlong mga yugto ng gawain ng pagliligtas ng Diyos. Ito ang gawain na matatapos sa katapusan, at itong mga tao ay ang pagbubuo-buo ng gawain ng 6,000 taon na pamamahala, at ang pinakamakapangyarihang patotoo upang lubusang matalo si Satanas. Silang magpapatotoo sa Diyos ay makatatanggap ng pangako at pagpapala ng Diyos, at magiging pangkat na maiiwan sa pinaka-katapusan, na magtataglay ng awtoridad mula sa Diyos at magpapatotoo sa Diyos. Marahil silang lahat na mga kasama ninyo ay maaaring maging kasapi ng pangkat na ito, o marahil kalahati lamang, o kaunti lamang—depende sa inyong kalooban at inyong naisin.
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
Mga Talababa:
a. Ang orihinal na salita ay tinanggal ang “gayon makikita ng tao iyon.”
Rekomendasyon：Kidlat ng Silanganan
Ang Ebanghelyo ay lumalaganap!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento