mga kwento ng bibliya | Magpatawad ng Makapitumpung Pito Ang Pag-ibig ng Panginoon

1. Magpatawad ng Makapitumpung Pito

(Mateo 18:21–22) Nang magkagayo’y lumapit si Pedro at sinabi sa kaniya, Panginoon, makailang magkakasala ang aking kapatid laban sa akin na siya’y aking patatawarin? hanggang sa makapito? Sinabi sa kaniya ni Jesus, Hindi ko sinasabi sa iyo, Hanggang sa makapito; kundi, Hanggang sa makapitongpung pito.

2. Ang Pag-ibig ng Panginoon

(Mateo 22:37–39) At sinabi sa kaniya, Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo. Ito ang dakila at pangunang utos. At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili.

Sa dalawang talatang ito, ang isa ay tumutukoy sa pagpapatawad at ang isa ay tumutukoy sa pag-ibig. Ang dalawang paksang ito ay talagang nagtatampok sa gawain na gustong ipatupad ng Panginoong Jesus sa Kapanahunan ng Biyaya.

Nang ang Diyos ay naging tao, nagdala Siya kasama noon ng isang yugto ng Kanyang gawain—dinala Niya ang isang tiyak na gawain at ang disposisyon na gusto Niyang ipahayag sa kapanahunang ito. Sa yugtong iyon, ang lahat ng bagay na ginawa ng Anak ng tao ay umikot sa palibot ng gawain na gustong ipatupad ng Diyos sa kapanahunang ito. Gagawin Niya nang walang labis at walang kulang. Ang bawat bagay na Kanyang sinabi at ang bawat uri ng gawain na Kanyang ipinatupad ay may kaugnayang lahat sa kapanahunang ito. Hindi alintana kung ito man ay ipinahayag Niya sa isang makataong paraan sa wikang pantao o sa pamamagitan ng wika na may pagka-Diyos—maging sa alinmang paraan, o mula sa alinmang pananaw—ang Kanyang layunin ay upang tulungan ang mga tao na maintindihan kung ano ang gusto Niyang gawin, kung ano ang Kanyang kalooban, at kung ano ang Kanyang mga kinakailangan sa mga tao. Maaari Siyang gumamit ng iba’t ibang mga pamamaraan mula sa magkakaibang mga pananaw upang tulungan ang mga tao na maintindihan at malaman ang Kanyang kalooban, maintindihan ang Kanyang gawain sa pagliligtas sa sangkatauhan. Kaya sa Kapanahunan ng Biyaya ay makikita natin ang Panginoong Jesus na malimit gumamit ng wikang pantao upang ipahayag ang gusto Niyang ipakiusap sa sangkatauhan. Higit pa rito, nakikita natin Siya mula sa pananaw ng isang karaniwang patnubay na nakikipag-usap sa mga tao, tinutustusan ang kanilang mga pangangailangan, tinutulungan sila sa kung ano ang kanilang hiniling. Ang paraang ito ng paggawa ay hindi nakita sa Kapanahunan ng Kautusan na dumating bago ang Kapanahunan ng Biyaya. Siya ay naging mas malapit at naging mas mapagmalasakit sa sangkatauhan, gayundin mas nagagawang makamit ang mga praktikal na resulta kapwa sa anyo at sa pamamaraan. Ang pagpapahayag upang patawarin ang mga tao ng “makapitumpung pito” ay nililinaw talaga ang puntong ito. Ang layuning nakamit sa bilang ng pagpapahayag na ito ay upang tulutan ang mga tao na maintindihan ang layunin ng Panginoong Jesus sa panahong iyon nang sinabi Niya ito. Ang Kanyang layunin ay na dapat patawarin ng mga tao ang iba—hindi minsan o dalawang beses, at hindi rin nang pitong beses, kundi makapitumpung pito. Anong uri ng ideya itong “makapitumpung pito”? Ito ay upang kumbinsihin ang mga tao na gawin nilang sariling pananagutan ang pagpapatawad, isang bagay na dapat nilang matutunan, at isang paraan na dapat nilang panatilihin. Bagama’t ito ay isa lamang pagpapahayag, ito ay nagsilbing isang mahalagang punto. Nakatulong ito sa mga tao na lubos na pahalagahan kung ano ang ibig Niyang sabihin at makita ang wastong mga pamamaraan ng pagsasagawa at ang mga panuntunan at mga pamantayan sa pagsasagawa. Nakatulong ang pagpapahayag na ito sa mga tao na maintindihan nang malinaw at nagbigay sa kanila ng tamang pagkaintindi na dapat nilang matutunan ang pagpapatawad—upang magpatawad nang walang mga kondisyon at walang mga limitasyon, nguni’t kalakip ang saloobin ng pagpaparaya at pagkaunawa sa iba. Nang sinabi ito ng Panginoong Jesus, ano ang nasa puso Niya? Talaga bang iniisip Niya ang makapitumpung pito? Hindi. Mayroon bang takdang bilang na magpapatawad ang Diyos sa tao? Maraming mga tao ang totoong interesado sa “takdang bilang” na nabanggit, na gusto talagang maintindihan ang pinagmulan at kahulugan ng bilang na ito. Gusto nilang maintindihan kung bakit ang bilang na ito ay lumabas sa bibig ng Panginoong Jesus; naniniwala sila na mayroong isang mas malalim na pakahulugan sa bilang na ito. Sa katunayan, ito ay pagpapahayag lamang ng Diyos sa Kanyang pagkatao. Anumang pagpapahiwatig o kahulugan ay dapat na maintindihan kasama ng mga kahilingan ng Panginoong Jesus sa sangkatauhan. Nang ang Diyos ay hindi pa naging tao, hindi masyadong naintindihan ng mga tao ang Kanyang sinabi sapagka’t ito ay nanggaling sa ganap na pagka-Diyos. Ang pananaw at ang nilalaman ng Kanyang sinabi ay hindi nakikita at hindi maabot ng sangkatauhan; ito ay ipinahayag mula sa espirituwal na dimensyon na hindi nakikita ng mga tao. Sapagka’t ang mga tao na nabubuhay sa laman, hindi sila makadaraan sa espirituwal na dimensyon. Nguni’t pagkatapos naging tao ang Diyos, nagsalita Siya sa sangkatauhan mula sa pananaw ng pagiging tao, at Siya ay lumabas at dinaig ang saklaw ng espirituwal na dimensyon. Maaari Niyang ipahayag ang Kanyang banal na disposisyon, kalooban, at saloobin, sa mga bagay na maiisip ng mga tao at mga bagay na kanilang nakita at nakasagupa sa kanilang mga buhay, at gamit ang mga pamamaraan na matatanggap ng mga tao, sa isang wika na kanilang maiintindihan, at kaalaman na kanilang mauunawaan, upang tulutan ang mga tao na maintindihan at makilala ang Diyos, upang maintindihan ang Kanyang layunin at ang Kanyang mga kinakailangan na pamantayan sa loob ng saklaw ng kanilang kakayahan, sa antas na kanilang makakaya. Ito ang pamamaraan at panuntunan ng gawain ng Diyos sa pagkatao. Bagama’t ang mga pamamaraan ng Diyos at ang Kanyang mga panuntunan sa paggawa sa katawang-tao ay nakakamit karamihan sa pamamagitan mismo ng pagkatao, ito ay totoong nakapagtamo ng mga resulta na hindi matatamo sa pamamagitan ng paggawa sa mismong pagka-Diyos. Ang gawain ng Diyos sa pagkatao ay higit na kongkreto, mapananaligan, at nakatuon, ang mga pamamaraan ay lalong higit na naibabagay sa pangyayari, at sa anyo ay daig ang Kapanahunan ng Kautusan.

Sa ibaba, pag-usapan natin ang tungkol sa pag-ibig sa Panginoon at pag-ibig sa iyong kapwa gaya ng iyong sarili. Ito ba ay isang bagay na ipinahahayag mismo sa pagka-Diyos? Malinaw na hindi! Ang lahat ng mga ito ay sinabi ng Anak ng tao sa sangkatauhan; mga tao lamang ang magsasabi ng isang bagay gaya ng “Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili. Ang pag-ibig sa iba ay katulad lamang ng pagpapahalaga sa iyong sariling buhay,” at mga tao lamang ang magsasalita sa ganitong paraan. Ang Diyos ay hindi kailanman nagsalita sa ganitong paraan. Sa paanuman, hindi taglay ng Diyos ang ganitong uri ng wika sa Kanyang pagiging Diyos dahil hindi Niya kailangan ang ganitong uri ng paniniwala, “Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili” upang isaayos ang Kanyang pag-ibig sa sangkatauhan, sapagkat ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan ay isang likas na pagbubunyag ng kung anong mayroon at kung ano Siya. Kailan pa ninyo narinig na sinabi ng Diyos ang anumang gaya nito “Iniibig Ko ang sangkatauhan gaya ng pag-ibig Ko sa Aking Sarili”? Sapagkat ang pag-ibig ay nasa diwa ng Diyos, at nasa kung anong mayroon at kung ano Siya. Ang pag-ibig ng Diyos para sa sangkatauhan at ang paraan ng Kanyang pagtrato sa tao at ang Kanyang saloobin ay isang likas na pagpapahayag ng Kanyang disposisyon. Hindi Niya kailangang gawin ito nang sadya sa naturang paraan, o sadyang sundin ang isang tiyak na paraan o isang pamantayang moral upang matamo ang pag-ibig Niya sa kapwa gaya sa Sarili Niya—tinataglay na Niya ang ganitong uri ng diwa. Ano ang nakikita mo dito? Kapag ang Diyos ay gumagawa bilang isang tao, marami sa Kanyang mga pamamaraan, mga salita, at mga katotohanan ay ipinapahayag lahat sa paraan ng tao. Ngunit gayundin sa disposisyon ng Diyos, kung anong mayroon at kung ano Siya, at ang Kanyang kalooban ay ipinahahayag para malaman at maintindihan ng mga tao. Kung ano ang kanilang nalaman at naintindihan ay eksaktong ang Kanyang diwa at kung ano ang mayroon at kung ano Siya, na kumakatawan sa likas na pagkakakilanlan at kalagayan ng Diyos Mismo. Na ang ibig sabihin, ang Anak ng tao sa laman ay ipinahayag sa likas na disposisyon at diwa ng Diyos Mismo sa pinakamalawak na paraan hangga’t maaari at bilang tumpak hangga’t maaari. Hindi lamang sa ang pagkatao ng Anak ng tao ay hindi isang balakid o isang hadlang sa pakikipag-usap at pakikipag-ugnayan sa Diyos na nasa langit, ngunit ito lamang talaga ang paraan at ang tanging tulay para sa mga tao upang makipag-ugnayan sa Panginoon ng paglikha. Sa puntong ito, hindi ba ninyo nararamdaman na marami ang mga pagkakatulad sa pagitan ng kalikasan at mga pamamaraan ng gawain na ginawa ng Panginoong Jesus sa Kapanahunan ng mga Biyaya at ang kasalukuyang yugto ng gawain? Ang kasalukuyang yugto ng gawaing ito ay gumagamit din ng napakaraming wika ng tao upang ipahayag ang disposisyon ng Diyos, at ito ay gumagamit ng napakaraming mga pamamaraan mula sa pang-araw-araw na buhay ng sangkatauhan at kaalaman ng tao upang ipahayag ang sariling disposisyon ng Diyos. Sa sandaling ang Diyos ay maging tao, maging kung Siya man ay nagsasalita mula sa pananaw ng isang tao o sa may pagka-Diyos na paraan, marami sa Kanyang wika at mga pamamaraan ng pagpapahayag ay sa pamamagitan lahat ng paggamit sa wika ng tao at mga pamamaraan. Iyon ay, nang ang Diyos ay maging tao, ito ang pinakamainam na pagkakataon para makita mo ang pagiging makapangyarihan sa lahat ng Diyos at ang Kanyang karunungan, at upang malaman ang bawat tunay na aspeto ng Diyos. Nang ang Diyos ay maging tao, habang Siya ay lumalaki, nakuha Niyang maintindihan, matutunan, at maunawaan ang ilan sa mga kaalaman ng sangkatauhan, sentido kumon, wika, at mga pamamaraan ng pagpapahayag sa pagkatao. Tinataglay ng Diyos na nagkatawang-tao ang mga bagay na ito na nanggaling mula sa mga tao na Kanyang nilikha. Sila ay naging mga kasangkapan ng Diyos na nasa katawang-tao sa pagpapahayag ng Kanyang disposisyon at ng Kanyang pagka-Diyos, at nagtulot sa Kanya upang gawin ang Kanyang gawain na mas angkop, mas mapananaligan, at mas tumpak nang Siya ay gumagawa sa kalagitnaan ng sangkatauhan, mula sa pananaw ng tao at gamit ang wika ng tao. Ginawa itong mas naaabot at mas madaling maintindihan para sa mga tao, kaya natamo ang mga resulta na gusto ng Diyos. Hindi ba higit na praktikal para sa Diyos na gumawa sa katawang-tao sa ganitong paraan? Hindi ba ito ang karunungan ng Diyos? Nang nagkatawang-tao ang Diyos, nang nagawang makuha ng laman ng Diyos ang gawain na gusto Niyang ipatupad, ito ay nang praktikal Niyang ipahayag ang Kanyang disposisyon at ang Kanyang gawain, at ito din ang panahon nang maaari na Niyang opisyal na simulan ang Kanyang ministeryo bilang ang Anak ng tao. Nangangahulugan ito na wala na ang malaking agwat sa pagitan ng Diyos at ng tao, na malapit nang ipatigil ng Diyos ang Kanyang gawain sa pakikipag-usap sa pamamagitan ng mga sinugo, at na ang Diyos Mismo ay maaaring ipahayag nang personal sa katawang-tao ang lahat ng mga salita at gawain na gugustuhin Niya. Nangangahulugan din ito na ang mga tao na ililigtas ng Diyos ay naging mas malapit sa Kanya, at na ang Kanyang gawaing pamamahala ay nakapasok sa isang bagong teritoryo, at na ang buong sangkatauhan ay nakaambang iharap sa isang bagong panahon.

mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao